Profile
Blog
Photos
Videos
Dag 74, 75 - Koyasan
Konnichiwa! De voorbije 2 dagen hebben we ons verdiept in het Buddhisme op de best mogelijke manier: door te overnachten bij monniken in een tempel met de bijhorende meditatie-sessie, ochtendceremonie en vuur-ceremonie. Een ervaring om niet meer te vergeten!
82% van de Japanners hebben Shintoisme als godsdienst. 71% zijn buddhisten. De meeste Japanners volgen dus beide godsdiensten. En dat vertaalt zich in shinto-schrijnen en torii (soort van toegangspoort tot een schrijn) die gewoon tussen de buddhistische tempels staan. Koyasan is voor vele buddhisten wat Lourdes is voor vele Christenen. Eén van de belangrijkste Buddhisten ligt hier begraven in een mausoleum en de legende is dat wanneer de Buddha opnieuw tot de mensen zal terugkeren, deze man de enige is die hem kan verstaan. En dus worden alle belangrijke mensen hier begraven of laten hier op zijn minst een haarlok of zo leggen.
Koysan ligt op een berg (Mt Koya) en moet vroeger bijzonder moeilijk te bereiken geweest zijn. Zelfs nu moet je een trein nemen die de bergen in en op trekt, dan een kabelwagen voor het laatste steile stuk naar boven en dan nog een bus. In de kabelwagen zaten we naast buddhistische monniken uit Hong-Kong. Haar geschoren, monniken-kledij en sympathieke glimlach. Zoals het hoort. Toegekomen in onze tempel, werden we verwelkomd door een jonge monnik die bijna perfect Engels sprak. We werden naar onze dubbele tatami-kamer gebracht waar het voetverwarmingsvuurtje onder het theetafeltje klaarstond om Hanne haar voeten te verwarmen. Ik ben te stijf om eronder te geraken. Een probleem dat me hier nog zou achtervolgen :-)
In de namiddag hebben we onze eerste meditatie-sessie gedaan. Het was niveau 1 van 3 niveaus en dit niveau moet je enkele jaren volhouden voor je naar het volgende niveau mag. We moesten door de neus in- en uitademen en telkens tot tien tellen zonder aan iets anders te denken. Met de ogen niet open (want dan let je op de mensen rondom) en ook niet gesloten (want dan let je op je innerlijke gedachten). Klinkt makkelijk maar is ons niet gelukt. Nog enkele jaren te gaan voor het volgende niveau dus.
Het avondeten was volledig veganistisch. Buddhisten doden immers geen dieren. Het was rijkelijk maar smaakte allemaal een beetje naar hetzelfde. Een smaak die we intussen beginnen te kennen (alle lunch-boxes die je op straat kan kopen smaken ook zo) en helaas niet echt lekker vinden. Het avondeten werd al om 17u30 op de kamer gebracht en dus hadden we voldoende tijd (nadat ze de tafel kwamen afruimen en onze futons op de grond kwamen leggen om te slapen) om het boek over de Leer van Buddha te beginnen lezen. Ik ben aan pagina 70 geraakt en besef nu al dat het geen religie voor mij is. Geen passie, geen plezier, geen vlees... want het is allemaal van voorbijgaande aard en resulteert toch maar in verdriet en dood. Geef mij dan maar het Hindoeisme van Bali: elke dag is er een feestdag! Letterlijk.
Voor het slapen, gaan de monniken nog baden. En uiteraard wij ook. Intussen weten we hoe het moet. In de ryokan in Takayama hadden we zo een heet bad voor ons alleen en konden we de regels van het baden zelf wat interpreteren, in Kyoto was het bad echter publiek (man/vrouw gescheiden) waardoor we met onze eigen interpretaties snel door de mand vielen. Het begon bij het binnen komen in het lokaal voor het badgedeelte. Op een bordje stond "neem niet andermans sloefkes mee" en dus namen we (net zoals wanneer je een tatami-kamer, tempel of zelfs wc binnen gaat) braaf de sloefen die klaar stonden mee. Om eens in het badgedeelte gekomen, te merken dat niemand er sloefkes had en we dus eigenlijk onze eigen sloefen aan die ingang moesten zetten waar we zonet andermans sloefen hadden gepikt... Zo kwamen we met onze grote handdoek (en sloefen) toe in het badgedeelte om te merken dat niemand zijn (grote) handdoek naar binnen nam. We moesten toch al terug naar buiten om de sloefen weg te zetten dus ineens de handdoek ook maar buiten leggen. Terug binnen, bleek dat iedereen wel een klein handdoekje meehad. Dat hadden we niet. Met dat handdoekje wassen ze zich voor het baden. Dat we eerst moeten wassen, wisten we al. Dat dat langer duurt dan het baden zelf én met een klein handdoekje dient te gebeuren, weten we nu :-) Na het douchen en schrobben komt dan eindelijk het eigenlijke baden.
Vanochtend begon vroeg met een ceremonie om 6u30. Indrukwekkend. Een kleine, donkere tempel met veel kaarslicht en 3 monniken die een harmonieus gezang brachten. De vuur-ceremonie die erop volgde was nog indrukwekkender. Een nog kleinere tempel met dezelfde sfeer maar dan centraal een groot vuur. Het daaropvolgende Japans, veganistisch ontbijt viel dan weer tegen: opnieuw diezelfde smaak.
Het kerkhof is hier de place to be en dat geldt niet alleen voor de doden. Het is intussen 100en jaren oud en ligt midden in een bos. De ochtenddauw hing nog een beetje in de lucht, de oude grafzerken en mausoleums zijn met mos bedekt en er waren bijna geen toeristen die de wandeling van onze kant deden: een apart gevoel!
Japan is een land van contrasten en vandaag beleven we het ten volle. Deze ochtend nog alleen, te voet, op een berg tussen buddhisten, vanavond op de Shinkansen en dan tussen de 13 miljoen zotste en meest extravagante Japanners: Tokioërs! (ik heb het woord opgezocht)
In Tokio verwachten we soortgelijke "Alice In Wonderland" toestanden als in Osaka. Enkele voorbeelden. De mondmaskers zijn hier na SARS (remember?) blijven plakken. Ze dragen het ofwel omdat ze zelf ziek zijn ofwel omdat ze schrik hebben ziek te worden. Als je ziet hoe de mensen op elkaar gepakt zitten in de metro, in de lift of zelfs gewoon op straat, snap je het al iets beter. Voeg daarbij de Japanse (be)smet(tings)vrees en het plaatje is duidelijk. Die smetvrees heeft ook voordelen: de wc's zijn hier spik&span proper. Dit is het eerste land waar we met plezier naar een openbare wc gaan. Ongeveer elke wc is digitaal: muziekje om ongewenste geluiden te verdoezelen, verwarmde bril, sproeier om de poep te kuisen, je bepaalt zelf de druk (wel nog wat wc-papier gebruiken daarna!), er is een knopje om (indien de man voor u de bril omhoog liet staan) de bril automatisch naar beneden te laten, meerdere hebben zelfs een baby-zitje om de baby/kindje in te zetten terwijl jij op de wc zit! Een bakje voor handzeep hebben wij ook, maar een bakje met ontsmetter voor de wc-bril missen we in België. En wat te denken van de lavabo die bovenop het waterreservoir van de wc staat zodat het water waarmee je je handen wast, recht in het waterreservoir voor de volgende doortrekbeurt loopt: Japanse efficiëntie!
Alles is hier dus proper. Nergens slingert er vuil op straat of op de trein en we merken zelfs dat ook wij (nochtans propere mensen) extra ons best doen om geen kruimels achter te laten wanneer bijvoorbeeld Olivia een koekje gegeten heeft. En toch vind je bijna nergens vuilbakken. Zodanig weinig dat we permanent met een klein vuilzakje rondlopen voor de dagelijkse mandarijn- of banaanschillen!
De rest van de week zitten we in een (klein) studiootje in Tokio en omstreken. The last stop...
Mata ne!
- comments
Caroline Coppens Geniet er nog volop van daar! Her zullen herinneringen zij for ever. Dikke xCaro en Co
stephi Wat een cultuur shock he!is toch een van de leukste dingen aan zo'n reis, een totaal andere wereld ervaren; ben jaloers!wil er toch ook ooit heen!
Ineke Wat een plezier om jullie verhalen te lezen! Geniet er nog van. Toevallig in't land tussen Kerst en Nieuw? Bea en co zijn dan bij ons. Hopelijk tot binnenkort! Groetjes, Ineke
N.Luc & T.Lieve Nog flink genieten van de Japanse sfeer. Wakaremas
jef Hou de once-in-a-lifetime ervaring vast, later zal je last hebben om te herinneren en zelfs te geloven dat het echt waar was. Meanwhile enig nieuws van P&G?
Lutgarde Zalige ervaringen!!! De schrijfwijze bezorgt me echt de slappe lach. Daarbij beseffend dat wat de bomma over pater Jan, en zijn verblijf in haar badkamer, beschreef als hij eens even kwam logeren terwijl hij al 40 jaar in Japan woonde... Er zat veel waarheid in zo blijkt. Toch moeten we nog naar Japan zo blijkt. xx
Evi vanolst En mochten jullie dan samen slapen? Ik dacht dat ongetrouwde koppels apart moesten slapen in de tempels. Geniet van de laatste week, Joris is al ongedurig voor jullie thuiskomst ;-