Profile
Blog
Photos
Videos
Dag 76, 77, 78, 79, 80 - Tokio en Mt Fuji
Konnichiwa! Aan alle mannen die op zoek zijn naar een vriendin: ga met een blond kindje met blauwe ogen naar Tokio. Ik zit momenteel in de Starbucks met Olivia terwijl Hanne shopt. Kleine correctie: ik zit hier met Olivia en 6 Japanse jongedames die aan één stuk "kawai" (schattig, knap) roepen. Eén van onze meest gehoorde Japanse woorden. Ik veronderstel dat ze het over Olivia hebben... De andere meest gehoorde woorden zijn: "sumimasen" en "arigato gozai mas" (ik schrijf het zoals het klinkt, aan Japanologen om het correct te schrijven :-)). Dat eerste betekent "sorry", een woord dat gebruikt wordt bij elke mogelijke gelegenheid dat er misschien iets zou kunnen storen. Het andere betekent "dank u" en hoor je bij het binnengaan van een winkel, het buitengaan, het kopen van iets, het niet kopen van iets... en op restaurant. Je vertrekt uit een restaurant en de serveerster bij wie je hebt afgerekend, roept luidkeels "dank u!" waarop alle andere obers in koor "dank u!" roepen. You need to hear it to believe it :-) We zitten intussen 5 dagen in Tokio en daar gaat deze blog dan ook over. En een beetje over Mt Fuji.
Maandagochtend begon voor ons pas echt om 11u (want eerst installeren in ons studiootje). Na de Tokio-glimps die we op de eerste dag van onze Japan trip hadden opgevangen bij het nemen van de Shinkansen, waren we voorbereid op een gigantische drukte. 13 miljoen Tokioers... Wat we zagen was echter exact het omgekeerde: geen kat op straat, bijna niemand in de metro en nergens een bakker te bespeuren. Dat alles zou wel veranderen als we in een druk metrostation zouden toekomen en dus stapten we vol verwachting in Otemachi af. Ook daar niemand en bijna niets om te eten. Totaal anders dan Osaka en totaal anders dan wat we hadden verwacht. Ook buiten de metro was het ronduit saai: geen beweging, geen restaurantjes (waar verstoppen ze die 140,000 restaurants?), bij de Keizerlijke Tuin stonden we voor een "maandag sluitingsdag" gesloten deur en dan was het nog eens bewolkt en koud ook! Kortom, een typische start in een nieuwe stad: zoekend.
De dag zelf brachten we door zoals het moet: naar het drukste kruispunt van Japan (ter wereld?) gaan kijken (100,000 mensen steken er het Shibuya kruispunt over, per uur!), koffietje drinken in de Starbucks met hoogste omzet ter wereld (met uitzicht op Shibuya) en ineens even langs de lokale "love hill". Een wijk met allemaal hotels die kamers per uur of per halve dag verhuren. Aan uitstekende prijzen!
Tokio is gigantisch en bestaat eigenlijk uit allemaal sub-steden die je één voor één bezoekt met een subliem metrostelsel: om de 300 meter is er wel een metrohalte. Sommige van die sub-steden zijn gewoon een combinatie van wolkenkrabbers naast elkaar. Zoals bijvoorbeeld Roppongi Hills. Een wolkenkrabber hoort een viewdeck te hebben en een goede toerist trekt daarop om een avondfoto van Tokio te trekken. Zie foto. Intussen even een modern art museumpje meegepikt want ook dat zit in de wolkenkrabber-stad. Even verderop zit Tokyo Midtown (nog zo een wolkenkrabber-stadje) in volle kerstsfeer en zij doen het met een groot lichtjesfestijn. Indrukwekkend en bijzonder kitsch, zoals het hoort. Welcome to Japan! Slechts 8% van de bevolking is Christen en dus heeft kerstmis hier eigenlijk geen betekenis. Er wordt gewoon gewerkt de 25e. Het hele commerciele gebeuren hebben ze dan weer wel overgenomen: kerstversiering, lichtjes, bomen, kadootjes. Een mooi voorbeeld van hoe Japan toch sterk beinvloed is door het Westen. Karaoke is trouwens door Amerikaanse soldaten binnen gebracht.
De 2e dag in Tokio begon veel beter. Bakker ontdekt (om de hoek!) met lekker Frans brood en goeie croissants, de zon scheen en de Imperial Palace Tuin was open. Zalig rondgekuierd en gerelaxed in de warme zon. In de namiddag leuk cafeetje gedaan en wat winkels gaan kijken in Ginza. Opvallend: in de cafeetjes zaten uitsluitend vrouwen, aan het genieten van een shopping-break. De mannen werken uiteraard. Japanse stereotiepen zitten nog diep. S avonds de hipste shopping-wijk van Tokio gaan bekijken: Harakuja. Alle dure boetieken staan er in "om ter grootste/sjiekste" kasten van gebouwen, meestal door top-architecten getekend. Daar kregen we bevestiging van wat we in Shibuya hadden gezien: de hippe jeugd ziet er bizar uit! De foto's spreken voor zich. Raad eens of de (hippe en dure) pruiken op de foto voor mannen of voor vrouwen zijn?
We sloten af met een diner met Jakin en Pie Wai, twee antwerpenaars die we op de trouw van Sam en Saki leerden kennen en die in Tokio wonen. Typisch Japanse tapas gaan eten. En opnieuw een mooi voorbeeld van Japanse efficientie erbij gekregen: de bestelling deden we vanuit ons "kamerke" met een touchscreen-menu! Die ineens ook de rekening berekent uiteraard. En zo volstonden 2 obers voor een 60 tal gasten. Dat de Tokioers er maandag om 11u niet waren, was intussen ook simpel verklaard: we verblijven in een business district en om 11u werken ze natuurlijk.
De invulling van woensdag was lang een dilemma. Optie 1: Kawaguchiko, 2u30 rijden van Tokio (enkele reis), om 6u opstaan, met als enige doel wandelen rond één van de 5 meren aan de voet van Mt Fuji. Optie 2: uitslapen en shoppen in Tokio. We zijn er met een compromis á la Belge (of juist niet á la Belge) uitgekomen: Hanne "zo vroeg opstaan om 5u onderweg te zijn en een berg te zien" ging shoppen en ik "dit is de heiligste en meest indrukwekkende berg van Japan" trok naar Kawaguchiko. Ik heb het me niet beklaagd: de zon scheen, het was warm (t-shirt-temperatuur tot 15u) en My Fuji was een adembenemend zicht. Hanne ook niet. Gisteren begonnen we met de grootste vismarkt ter wereld: Tsukiji. Jaarlijks wordt hier voor 4 miljard euro aan vis verkocht. Veel ijs, veel bloed, gigantische zwaard-messen, veel karrekes om alles te transporteren en heel veel vis. Hier zou je de beste sushi ter wereld moeten kunnen eten en dat deden we dan ook. Conclusie: lekker maar we zijn gewoon geen sushi-mensen. Het blijft rauwe vis.
Na een oude Japanse tuin en het Museum of Advertising (beroepsmisvorming?) dat vrijwel uitsluitend in het Japans bleek te zijn, hebben we nog wat rondgekuierd om de dag met lekker Frans brood af te sluiten. Vandaag was dan de Christmas&Souvenir-shop-till-you-drop dag. De 23e is hier een nationale feestdag en dus waren de straten in Ginza afgezet om de massa's losgelaten Tokioers en 3 Belgen te laten shoppen. Hanne haar shopping-verkenningstochten leverden uitstekend resultaat: op enkele uren hadden we alles gekocht. Nu nog alles in de valies krijgen...
Morgen gaan we naar Kamakura voor onze laatste (over-)dosis tempels en buddha's zodat we met een gerust gemoed naar Belgie kunnen. We hebben nog een aantal "rare Japanners" verhalen over, maar dat is dus voor de blog van (over-)morgen.
Mata neeeeeee!
- comments
Lutgarde Een geluk voor jullie dat de terugvlucht 17 uren in beslag neemt. Om het schril contrast tussen de fantastische vakantie met de prachtigste ervaringen (visueel e.a.) van de voorbije 3 maanden en al het gewoon Belgische zonder te veel kleerscheuren te kunnen beginnen verwerken. Geneva lonkt, (alweer een nieuwe ervaring), maar daar zal het werken geblazen zijn. Dank voor de prachtige foto's die ons toch al een voorsmaakje hebben gegeven op "dé max" : jullie album van de voorbije 3 maanden. Uitkijkend naar de volgende blog en nòg meer het gevoel van warmte als ik jullie eindelijk terug kan knuffelen, echt zien enz. , alvast heel veel dank voor de mooie kaart van Olivia. Prachtig zeg. Geniet nog heel erg en zie nog voldoende tempels en buddha's op deze laatste (niet inpak)dag) om met een voldaan gevoel op het vliegtuig te stappen. Binnen ong. 17 uren is het zover! Gemengde gevoelens zullen bij julllie zeker aan de orde zijn. Tot snel. XXXXXXXXX
Raf ik lees hier wel nergens dat ge aant trainen zijt??? ideaal, dan benadert ge het niveau van de rest van esperanza...
belgica2004 @raf: toch toch. De Fuji wandeling duurde 5u waarvan een deel op en neer Mt Achi Achi. Maar, goeie push: vandaag of morgen ga ik nog eens lopen. Of overmorgen :-)
belgica2004 @lutgarde: we kijken wel uit naar Belgie zenne. Een weekje verlof en iedereen terug zien. Bovendien regende het hier gisteren, dus we zijn voorbereid :-)
Jef Ik ben ondertussen op "bedevaart" in Singapore en als ik je blog lees dank ik dat ik een excuus moet vinden om nog eens naar Tokyo terug te keren. Groetjes aan de dames
RAf 5u wandelen.... dat is wat de meeste esperanzanen ook doen :) tot vrijdag makker!
Evi Zucht, shoppen in Tokyo, was ik er maar bij. Hanne zal dat wel weer heel efficiënt gedaan hebben ù