Profile
Blog
Photos
Videos
Bicycles, Bridges and Budweiser!
Onze geliefde medemens, vandaag is een dag van tragedies. Niet alleen zullen wij in enkele uurtjes de staat California verlaten -het is hartverscheurend-, na ongeveer vier weken te hebben doorgebracht in deze Golden State, onze persoonlijke hemel. Ook deed onze favoriete wereldreiziger Bas vanochtend een schrikbarende ontdekking. De mensheid is onrein! We zullen het beeld even voor de lezer thuis schetsen: ieder die onze trouwe tweevoeter een beetje kent, weet dat hij mentaal ontzettend gehecht is aan twee kledingstukken -zie ook de fotoalbums- namelijk, een blauw en -jawel- ook een groen H&M vest. Er gaat dan ook geen dag voorbij zonder deze twee stoffen metgezellen. Nu, stelt u voor, Bas komt terug van zijn vijftig minuten durende douche, draait zijn koffer op slot, en grijpt automatisch naar het stapelbedtrappetje -de stamkroeg der vesten- en graait in het niets. Hij draait zijn hoofd, langzaam, naar rechts, de pupillen verwijden, en zijn eerste woorden waren (denk hoog piepstemmetje due to panic): HIJ IS GESTOLEN. Anneleen begon daarop keihard te lachen -lekker supportive maar het was wel heel grappig- en Bas' humeur zakte nog verder. Bas begon als een kip zonder kop door de kamer te rennen, dook tussen de was in de wasmand, ritste zijn koffer -voor de 80ste keer- open en toen weer dicht en toen weer open om dan maar zijn blauwe freund tevoorschijn te toveren. Ondertussen rolde Anneleen van de ene naar de andere kant van de kamer, armen voor het buikje geslagen, en tranen over de wangetjes van het lachen. Dit was de eerste keer dat van ons gestolen is. Niet eens een creditcard of een camera, maar een vest van 19.95 -oke dat is dan wel misschien 30 dollar!!- stinkend en wel. Tragisch, kan Shakespeare een puntje aan zuigen.
Goed terug naar de orde van de dag(en). Afgelopen donderdag besloten we dat we maar eens iets actiefs moesten gaan doen en sprongen we -lekker Hollands- op de fiets. Zo een misvormde mountainbike waar al 300 paar billen op hebben gezwoegd. San Francisco heeft natuurlijk wel een beetje de reputatie heuvelachtig te zijn, met meer dan veertig van deze geliefde vrienden. Ach dachten we, zo erg kan het toch niet wezen?! Little did we know. We wilden eigenlijk over de Golden Gate fietsen, maar die hing in de bewolking, en het was flink koud, dus besloten we maar weer terug te tuffen. Sinds we hadden voorkomen ijspegeltjes te worden besloten we nog een winkelstraatje mee te pakken. Wisten wij veel dat die boven op een berg lag, en niet zo een klein bergje ook. Dit was op z'n minst het tweelingbroertje van Mountje Everest. Met de fiets in de hand, en met rode koppies, plantten wij onze billetjes voor de verandering maar weer eens in de Starbucks. We huren nog wel een keer fietsen.
Dat zou niet vrijdag worden, want het regende flink. We besloten dus maar wat overdekte activiteiten mee te nemen. Allereerst namen wij de befaamde streetcar naar the Grace Cathedral, replica van de Notre Dame, waar men luidkeels met elkaar stond te blaten, en dus waren wij al snel weer weg -om het maar vredig te houden-. Dan maar een rondje door onze geliefde buurt; Chinatown. Ergens in deze chaos lag the Golden Gate Fortune Cookie Factory. En dat was me een verrassing. Nadat we het donkere, smerige steegje gevonden hadden, zagen we al snel de 'fabriek'. Of tenminste... nadat wij het gebouw binnen waren getreden -we stonden op de deurmat- zagen wij in een oogopslag de hele fabriek: rondom ons veel dozen en troep waartussen drie oude Chinese dametjes -vers uit Shanghai- die aan de lopende band de koekjes vol passie voorzagen van een boodschap en met getrainde vingertjes hun vorm. Ergens tussen de dozen stond een soortgelijk type van het andere geslacht om vijftig cent te vangen voor een foto, en ons een vormloos koekjes aanbood -lekker die misdrukken-. De foto's volgen later! Een beetje verbouwereerd -we hadden wel iets meer verwacht dan dat- verlieten wij het hol en gingen terug naar ons hostel.
Diezelfde avond namen wij kennis van enige andere Nederlanders die enkele nachtjes in het hostel verbleven. Al snel werd het een gezellige chaos van Hollanders, onze vriendelijke oosterburen, Canadezen, Engelsen en natives. Aangezien niemand echt rijk was, en wijn niet echt in trek was, werd er door een New Yorker met goud haar een konvooi aan Budweiser aangerukt. En that sure is Bud. Toch stortten wij ons vol overtuiging op het smakeloze bier om vervolgens, tegen dawn, ietwat jolig en met veel kabaal ons bed in te vallen. Het was zeker gezellig.
De volgende dag echter, zou de enige mooie dag worden die wij nog hadden hier, en dus waren wij een soort van noodgedwongen weer fietsen huren. We besloten een andere route te nemen, voor de variatie. En dat hebben we geweten. We scheurden door Haight Ashbury -een hippiebuurt-, Golden Gate Park -een enorme bush bush, en die ging flink bergaf!-, langs Ocean Beach -en weer omhoog-, en toen dames en heren, toen kwam onze climax. We besloten dat we toe waren aan iets avontuurlijkers. Een fietspad met panoramisch uitzicht liep over de kliffen naar de geliefde brug. Toen het asfalt plaatsmaakte voor een bospadje, werden de billetjes samengeknepen, hier hadden we niet helemaal op gerekend. We schoven ietwat ongemakkelijk op de zadeltjes toen we zagen dat het pad ook nog recht omhoog ging -oke bijna recht-. Voor een survivaltocht hadden we niet getekend. Anneleen besloot daarom maar wat zand te happen. Vol goede moed sprintte zij het bergje op, en halverwege besloot ze af te stappen, dit ging alleen niet helemaal zo als het hoort -er zat ook een stang tussen de beentjes- en het voetje bleef daar achter haken. Het volgende moment lag ze in de brandnetels tussen de inheemse flora en fauna. Niet te vergeten de modder achter de kiezen. Met een lach stond zij op -Bas was eerst geshockt om vervolgens in z'n broek te pissen van het lachen- en hobbelden ze verder. Eenmaal op het hoogste punt aangekomen, was de weg naar beneden lang en steil. Anneleen sjeesde als razende rambo vlekkeloos de berg af. Basje kreeg echter last van faalangst. De stoeprand kwam naar zijn smaak iets te dichtbij. Hij besloot af te remmen. Even een schetsje: Bas' voorwiel nadert stoeprand, Bas gebruikt handrem, Bas staat een enkel ogenblik stil, Bas kantelt naar rechts, Bas ligt in het gras, Bas geniet van het vochtige gras door even heen en weer te rollen. Nadat hij zijn innerlijke hippie weer had weggestopt, sprong hij zijn tweewieler weer op en sloot aan bij Anneleen -die ongeduldig stond te wachten- aan de mond van de Golden Gate Bridge. Luid bellend zoefden wij door de toeristen heen en terug de brug over. Cameratje volgeschoten, en op naar huus. Rugjes nat van het zweet, broekjes nat van ... . Wat een heerlijke dag.
Verder hebben we op een regenachtige dag nog eventjes Valentine's Day meegepakt -die konden we natuurlijk niet missen, hij was echt ontzettend leuk, gelachen, gehuild, echt een aanrader!- en zijn we even door het Levi's hoofdkwartier gescheurd -weinig interessants-.
Wij hopen dat Bas zich over een paar uurtjes over het H&M trauma heeft heen kunnen zetten om het volgende trauma mee te kunnen gaan maken: een 21 uur durende busrit naar Seattle. De stad van Starbucks, Boeing, Microsoft en veel veel veel regen. Wij hebben er zin in! En Bill Gates, maak je borst maar nat, heb je nog verborgen nazaten die wij kunnen claimen? Ken je het begrip trouwen op gemeenschap van goederen? Lijkt ons een goed idee!
Wij hebben in ieder geval genoten van San Francisco, en de foto's komen zo snel mogelijk!!
Zanderige kusjes en grassige knuffels,
Simone Sandsister en Grassy Gerard
- comments
mama B Hilarisch.....heb weer echt in een deuk gelegen om jullie verhaal! Hoop dat Bas het geestelijk een beetje kan verwerken nu z'n geliefde vest is gestolen ;-)))
Ratna Dikke naturelovers zijn jullie ook hè, lolbroeken :p
ewald ewa! ik dacht laat ik maar eens even kijken hoe het met mijn zus gaat... nou zo te horen gaat het goed :) en hebben jullie het naar je zin. verder had ik het niet verwacht dat jij ooit maar dan ook ooit een fiets zou huren om actief te doen! maargoed ik hoop dat je de busrijs overleeft später!
Hans Haha... .zie je wel dat fietsen leuk is!!!!