Profile
Blog
Photos
Videos
Welcome to Hollywoodland!
Dames en heren, koeken en peren, wij zijn aangekomen in de jungle genaamd: Hollywood! Het paradijs! The American dream! Eindbestemming voor de fabuleuzen onder ons. Enfin, daar zijn we nu dus.
Om het maar even typisch te houden, dag van aankomst, afgelopen donderdag: wij komen onze hostelkamer binnen en ontmoeten direct onze eerste kamergenoot (van de drie), Sam, een Australische acteur die hier is om zijn acting skills te verbeteren. Hij wil het hier namelijk helemaal gaan maken. De rest van onze kamergenoten worden bij deze even aan het lijstje der freunden toegevoegd: Polski/Igor/Vladimir -wij weten zijn naam niet-, een Frans/Duits/Engels sprekende Rus, David the brotha from Miami, Sam (van daarnet) wil niet alleen acteur worden maaarrrr hij heeft ook een extratje bij zich: op het moment dat meneer zijn ogen sluit, neemt de neus de regie over. Deze man, dames en heren, produceert me een partijtje decibellen daar kan de gemiddelde bassbox flink van leren. Wij vrezen dat hij een flinke portie plastische chirurgie nodig zal hebben wil hij met iemand in een bed kunnen liggen. En dan hebben wij ook nog de wisselende contacten: Raymana de Ikea verslaafde uit Tahiti, en Phil uit Duitsland. Maar dat was uiteraard niet genoeg Hollywood voor onze eerste avond: op zoek naar een lekker avondmaal liepen wij langs een gigantische rij van ietwat emo-achtige meisjes (en jongens, soms), die voor een krotterig cafetje stonden te wachten. Wij hadden geen flauw benul waar ze op stonden te wachten, en dus liepen wij rustig verder om ons Subwaybroodje te verorberen. Op de terugweg echter, was de hele straat afgesloten (door politieauto's, en uiteraard waren de zwaailichten aan)! Deze geliefde officieren schreeuwden ons toe dat we om moesten lopen, geen excuses! Een verdwaalde jongen, had dit niet helemaal door en werd abrupt in de boeien geslagen! Don't mess with the police around here! Toen wij onze omweg hadden beëindigd kwamen we erachter dat er in dat aftanse tentje een GRATIS optreden zou zijn van de band 30 Seconds To Mars. Hoe bizar! Dit was ook echt nog geen 100 meter van ons hostel. We zaten dus flink in de celebritiy zone hiero.
Op een saaie zaterdagmiddag besloten we dat we maar een rondje gingen maken, we moesten toch iets. Maar het was een openbaring! Op weg naar Robertson Ave. -een celebrity hangout jawel!- kwamen we ontelbaar veel vintage winkeltjes tegen, vol met stylo mensen die de rekken leeg stonden te graaien. Ruitoverhemdje, Louis portemonneetje, wollen mutsje, ze hadden het allemaal. Maar dat was niet het enige wat ons oog trok. Voor elk, maar dan ook elk terrasje, restaurantje, bakkerijtje, alles, was er valet parking. Zie je het al gaan, even het brood ophalen bij de bakker, hup sleuteltjes aan de latino, om vijf minuten later de convertible weer op te laten halen. De lowfat milk latte slurpende blondines maken er dan ook graag gebruik van. Verder -nog- geen celebrities gezien hoor!
De dag erop hadden wij het plan om naar the Getty Center te gaan. Hopla de bus in, of eigenlijk, hup de bus in en dat was het ook, er waren geen zitplekken meer en de helft zat al bij de chauffeur op schoot! Dus wij wurmden ons er maar bij. Door de irritatie en stank verloren wij de concentratie een beetje, en voor we het wisten was de zee in zicht. De zee, niet precies wat wij ons van het Getty Center voorstelden. Oeps, overstap gemist! Nouja, de zon schijnt, dan maar een dagje Santa Monica, en weetje nu we er toch zijn doen we ook direct even Venice Beach! Het was prachtig, echt adembenemend. Schattige parkjes, hummende palmbomen. Uiteraard hebben wij de pier -met pretpark!- even onveilig gemaakt, ennnn onze neusjes even in de zoetigheid gestoken -zie fotoalbum-. Avondeten, ach dat doen we wel in Venice. Hoedanook, 10 mijl verder -hadden we die even onderschat-, had Venice besloten vroeg te gaan slapen op zondagavond. Dat was pijnlijk. Dan maar weer Subway, en hup de bus in. Alhoewel, de bus in... We konden de bushalte niet helemaal vinden, of eigenlijk, helemaal niet. Als kippen zonder kop renden we door Venice op zoek naar de halte van bus three three three. De superbowl was aan de gang dus er was ook geen kip te vinden op straat. Gedreven door volle blaasjes trok Anneleen Bas nog net niet aan zijn haartjes door de straten, en Bas slingerde Anneleen nog net niet over zijn schouder om als een paardje het eind naar huis te hobbelen. Totdat we de bus voorbij zagen scheuren, en een sprintje trokken. Godzijdank! Hoewel, bij de overstap mochten we een klein half uurtje wachten, wat onze blaasjes niet per se ten goede kwam. But people, no worries! We made it!
Monday, ons hoogtepunt tot nu toe! Want pampampam... via internet waren wij erachter gekomen dat de première van de film Valentine's Day -jajajaja die leuke!- bij ons om de hoek zou plaatsvinden, op Hollywood Blvd. Wij konden de verleiding niet weerstaan om daar drieënhalf uur voor aanvang onzelf neer te planten. We hadden -let op de verleden tijd!- de beste plekken veroverd! Echt perfect gewoon! En toen kwamen er vier grote heren in strak pak -bijna om te smullen, maar ze keken eng!- om ons weg te sturen, op laste van de brandweer. De tranen stroomden over onze wangetjes want onderhand stond de hele straat vol met hysterische fans -ik bedoel, heel Hollywood zou over die roze/rode loper schrijden in slechts anderhalf uur-. Oke, plan B. Stalkertjes die we zijn, begonnen we gewoon van achter te duwen. Werkte ook niet. En nu, nog maar tien minuten. Anneleen werd lichtelijk claustrofobisch, totdat Bas een briljant idee kreeg. Ik neem je wel op mijn nek! Dus strompelden we -we stonden er inmiddels al 2 uur en het werd flink koud, en druk- naar een bankje en hees Bas Anneleen omhoog. Wat een uitzicht. Een aantal heren gluurden voorzichtig onder Anneleens tijgerrokje, maar na enkele boze blikken dropen ze ook weer af. Echter in de tijd dat wij onze stunt uithaalden, waren er geen sterren te bekennen, en helaas moest Anneleen -wegens Bas gezondheid- weer naar beneden. Uiteindelijk toen ze kwamen, hebben we toch nog glimpen opgevangen van enkele bekendheden. Een paar daarvan zijn: Julia Roberts, Shirley MacLaine, McSteamy en McDreamy, Jacob (van Twilight), Demi Moore en Ashton Kutcher (en OOHJAAA Anneleen heeft er handjes mee geschud hoor!!), Jessica Alba, naamgenoot Biel, Anne Hathaway, Mario Lopez (voor de interviews) en natuurlijk ook nog Jamie Foxx. Met knikkende knieën zagen we de grootheden (die allemaal last hadden van anorexia nervosa) de limousines uitstappen, en de bioscoop binnenglijden. Hadden wij geluk. Halverwege het spektakel besloten onze geliefde fotocamera's het te begeven. Inclusief mobiel. Janken, geen foto's dus! Met kapotte trommelvliesjes, en platgedrukte vetrolletjes doken we voldaan de Mac in. Wat een goddelijke avond!
Maar dat was nog niet alles, want -en dat kan toch ook alleen in Hollywood- wij bezochten voor de verandering maar eens de Whole Food Market (een biologische supermarkt, en overigens de enige supermarkt) op zoek naar een gezond avondmaal. Toen wij binnengingen stond ons een verrassing te wachten van ongekende grootte. Er werd net een hysterisch kookprogramma opgenomen waarbij de deelnemers binnen een bepaalde tijd bepaalde ingredienten moesten vinden. De cameramannen vlogen ons om de oren, en de Aziatische assistentes vlogen erachteraan. Don't you just love that?!
Wij weten het in ieder geval zeker, Hollywood is echt fabulous! Je hoeft niet op zoek te gaan naar de sterren of de actie, ze vinden jou vanzelf! Er is geen ontkomen aan! Wat een heerlijke beleving!
Fabulous air kisses,
Botox Bobby en Fabienne Facelift
- comments
Gaasbeek Heerlijk om te zien en te horen dat jullie het naar je zin hebben! Toch maar Anneleen op nekje genomen ;-))???
Ratna Wow, handjes schudden met Ashton Kutcher, nooit meer die hand wassen Anneleen! Wie weet lopen jullie ooit naast die grote sterren als gevolg van jullie ontdekking in de biologische supermarkt, dan sta ik sowieso vooraan bij de dranghekken! Wederom 5 sterren :) Dag lieve kinders
Janne Woow, kei cool!