Profile
Blog
Photos
Videos
Sæl veriði!
Það má með sanni segja að hakkið og ævintýrin elti okkur stöðugt, því það er gjörsamlega alltaf eitthvað nýtt á nálinni hérna. Það er meðal annars vegna þess hvað það er ómögulega langt síðan við blogguðum, og afsökum við það innilega.
Byrjum á byrjununni. Við getum orðað það þannig að höfuðborgin í Víetnam í norðri, Hanoi, er BANANAS. Kl. 7:00 fer almennings vekjaraklukkan af stað og fólk hugar að því að opna búðirnar. Þjóðlegri tónlist er sem sagt blastað í hátalarkerfi borgarinnar og þess á milli er rödd sem kallar og segir fólki að keyra daginn í gang. Eitthvað segir mér að þetta sé tengt kommúnismanum. Við tókum að sjálfsögðu þátt (nokkrum klst. síðar, hóst hóst) og skelltum okkur út til þess að skoða menninguna. Við gengum ekki meira en nokkra metra en þá var einhver byrjaður að pússa skóna okkar, troða þurrkuðu kjöti upp að vitjum okkar eða reyna að telja okkur trú um að við kæmumst ekki af án nokkra skrautlegra ökklabanda. Fólk liggur á flautunni og mótórhjólin eru í milljónatali ALLS STAÐAR. Hvílík og önnur eins stemmning! Þetta er samt þess konar stemmning að maður getur ekki verið hér lengur en 2-3 daga, við flúðum einmitt upp til Sapa fjallanna í Norðri eftir stutt stopp.
Sapa fjöllinn eru himnesk! Þau eru hluti af Himalayafjallgarðinum og liggja við landamæri Kína. Við vorum hrikalega heppin og fengum 2 daga fulla af sólskini þarna upp eftir og örkuðum þar um heila 21 km. ÞAR byrjaði sölustalker-ballið fyrst fyrir alvöru. Metið var að konurnar í þorpinu eltu okkur mest 15 km í þeirri von um að selja okkur ýmsan krúttulegan varning, að sjálfsögðu tókst þeim það þar sem Perla var með í för (Gummi er öllu harðari eins og þið flest vitið). Við leigðum okkur líka mótórhjól þar með vinum okkar frá Ástralíu, og brunuðum um fjöllin í um 2000 metra hæð og sáum meira segja yfir til Kína. (Já mamma, við vorum með hjálm og fórum varlega J).
Halong Bay tók því næst á móti okkur í öllu sínu veldi. Það er sem sagt flói sem liggur við Víetnam sem hefur að geyma 1969 eyjur, sem minna einna helst á Vestmannaeyjarnar heima. Sólskinið lék líka við okkur þarna og við kynntumst hressu liði alls staðar að úr heiminum sem var með okkur á bátnum. Í flóanum eru „floating villages", þar sem fólk býr í nokkurs konar fljótandi húsum og krakkarnir þar læra að synda áður en þeir læra að ganga nánast! Við kajökuðum þarna um, og skoðuðum RISA stóran helli líka. Just lovely!
Við áttuðum okkur fljótt á því að Víetnamar eru vinnualkar á háu stigi, enda er atvinnuleysi nánast óþekkt og hver lítill veitingastaður er með 10-15 manns á hverri vakt. Í hvert sinn sem við gengum inn á stað kom svona 4-5 manna móttökunefnd á móti okkur, öll hrikalega indæl og ólm í að finna fyrir okkur sæti. Þetta fundum við mest fyrir í Hue, í mið Víetnam. Það sem við fundum líka í Hue var RISAVAXIN KÓNGULÓ BEINT FYRIR OFAN RÚMIÐ OKKAR RÉTT ÁÐUR EN VIÐ SOFNUÐUM. Næturvörðurinn á hótelinu okkar var svo elskulegur að fjarlægja hana fyrir okkur. Blessuð kóngulóin er samt enn að birtast, þó reyndar bara í martröðum okkar. Hue hafði einnig upp á þvílíkar menningarminjar að geyma og vorum við dugleg að skoða fallegar „pagódur" og hof í nágrenni. Hér var okkur líka boðið að kaupa gras á 10 mínútna fresti þrátt fyrir að við höfum engan áhuga á því.
Þann 10.-13. febrúar héldu heimamenn upp á hið svokallaða „Tet". Það eru áramótin hjá þeim þar sem hér er farið eftir kínverska dagatalinu. Við eyddum áramótunum í draumabænum Hoi An og vorum þar í nánast viku. Vorum á þessu fína hóteli með fullt af ungu fólki og lifðum draumalífi. Hjóluðum í sveitasælunni á ströndina daglega þangað til við notuðum gallaða sólarvörn og hökkuðumst upp af flagni og rauðri húð. Síðan var sérsaumað á okkur glæsidress og ég veit ekki hvað og hvað. Hoi An er sannkallaður menningarbær og að ganga um bæinn á kvöldin er yndislegt. Bærinn er allur upplýstur af krúttlegum ljósaseríum, húsin flest hver eldgömul og vel haldin við og áin við bæinn full af fljótandi kertum.
Einn morguninn skelltum við okkur á markaðinn með vinum okkar frá Californíu. Halló halló halló! Við vissum að í Asíu yrði reglan um þitt eigið persónulega svæði að litlu sem engu, en þarna á þessum markaði gjörsamlega steindrapst hún. Það var fólk ALLS STAÐAR. Seljandi fersk blóm, ávexti, grænmeti, beljuhala, grísalappir, svínshausa, ála, hænur, innyfli úr fiskum, risafiska og fleira. Þvílík orkusprengja svona í morgunsárið, en vorum við mætt þangað rúmlega 6:30.
Tveimur mínútum fyrir miðnætti áramótanna, þegar flugeldasýningin átti að hefjast, byrjaði að HELLIRIGNA. Tveimur mínútum eftir að flugeldasýningin var búin stytti svo upp. Þetta var þó bara til þess að ýta undir upplifunina og vorum við alsæl. Ég held svei mér þá að Víetnamarnir slái hátt upp í flugelda glamúrleika Íslendinga!
Í nágrenni við Hoi An er borg sem heitir Da Nang en vid fórum einn daginn á mótorhjóli ad skoða hana og nágrenni ásamt félaga okkar frá BNA. Við skoðuðum Marble Mountains og sáum við meðal annars budda styttu sem er 67 metrar á hæð eða næstum tvöföld stærð styttunnar af Jesú í Rio, Brasilíu. Við skoðuðum hana annan dag nýja ársins, og á staðnum voru bara heimamenn. Okkur ljóshærða parinu leið eins og stórstjörnum, því við vorum stoppuð á nokkra mínútna fresti til að stylla okkur upp í myndatöku. Áður en við fórum aftur heim ákváðum við að keyra í kringum Monkey Bay en staðurinn stóð hrikalega vel undir nafni og var vart hægt að keyra nokkra metra án þess að mæta þessum loðnu villingum. Hrikalega gaman, en svo misreiknuðum við okkur hinsvegar smá. Það var komið myrkur áður en við komust af Monkey Bay og áttum við þá eftir klukkutíma akstur til baka. Að keyra í Víetnam er ekki skemmtileg iðja en að keyra um kvöld í myrkri er klikkun! Í stuttu máli sagt þá eru engar umferðareglur og eina sem gildir er að flauta eins mikið og maður getur og forðast að keyra á! Við komust hinsvegar heil heim og vorum gríðarlega ánægð með daginn.
Eins heillandi staði og Víetnam hefur upp á að bjóða, þá getur það verið annsi pirrandi hvað margir reyna að svindla á okkur. Sumt af fólkinu hérna er með doktorsgráðu í lúmsku peningaplokki. Svo er það líka annað, eftir að konungurinn hérna var myrtur inn á salerninu í höllinni fyrir tugi/hundruðum ára, hættu Víetnamar að hafa áhuga á að nota salerni til þess að gera nr. 1 í. Því er það bara hið sjálfsagðasta mál að sjá heimamenn pissa nánast þar sem þeim dettur í hug. Huggulegt, takk fyrir takk! Tungumála erfiðleikarnir hrjá okkur einnig mikið og „Tet price" var orðið pirrandi hugtak. Sem sagt verðin hækkuðu mjög mikið yfir áramótin.
Segjum þetta gott í bili, Gummi ætlar bloggar í bráð um restina af dögunum okkar í Víetnam J. Bestu kveðjur heim gott fólk! P.s. erum hálfnuð með ferðina eftir 3 daga!
- comments
Soffa Dásamleg færsla! Rosalega hljómar þetta skemmtileg og viðburðarík ferð! "Time of my life" hljómaði í höfðinu á mér er ég las þetta. Uppáhaldsatriðin mín úr þessu eru: Næturvörðurinn, flagnið, grísahalarnir og aparnir í Monkey Bay. Þvílíkt og annað eins fjör! Góða skemmtun áfram elskurnar mínar. Hlakka strax til næstu færslu!
Laura Sch. Thorsteinsson Frábært elskurnar - þvíílík ævintýri ! Gott að hafa eitthvað róandi við höndina þegar þetta er lesið ! Guð geymi ykkur. Hjartans kveðjur frá mamý
Stefanía Sch. Thorsteinsson hahaha ég skellti nokkrum sinnum uppúr, kannast óþægilega mikið við margt eins og doktorsgráðu í svindli og "umferðarreglurnar" í Víetnam. Hafið það ótrúlega gott og hlakka til að lesa næstu færslu :*