Profile
Blog
Photos
Videos
Já nú erum við stödd í Hanoi í Víetnam og höfum það gríðarlega gott. Allir með hestaheilsu enn sem komið er og ævintýrunum fjölgar ört.
Síðusta bloggfærsla kom frá Luang Prabang í Laos en þar áttum við góðan tíma í mjög svo fallegum bæ. Þar er mikið af ferðamönnum og er bærinn með sterkt franskt yfirbragð á sér, enda er Laos fyrrum frönsk nýlenda. Mekong fljótið liggur meðfram bænum og býður upp á mjög huggulega sýn frá árbakkanum. Í Luang Prabang og í raun Laos öllu er útgöngubann eftir kl 23:30 en þá á að vera komin ró á lýðinn þannig að vinnandi fólk fái frið til svefns fyrir átök komandi dags. Þetta þýddi fyrir okkur að við tókum því rólega og vöknuðum snemma á hverjum morgni. Hápunktur Luang Prabang var klárlega fossinn þar, Kuang Si, en hann skiptist í nokkur kristaltær lón sem hægt var að synda í. Þar var einnig bjarna garður fyrir asíubirni, mjög skemmtileg dýr og krúttleg.
Eftir að búið var að tækla Luang Prabang tókum við rútu til Vang Vieng. Það er lítill bær sem að er heimsfrægur fyrir „tubing". Gríðarlegt partyplace sem er staðsett á mjög fallegum stað á milli „limestone" fjalla sem að umlykja bæinn. Við ákváðum að leigja okkur lítinn bungalow (búngalú) á eyju fyrir innan bæinn og var það hrikalega hugglegt. Hér er sveitasælan í hámarki!
Það rennur á í gegnum bæinn og býður hún upp á aðal afþreyinguna. En aðal áhugamálið í bænum er að leigja sér belg og láta sig fljóta letilega niður ána í átt að bænum (tubing). Hinsvegar fyrir ári síðan var ákveðið að loka öllum börum og tækjum (rennibrautum, rólum og fleiru) meðfram ánni enda voru þó nokkrir búnir að láta lífið vegna ofdrykkju og vitleysu. Fyrsta daginn hjá okkur fórum við í hellaskoðun og enduðum daginn á að sigla niður ána á kajak! Gríðarleg skemmtun sem það var og umhverfið var heldur ekki að draga úr gleðinni! Næsta dag prófuðum við að fara niður ána á svona belg líkt og ég lýsti hér að ofan og það var heldur betur huggulegheit í hámarki J. Tók okkur rúma 4 tíma að fljóta niður en nokkrir kaldir fengu að fljóta með til að halda okkur vel kældum í sólinni ;)
Við vorum 3 nætur í Vang Vieng og nutum þess mjög með ávaxtashake'a okkur við hönd, glápandi á Friends í eftirmiðdaginn, þar sem flest allir barir/veitingastaðir bjóða upp á Friends gláp á risaskjám alla daga og kvöld. En áfram héldum við svo úr draumalandinu. Næst fórum við til Vientiane (höfuðborgar Laos). Fyrsta skipti í ferðinni ákváðum við að vera á hosteli en hingað til hefur það verið ódýrara að vera saman á hóteli en við kynntumst mörgum vígalegum villingum á hostelinu. Vientiane er rólegasta höfuðborg Asíu en einungis um 350 þúsund manns búa þar. Ótrúlega fín borg og róleg en lítið annað hægt að gera þar en að skoða söfn. Þar er t.d. sigurbogi líkt og í París og er gatan byggð nákvæmlega eftir Champs-Élysées breiðgötunni í París nema bara helmingi minni og næstum engin umferð um göturnar. Það merkilegasta sem við skoðuðum var líklega Cope center. Það er stofnun sem sér um að hlúa að þeim sem að hafa lent í sprengjum frá Víetnam stríðinu en Laos er fullt af ósprungnum sprengjum frá stríðinu. Í 9 ár samfleyttt losuðu BNA herinn sig við afgangsprengjur yfir Laos því að það var svo hættulegt að lenda með fullan farm af sprengjum, þrátt fyrir að Laos hafi ekki tekið þátt í stríðinu þá urðu þau einna verst úti. Frá því að stríðinu lauk hafa um 12.000 manns dáið eftir að hafa stígið á ósprungnar sprengjur í Laos. Virkilega sorglegar aðstæður.
Vientiane fór vel í mannskapinn og fær góða dóma en á sunnudaginn lögðum við af stað til Víetnam með næturrútu sem að átti að taka 22 tíma. Við mættum á rútustöðina þar sem að enginn talaði ensku. Okkur var bent á rútu sem var með stórt neon skilti sem blikkaði með stöfunum HANOI. Það fyrsta sem að við sáum þar voru 3 rússar (einn eldri maður og tvær eldri konur) að hnakkrífast við nokkra heimamenn á rússnesku á meðan að þeir svöruru á laoísku. Ekki góður fyrirboði fyrir langt ferðalag. Í rútunni voru rúm enda svefnrúta og hefði farið vel um okkur hefðum við verið svona 20cm minni en rúmin voru í sparlegri lengd enda líklega miðuð við innfædda. Við lögðum af stað og um leið kveikti bílstjórinn á sjónvarpinu fram í rútinni. Við urðum mjög spennt og heldum að nú ætti að sýna góða mynd til að stytta tímann eeeeennnn nei! Þá var byrjað að blasta asískum tónlistarvidjóum frá 1997 þar sem að meðaltal söngvara í hverju boybandi var um 15 strákar og nokkrar stelpur inn á milli í bikiníum að dansa undir fossum. Hrikalega fyndið en þetta var „had to be there moment" mikið. Þess má geta að undir rúminu okkar í rútunni sváfu 2 víetnamaskir herramenn á dýnu sem var álíka þykk og a4 blað. Á rútuganginum var einnig búið að koma fyrir fullt af fólki til svefns. Rútan mjög vel nýtt semsagt.
Eftir 7 tíma (1:30 um nótt) og ágætan svefn stoppuðum við og lögðum ekkert aftur af stað. Þannig að við sváfum bara en vissum ekkert hvað var í gangi. Svo um 6 leytið um morguninn vorum við vakin. Þá sáum við fullt af fólk labbandi framhjá rútunni og inn í þokuna sem að umlukti svæðið. Okkur var bent á að labba með fólkinu í átt að landamærunum en við sáum þá að rútan okkar var í röð með flutningabílum og fleiri rútum til að komast yfir landamærin. Við röltum með félaga okkar, Markúsi frá þýskalandi að landamærunum en hann talaði smá laoísku og hjálpaði okkur mikið. Rússarnir hinsvegar urðu eitthvað reiðir enn og aftur og byrjuðu að rífast á rússnensku sem að hjálpaði þeim lítið. Þá sáum við þá rífa töskurnar sínar úr rútunni og æða með þær í burtu.
Við fórum að landamærum Laos og þar voru líklega um 400 manns og allt á fullu. Við náðum að fá brottfaraleyfi eftir þó nokkurn tíma og mikin ruðning við æsta Laosinga... þá var okkur sagt að rölta að landamærum Víetnam. Aðstæður voru þannig að við sáum ekki meira en 4 m. fram fyrir okkur vegna þoku og göturnar voru fullar af drullu enda malarvegur. Við vissum augljóslega ekki hvernig aðstæður mundu vera, og vorum ekkert agalega veraldarvön þarna á flip'flops-unum okkar. Hermaður benti okkur á áttina sem að við áttum að ganga í og hlýddum við því og gengum inn í þokuna í átt að landamærunum en þessi atburðarás virkaði eins og byrjun á slæmri hryllingsmynd :/.
Eftir 25 mínútna göngu komum við loks að landamærunum og þar byrjuðu önnur eins skrílslæti og við landamæri Laos. Gaggið í hænsnunum ómaði yfir svæðinu þegar að við mættum og fólk barðist um að fá áritanir í vegabréfin. Við fengum loks stimpil og gátum því róað okkur en svo þurfum við að bíða eftir rútunni okkar í nokkra tíma. Rútan kom svoloks og við gátum lagt af stað.
Fyrsta sem að við tókum eftir var að rússarnir voru ekki með í rútunni og væntanlega skildir eftir á landamærunum. Ferðin til Víetnam gekk ágætlega og var mjög fallegt að sjá hrísgrjónaakrana á leiðinni. Ferðin í heild tók sem sagt 28 klst, ENN við erum enn á lífi. Annað gildir þó um bakpokann hans Gumma. Þegar okkur við lentum í Hanoi var okkur hent út úr rútunni undir brú í einhverju random úthverfi. Þar fann Gummi bakpokann sinn löðrandi í einhverjum hakk vökva sem lyktaði eins og íslenskur ruddi. Við höfum ekki hugmynd hvað þetta var, en við erum búin að sápa hann allan og skrúbba 3x, en hann angar allur enn!
Við ætlum hinsvegar að stoppa hér en við erum semsagt komin til Hanoi og þetta er hin fínasta borg. Við skrifum næst um ævintýrin okkar hér í Víetnam en þangað til biðjum við heilsa heim.
P.S. Við mælum svo sannarlega með Laos - óendanlega fallegt land, rólegheitin í fólkinu engu lík og ýmis ævintýra afþreying í boði þar! J
Kær kveðju frá Gumma & Perlu.
- comments
Laura SCh. Thorsteinsson Takk fyrir skemmtileg skrif elskurnar - ævintýrin halda áfram og eitthvað reynir á þolinmæðina ! Guð geymi ykkur alltaf. Hjartans kveðjur frá mamý
Gunnar Smári Jónbjörnsson Yndislegt! Alveg yndislegt!
Sara Jóhannesdóttir Gaman að lesa bloggið ykkar, mér finnst eins og ég sé þarna með ykkur þú lýsir þessu svo vel og skemmtilega :) Gangi ykkur vel.
Gulla Hvílík ævintýri! Vonandi hafið þið það gott í Víetnam :)
Lára Halla Sigurðardóttir Vá!! Mér líður eins og ég hafi verið að horfa á klikkaða bíómynd eða dreyma steiktan draum.... Mikið er ég fegin að þessi rútuferð ykkar er búin! Kósý að sofa með ókunnugt fólk undir rúminu sínu! Reyndar, ef einhver getur sofið við allt á bílferðum, þá er það sannarlega hún Perla! :) Gangi ykkur vel næstu daga og skemmtið ykkur konunglega.
Agnes Gísladóttir Þvílík ævintýri! Mikið var gaman að lesa þessi skemmtilegu skrif. Gangi ykkur vel áfram og njótið - sem mér sýnist svo sannarlega að þið séuð að gera :)
Soffa Frábært pistill, ótrúlega gaman að heyra af ferðum ykkar. Mjög áhugavert að heyra um Cope center og söguna í kringum það.. og þetta landamærabras hljómar SVAÐALEGA! Vesalings bakpokinn hans Gumma... knús til ykkar, skemmtið ykkur vel áfram og farið umfram allt varlega! ykkar er sárt saknað á Klakanum! :)
Hildur Pálsdóttir Kærar þakkir fyrir þetta skemmtilega blogg gaman að lesa að allt gengur vel heilmikið ævintýri þroskandi og gaman gangi ykkur áfram vel. kær kveðja Hilda frænka
Brynjar flottur