Allereerst iedereen bedankt voor de berichtjes (via deze site of mail), erg fijn om te horen hoe het in Nederland gaat;)

En zo zit ik alweer 3 weken in Vietnam. De regenbuitjes rond Vietnamees nieuwjaar hebben plaatsgemaakt voor de zon en daarmee ook de hitte. Het is nu 33graden en ik ben meer dan dankbaar voor mijn fan op mijn kamer! Ik had van tevoren verwacht in de tussentijd al heel veel bereikt te kunnen hebben qua onderzoek, maar dat valt een beetje tegen. En ik moet eerlijk bekennen dat ik daar op dit moment helemaal niet mee zit ;)

De dag dat ik samen met een andere student van Utrecht aankwam in Hue, was oudjaarsdag. Een derde student uit Utrecht, die hier al een paar dagen was, wachtte ons op bij de trein. We werden gelijk vriendelijk ontvangen door de familie van het guesthouse waarin we verblijven. Ook werden we uitgenodigd voor een nieuwjaarslunch bij Tu thuis, mijn supervisor hier. Dat betekende loempia's, garnalen, verse kruiden en heel veel bier. Werd nog erg gezellig dus. Ook werd ons gelijk wel duidelijk gemaakt dat de komende 2 weken in het teken staan van Tet, de nieuwjaarsvakantie, en dat er dus beslist niet over onderzoek gepraat mocht worden en we vooral met alle festiviteiten mee moesten doen. Tja, Tu's wil is wet....

Die avond zijn we naar de citadel gegaan. Wat veel mensen! Ik denk dat er wel meer mensen waren dan op een gemiddelde pinkpopmaandag in Landgraaf… Traditionele zang en dans werden afgewisseld door hypermoderne hiphop en breakdance muziek. Erg vermakelijk, al danste er niemand en werd er ook niet geapplaudiseerd enzo. Om twaalf uur barstte een geweldig vuurwerk los boven de citadel. Chuc Mung Nam Moi, oftewel Happy New Year! Wauw, zoiets heb ik nog nooit gezien!

De volgende ochtend waren we uitgenodigd voor een nieuwjaarsontbijt in het guesthouse. We werden volgestopt met bier (!) om 9u 's ochtends en allerlei eten, waaronder gemberbolletjes met allemaal chili. Ik was blij met mn tas en de zakdoekjes die ik bij me had… Daarna echt aan tafel om van allerlei Vietnamese specialiteiten te 'genieten'. Normaal krijg ik sochtends ook al niet zo makkelijk een boterham naar binnen, laat staan het vet van een varken of de raarste groenten in scherpe sausjes. En het ergste was nog dat je kommetje bij iedere hap weer werd bijgevuld met twee nieuwe scheppen. Ik probeerde zo erg om beleefd te zijn maar kon op een gegeven moment echt niets meer op. En toen kwam het toetje nog, de welbekende gifgroene keiharde pudding die we ook al eerder toegestopt hadden gekregen. Ben blij dat het maar 1x per jaar nieuwjaar is...

De rest van de Tet holidays heb ik de stad wat leren kennen. Inmiddels heb ik al een soort van stamkroeg bij een vrouw die Ushi heet, omdat de Nederlanders altijd zeiden dat ze zo op Wendy van Dijk's Ushi lijkt. En ik kan ze alleen maar gelijk geven. Ze heeft haar hele toko oranje gemaakt, en ze heeft een kleindochter van 1,5 die dansjes doet en modeshows geeft als ze de mobiel van oma hoort afgaan...

Inmiddels is onze Utrecht groep compleet; we zijn nu met zn vieren. Vorige week zijn we naar Tropenbos geweest, het onderzoeksinstituut dat ons onderzoek faciliteert. We werden hartelijk ontvangen door de directeur. Toch krijg je ook gelijk door hoe het Vietnamese systeem werkt. De autoriteiten zijn van álles op de hoogte: wat we hier doen en waar we naar toe gaan. Maar dat is niet om ons tegen te werken hoor, dat is gewoon voor onze 'veiligheid'. Jaja en dat facebook het hier niet doet, is zeker ook voor onze 'veiligheid' ;)

Bij Tropenbos hebben ze ook een bibliotheek (=boekenkast) waar we ons literatuuronderzoek kunnen doen. Verder kunnen we soms een auto lenen van Tropenbos om naar het nationale park te gaan al moeten we dat dan wel, natuurlijk, lang van tevoren regelen. Ben blij dat regelneef Tu tot nu toe zoveel voor ons kan doen, al zal dat in april wel anders worden, omdat hij en collega Ti dan naar Nederland gaan voor hun PhD (ze zijn bezig met promoveren).

De afgelopen weken heb ik aardig wat aan mijn proposal kunnen werken, al is hij nog steeds niet af. We hebben ook fietsen gekocht, voor 8euro, maar die vallen steeds uit elkaar. Ik was vorige week een stukje gaan toeren om een beetje uit de stad te komen. Opeens stond ik midden in de rijstvelden en maisvelden, met een mooi berglandschap als achtergrond. Echt mooi! Jammer was alleen dat mijn bandjes blijkbaar geen onverharde paden aankonden: lekke band terwijl ik 10km uit het centrum was. Gelukkig hebben ze op iedere hoek van de straat een fietsenmaker, en op de terugweg heb ik dus na 3 stops bij garages het guesthouse weer bereikt.

Gisteren hadden we weer een nieuwjaarsparty bij Tu thuis, waar ook andere studenten en een paar docenten waren. Weer heerlijk gegeten (zie fotos) en gezellig gebabbeld, al gaat het met de meeste studenten erg lastig, ze spreken nauwelijks Engels. Tu verwacht dan ook van ons dat we in onze vrije tijd hen wat meer Engels kunnen leren, als compensatie voor hun hulp in het park. Vanochtend werden we uitgenodigd door Tu en Ti om een vergadering van de staff van de faculteit bij te wonen, maar alles was in het Vietnamees en ik geloof dat Tu het ook niet zo interessant vond, dus al gauw sneakten we er tussenuit om een beetje over de campus te wandelen en handjes te schudden met vice-rector en iedere willekeurige docent. De campus lijkt eigenlijk nog het meeste op Wageningen met al die bomen, bossen en tuinen enzo. Wageningen is hier trouwens ook hét code woord, want iedereen die een beetje Engels spreekt hier heeft in Wageningen gestudeerd. Was wel grappig om te merken dan Tu bijvoorbeeld zijn loempia's bij hetzelfde kraampje haalde als ik. Het is dus echt waar wat ze altijd zeggen: Wageningen is meer beroemd in het buitenland dan in Nederland. En daar ben ik dan stiekem toch een beetje trots op, moet ik bekennen.

En morgen? Morgen gaan we écht beginnen. Om half 7 staat Tu op de stoep en gaan we per auto naar het nationaal park om met commune (soort gemeente) leiders te praten en even onze neus te laten zien voordat we echt interviews en focus group interviews ed mogen gaan houden. Ik ga onderzoeken of er binnen en buiten het nationale park verschillen zijn in hoe boeren hun brood verdienen. Ze hebben een mix van bos- en landbouw maar zijn aan strikte regels gebonden door het Nationale Park. Ben benieuwd of ik me bij de volgende blog iets nuttiger voel en dus iets meer bereikt heb;)

Hoop gauw weer wat van jullie te horen!

Astrid