Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo allemaal!
Hier dan mijn eerste echte berichtje vanuit Vietnam. Ben inmiddels al in Hue aangekomen (hoop zo ook wat fotos van het Vietnamese New Year te plaatsen) maar in deze eerste blog iets over mijn aankomst in dampend en zwetend Hanoi...
De vlucht ging goed, al heb ik nauwelijks een oog dicht kunnen doen, omdat we lichte, maar vaak, turbulentie hadden. Lig je net weer wat weg te dommelen, word je weer (letterlijk) wakker geschud. Om kwart voor 6 aangekomen in Singapore en daar gewacht op mn volgende vlucht terwijl voor me de zon boven Singapore opkwam. De 2e vlucht duurde maar 3,5 uur. Eindelijk kon ik wat slapen, al kwamen ze al gauw ook weer met de lunch langs, terwijl het volgens mijn (Nederlandse) biologische klok nog midden in de nacht was. Dat ging er niet zo goed (lees: niet) in dus… Het helpt ook niet echt als een Vietnamees naast je lichtelijk onsmakelijk zit te smakken moet ik zeggen ;-). Maargoed, om half 1 lokale tijd in Hanoi aangekomen. De stad zelf was nog nergens te bekennen; we landden tussen de buffels. Erg warm, wat even wennen was. En wat een chaos! Zal vast met het aankomende Tet (Vietnamees nieuw jaar) te maken hebben. Natuurlijk was mijn taximannetje die met een bordje met mijn naam op mij zou staan wachten, ook nergens te bekennen. Toch uiteindelijk in Hanoi aangekomen. De rit duurde zo'n drie kwartier en langzaam veranderden de rijstvelden met buffels en kippen in een echte chaotische stad waarbij het recht van de hardste claxon telt… Ik snap waarom hier 11000 doden per jaar in het verkeer vallen.
Ik verblijf in het oude gedeelte van de stad, niet ver van het Hoan Kiem Lake, een plek om heerlijk langs het water te slenteren en werkelijk ieder bankje uit te proberen. In de Old Quater heeft iedere straat z'n eigen soort winkels. Zo is er een speelgoedstraat, een potten en pannen straat en natuurlijk een eetstraat (waarin de gevilde ratten je met boze ogen aankijken). Op deze tweede dag in Hanoi kwam ook Mucahid, een collega student van Utrecht, in Hanoi aan en samen hebben we de treintickets naar Hue geboekt. De softsleepers waren al vol geboekt, dus we moeten het met hardsleepers doen, waar ik me wel een beetje zorgen om maak..
De smog en hitte heeft wel gelijk wat impact gehad op mijn fysieke gesteldheid, maar na een dag boven de wc hangen en veel water en vitaminenpillen ging het al weer een stuk beter. En dus kon ik weer vrolijk verder met tempels bezoeken, een kathedraal (de Fransen hebben wel hun sporen achtergelaten), marktjes en natuurlijk eethuisjes. Die eethuisjes zijn trouwens niet allemaal aan te raden...Toen ik in 1 restaurant naar de wc ging (jahoor daar zijn de squats weer!) zag ik dat daar op de vloer ook de vaat werd gedaan. En eet smakelijk verder. Maar ik moet eerlijk zeggen dat dat qua eten (lang leve de loempia's) ook maar de enige slechte ervaring was.
Op m'n laatste dag in Hanoi naar het westelijke deel gegaan, waar het bestuurscentrum van de regering zit. Eerst naar de tempel van de literatuur geweest (Van Mieu). Erg mooi maar ook erg toeristisch. Deze tempel was de eerste Confucianistische universiteit in Vietnam. Er waren verschillende gebouwen en ook allemaal stenen platen met daarop de resultaten van de studenten en hun examens. Alleen de beste studenten kregen een plekje op de platen, maar wanneer je het jaar daarop slecht presteerde, werd je naam er net zo hard weer vanaf gekrast. Daarna door naar het onder andere het mausoleum van Ome Ho, zoals ze Ho Chi Minh hier noemen. Ik was er een beetje op gevoel naartoe gelopen en dan kun je nog wel eens wat afdwalen hier… Ik belandde in een grote straat waar geen Engels bord meer te vinden was. Ik werd ergens bij een cafe door een oud vrouwtje gewenkt om wat te komen drinken en ik wou die Vietnamese koffie ook wel een keer uitproberen. Ze sprak geen woord Engels, maar binnen zat een jongere vrouw die wel Engels sprak. Terwijl ik mijn koffie dronk (super sterk!) leerde zij me wat van de Vietnamese taal. Erg handig al blijft het moeilijk om de 6 verschillende toonvallen per klinker uit elkaar te houden. Zo kan je bijvoorbeeld door ba iets anders te zeggen, je "grootmoeder" met "vergiftigd voedsel" aanspreken…
Het museum en mausoleum van Ho Chi Minh waren gesloten, maar ik weet niet of ik dat zo erg vind. Ik blijf het toch een beetje creepy vinden en het lijkt ook heel tegenstrijdig: de man die vocht voor eenvoud en gelijkheid ligt nu in zo'n enorm gebouw opgebaard. Wel indrukwekkend om over het plein te lopen dat echt enorm groot is, terwijl er misschien maar 10 toeristen liepen. Het schijnt dat op dagen dat het mausoleum open is, de rijen honderden meters lang kunnen zijn (=favo plekje nummer 1 voor Vietnamese schoolreisjes)...
's Avonds met Mucahid naar de trein gelopen. We slapen in een hardsleeper met 6 bedden, wij in de bovenste twee. En dat betekent dat je niet claustrofobisch moet zijn. En trouwens, het hebben van een slechte rug is daar boven in zo'n bedje ook niet het meest ideale (matrasje van 1cm dik)… Om 7u vertrokken we en in onze coupe zat nog een Russisch stel en een Vietnamees jong koppel (Mai en Hung). Met beiden wel gezellig kunnen praten terwijl in het donker het Vietnamese platteland aan ons voorbij zoefde. Niet al te laat mn bed in gekropen, al had ik de grootste moeite om in slaap te komen. En nu maar hopen dat ik niet naar de wc hoef en wéér naar beneden moet kruipen… Op naar Hué!
Groeten en tot snel!
Astrid
ps. ik probeer ondanks het baggere internet er zo foto's van Hanoi op te zetten. Ook van het Tet New Year hier in Hué als het lukt, en anders komt dat de volgende keer.
- comments
Linda Joehoe, lang leve de squat-wc :S Of zullen we hem meteen omdopen tot squatgat.... Gelukkig zijn er zo te horen ook nog wel dingen aan vietnam die je wel kan gaan waarderen. Haal daar dus alles uit terwijl je iedere dag je leven waagt in het verkeer en qua eten en dan ga je het best goed hebben daar. Ben heel benieuwd hoe je onderzoek zal gaan, dus ik zal uitkijken naar je volgende bericht - en foto's :) xxx