Ik zit nu in internetcafe, in het pikkedonker. De stroom is namelijk weer eens uitgevallen. En de generatoren die ieder hotel of groot cafe heeft, zijn ook niet al te betrouwbaar. Gelukkig heb ik een laptopje en valt mijn computer in ieder geval niet de hele tijd uit. De Vietnamese regering, die het electriciteitsaanbod regelt, heeft verkeerd ingeschat hoe snel de vraag naar energie hier groeit. En dat betekent dat we vaak zonder stroom komen te zitten. Maar zelfs daar heeft de communistische regering wel weer maatregelen voor getroffen: als je de ene dag stroom hebt, moet je het de volgende dag met de generator doen. Zo weet iedereen in ieder geval wel waar hij aan toe is maar het blijft apart dat de regering zelfs iets als stroomuitval weet te regelen… Nu eerst iets over wat er sinds de vorige blog is gebeurd.

(Inmiddels komen ze met kaarsjes aanzetten hier, best romantisch trouwens!)

Eind maart zijn we met de motorbike naar het park gegaan om weer wat interviews af te nemen. Met een motorbike zijn we trouwens sneller in het park, omdat je toch gemakkelijker over de onverharde wegen kan crossen :). Door een tekort aan vertalers kon ik de tweede dag geen interviews houden, want had alleen een Vietnamese collega als hulp, die geen woord Engels spreekt. En mijn Vietnamees laat ook nog steeds te wensen over. En wat doe je dan? Dan ga je dingen doen waar geen taal voor nodig is: biljarten in een dorpje bij het bos om 8u 's ochtends!

Hoe was jullie Pasen? Hier is het onopgemerkt voorbij gegaan. Ook al zijn er best wat christenen hier, de meerderheid is een soort van boedhist en daar wordt Pasen natuurlijk niet gevierd. Toch heb ik geprobeerd een lekker Hichtums paasontbijtje te creëren door bij de Franse bakkerij croissantjes te eten en de dag erna had ik als ontbijt heuze eitjes bij mijn noedelsoepje :D Hoewel het hier echt goed gaat, zijn dat wel momenten dat ik thuis begin te missen.

Afgelopen week weer naar het dorpje aan de andere kant van het park gegaan, in het toeristische gedeelte. Weer met de motorbike en deze keer alleen met een van mijn Vietnamese collegas en een vertaler. Naast interviews en een groepsdiscussie hebben we ook tijd vrijgemaakt om bij de watervalletjes te gaan zwemmen. Als enige westers (en bleek!) meisje was ik een hele bezienswaardigheid. Het verkoelende water was echt meer dan welkom! 's Avonds nog een leuke verassing. Ik deelde mijn kamer met een mega spin. Ik wist natuurlijk dat dat in de tropen te verwachten viel, maar ik ben gewoon al niet zo'n held met spinnen. En deze zag er ook niet uit alsof je hem zo 1,2,3 dood kon meppen. Welterusten…

Voor de rest hebben we vrij veel contact met de Engelse club van de universiteit. Dit is een groep Vietnamese studenten (inclusief onze collegas) die hun Engels willen verbeteren. We hebben iedere zondag een 'cultural exchange' waarbij iedereen presentaties geeft over de cultuur, landbouw en het klimaat in zijn land. Niet heel spannend, maar de dineetjes na de tijd met veel lekker eten (heb voor het eerst kikker geprobeerd! Niet vies trouwens :p) en uiteraard een biertje of 2.

Inmiddels zit ik alweer 2 maanden in Hue. Ik merk dat dit een stuk gemakkelijker is dan de hele tijd rondreizen, zoals vorig jaar. Je vindt je ritme, ook al is dat misschien heel anders dan je in Nederland gewend bent. Hoe ziet een doorsnee dag in Hue eruit? Als de haan onder mijn raam me niet al gewekt heeft (zo rond half 4), dan doet de wekker dat rond 7u. Omdat ik in het guesthouse geen keukentje ofzo heb (en je al het overige eten beter niet in je kamer kan bewaren, gezien de honderden mieren die ook honger hebben) eet ik altijd buiten de deur. In het straatje van mijn guesthouse is iedere dag een boerenmarktje met fruit, kleren en ja, ook vlees inclusief de bijbehorende vliegjes. De wat drukkere weg oversteken lukt inmiddels zonder stress. De ongeschreven regel is dat motorbikes en fietsen hun weg wel om jou heen vinden, maar voor auto's en vrachtwagens kun je beter wel even stoppen… Ik ontbijt meestal bij een eethuisje met kinderstoeltjes (de theorie is: hoe lager het stoeltje, hoe goedkoper het eten is) met noedelsoep en vis. Erg lekker! Dan is het tijd voor koffie in mijn cafeetje. De koffie is hier heel anders dan in Nederland. Het loopt nog door een soort filter als het op je tafel staat en het is maar een klein beetje stoperige koffie, dat je kan aanlengen met ijsblokjes. En dat is nodig ook, want 1 kopje is genoeg voor de hele dag! Dan doe ik wat werk achter mijn computer en bereid interviews voor. Lunch en diner kan van alles zijn: Westers, Indiaas, Vietnamees, Italiaans, Frans, Duits etc. Omdat Hue ook vrij toeristisch is, hoef ik dus niet elke dag noodles of rijst te eten. Hoewel ik moet zeggen dat er nog niets aan de traditionele Vietnamese maaltijd heeft kunnen tippen! Als ik 's avonds nog de puf heb om eruit te gaan, drinken we wat in een backpacker cafe of gewoon bij een straatstalletje. Soms gaan we op de Vietnamese manier uit, dat betekent koffie drinken en om 22u thuis zijn. Jaja, die Vietnamezen zijn echte feestbeesten ;)!

De generator is weer eens uitgevallen. Hopelijk kan ik snel deze blog en de bijbehorende foto's plaatsen. Tot gauw!