Na een paar dagen grote stad en een gezellig hostel is het weer tijd voor het volgende avontuur. En wel mijn laatste…Tja mijn laatste dagen hier zijn nu echt aangebroken. Van de ene kant heel jammer. Ik zou nog veel meer willen zien (dus een goede reden om terug te komen), maar van de andere kant ook prima. Mijn leven in Nederland weer beginnen met een frisse start. Maar nu nog even niet aandenken. Voorlopig genieten van Rapa Nui of Isla de Pascua (paaseiland dus)
Ik ben nu net aangekomen op Rapa Nui. Erg bijzonder de landingsbaan is indrukwekkend en dan staat er daarnaast slechts een heel klein gebouwtje wat dan het vliegveld is. De landingsbaan is zo indrukwekkend omdat deze is aangelegd door de US goverment om een eventuele noodlanding te kunnen maken met een spaceshuttle.
Ik kan op dit moment nog maar heel weinig vertellen over het eiland. Heb net al wel in de verte de eerste moai (beeld) zien staan. En verder valt het me op hoe groen het hier is. Vandaag een beetje rustig aan doen. Moest namelijk vanochtend al vroeg mijn bed uit om het vliegtuig te halen. Tja en het plan om dan maar vroeg te gaan slapen is natuurlijk weer mislukt.
Tja wat heb ik dan de afgelopen dagen zoal gedaan in Santiago. Niet echt veel eigenlijk. Had nog plannen om daar de bergen in te gaan. Maar na de vele korte bezoekjes aan steden was ik het heen en weer reizen eigenlijk een beetje beu. En heb dus besloten om Santiago gewoon heel relaxed te doen.
Pfff nou weet ik alleen niet meer tot waar ik jullie al op de hoogte heb gebracht. Nou herhaal het anders kort even. De eerste dag een beetje in het centrum gelopen. Dag 2 uitgetrokken voor de parken. Dag 3 met 2 Ieren uit het hostel door het centrum gewandeld en lekker aan het zwembad gelegen en tja mijn laatste dag heb ik nog even een museum meegepakt over de precolubiaanse kunst.
Tja en gisteravond was het dus pasta-avond in het hostel. Tja en als het hostel gezamenlijk eten organiseert betekent dat vaak (zo ook in dit geval) dat er veel mensen mee eten. En dat het dus erg gezellig is. Zo ook gisteravond. Dus nog een tijd lopen borrelen met allerlei verschillende nationaliteiten. Waaronder een belgisch (vlaams) meisje. Ik moest gewoon wennen aan het Nederlands spreken. Want dat had ik na Mendoza niet meer gedaan.