Profile
Blog
Photos
Videos
7 december vertrokken we met de vroege bus vanuit Airlie Beach richting Townsville. Even voor twaalven kwamen we met Greyhound aan op de plaats van bestemming. Vanaf Townsville moesten we het water oversteken met de ferry naar Magnetic Island, een eiland zo'n 8 kilometer verderop dat voor ruim 50% uit beschermd nationaal park bestaat. De volgende ferry zou 12:55 vertrekken. Het retourkaartje kostte 29AU$ (zo'n 19EU), een aardig prijzig kaartje dus voor twee nachtjes Magnetic Island.
Eenmaal aangekomen op het eiland namen zowel Arno als ik een bus richting ons hostel. Onze hostels lagen zo'n 5 kilometer uit elkaar hadden we al gezien. Omdat Magnetic Island bekend staat om z'n mooie wandelingen hadden we het idee om de volgende dag centraal af te spreken en samen één van de wandelingen te gaan maken. Ik kwam er echter bij aankomst bij het hostel al achter dat ik totaal geen bereik had met m'n Australische nummer. Met m'n Nederlandse simkaart had ik wel bereik via het netwerk van YES Optus, welke mijn prepaid simkaart die ik hier aangeschaft heb waarschijnlijk niet kon vinden aangezien deze van Vodafone is en niet verder zoekt dan dit netwerk.
Het contact tussen Arno en mij verliep dus niet echt soepel. Met m'n Nederlandse nummer heb ik hem later op de dag nog een sms gestuurd om te zien of hij wel bereik had. Toen ik niets terug kreeg besloot ik m'n telefoon maar uit te schakelen om de batterij te sparen aangezien er op de kamer geen stopcontacten voor handen waren om m'n telefoon op te laden. De kamer in dit hostel was sowieso een minpuntje op een verder perfect hostel. Het bungalowtje waar ik in verbleef deelde ik met 7 anderen. Geen kluisjes, geen stopcontacten en 1 douche en toilet voor ons achten. 's Ochtends dringen dus te kunnen douchen. Verder had ik niets te klagen wat het hostel betreft. Het bungalowpark had zo'n 30 bungalows en een camping en was daarmee een van de grotere hostels waar ik tot dusverre gezeten had. Een groot terras met bar, een mooi zwembad, een goede keuken en een erg mooie plaats qua natuur. Wederom veel palmbomen en ook heb ik een druivenboom kunnen spotten op het terrein van mijn tijdelijke verblijfplaats. Daarnaast was er ook een koalapark direct aan het hostel gelegen. Ik heb dit park met een vrij prijzige entree niet bezocht omdat ik het idee had dat het ongeveer hetzelfde park zou zijn als ik samen met Arno in Brisbane bezocht had. Dezelfde naam en dezelfde activiteiten zoals koala's en slangen die je vast kon houden. Kon bijna niet missen dus.
De eerste dag besloot ik wat internetminuten te kopen en het blog voor Whitsundays met de bijbehorende foto's online te plaatsen. Tegen 17:00 uur was het papegaaientijd geblazen. Iedere dag rond zonsondergang worden de vogels actief. Ze maken dan enorm veel geluid en vliegen van boom naar boom. Bij dit hostel was het een ander verhaal dan normaal. Op de eerste dag heb ik een foto kunnen maken van een boom waar zo'n 17 papegaaien zich verzameld hadden. Verder dan er 3 of 4 tegelijk spotten was me nog niet gelukt dus dit papegaaienmoment kon al bijna niet meer overtroffen worden dacht ik!
Na het gehele blog bijgewerkt te hebben begon het inmiddels al aardig donker te worden. Ik realiseerde me dat ik nog moest avondeten en besloot even later naar het strand te lopen een paar honderd meter verderop waaraan een aantal winkeltjes lagen. Op de straat was het inmiddels pikkedonker geworden. Een paar lantaarnpalen was geen overbodige luxe geweest maargoed. Tijdens de wandeling richting het strand hoorde ik meermalen veel geritsel in de bosjes. Pikkedonker, op een onbekende plaats, geen mens te zien en allerlei geritsel vanuit de bosjes. Kortom ik liep niet heel erg op mijn gemak en besloot maar een beetje op de weg te gaan lopen zodat ik niet onverwacht oog in oog zou komen te staan met één of ander wild beest. Toen ik op een gegeven moment wel heel veel geritsel hoorde bleef ik even stil staan omdat ik toch wel nieuwsgierig werd of er iets tevoorschijn zou komen. Een paar seconde later stond ik oog in oog met een kleine kangaroe! Na zo'n 5 seconde realiseerde ik me dat ik mijn camera moest pakken en er een foto van moest maken maar was ik helaas te laat. Hij sprong alweer de bosjes in en was nergens meer te bekennen.
Uiteindelijk aangekomen bij het winkelstraatje was alles al dicht… De buurtsuper en zelfs de verschillende goedkopere eettentjes hadden hun deuren al voor 8 uur gesloten. Pech dus! Toen ik een lokale bewoner vroeg of er nog een supermarkt in de buurt was zei hij dat ik de bus moest nemen en ergens een paar kilometer verderop nog een supermarkt kon bezoeken. Daar had ik niet zo'n trek in en Ik ben dus maar terug gelopen naar het hostel, deze keer met camera in mijn handen. Helaas geen kangaroe meer kunnen spotten. Bij aankomst in het hostel heb ik mijn honger een beetje gestild met wat kleine dingetjes die ik nog had liggen en besloot ik vroeg te gaan slapen om de tweede, en tevens laatste dag, nog iets van de trip naar het eiland te kunnen maken. Om nou 29$ te betalen voor de ferry en alleen maar bij m'n hostel te gaan zitten vond ik ook een beetje zonde.
De volgende dag was ik rond 10 uur nadat de andere mensen uitgecheckt en gedoucht waren als enige nog over in de kamer. Even op mijn gemakje mezelf klaargemaakt voor een wandeling genaamd "The Forts". Omdat het kaartje dat ik van het eiland had niet echt duidelijk aangaf hoe ik van mijn hostel bij het begin van de wandeling moest komen besloot ik met de bus te gaan. Aangekomen op de plek waar ik zijn moest kon ik kiezen uit 3 wandelingen. Ik had goede verhalen gehoord en gelezen over "The Forts" en besloot deze wandeling te doen. Een wandeling door de natuur die me zou leiden langs wat plaatsen die belangrijk zijn geweest tijdens de Tweede Wereldoorlog waar Australië in 1942 bij betrokken is geraakt. Een route met enkele mooie punten van waar je uitzicht over de zee hebt. Enkele plaatsen toonden inderdaad duidelijk aan dat deze plek iets met de oorlog te doen heeft gehad. Enkele bunkers, twee plateaus aangeduid als "Gun Position" en een uitkijkpunt op het hoogste punt aan het eind van de wandeling. Vanaf de Gun Positions stonden schietinstallaties opgesteld tijdens de oorlog die 360 graden konden draaien en een bereik van 20 kilometer hadden, zo stond beschreven. Zo kon de vijand op zee aangevallen worden en kon tevens het 8 kilometer verderop gelegen Townsville beschermd worden. Vanaf het uitkijkpunt iets verderop gelegen was er een prachtig uitzicht over een groot deel van het eiland. Van hier konden de Australiërs in de oorlog de vijand het beste aan zien komen. Om een duidelijker beeld te krijgen van dit alles: Zie de foto's :-)
De wandeling bestaat voornamelijk uit zanderige paden met stenen. Langs de paden liggen enorme stenen. Arno vertelde me in de bus op weg naar Mission Beach dat dit ontstaan is door een vulkaan gelegen in het water aan de kust van Magnetic Island. Deze vulkaan heeft het gehele eiland gevormd zo vertelde hij me. Het was maar goed dat ik de wandelschoenen die ik van mijn lieve moedertje en Ton gekregen heb aan had want het pad was op sommige plaatsen moeilijk begaanbaar. Jaja mams, ik draag ze wel hoor;-)
Na zo'n 2 kilometer kwam ik aan bij het uitkijkpunt. Dit was tevens het einde van de wandeling. Ik moest dezelfde weg weer terugnemen naar het beginpunt. Daar weer aangekomen wilde ik aan een kant nog wel een wandeling maken maar zag dat de kortste wandeling zo'n 6 kilometer bedroeg en aangezien ik vrij weinig water bij me had en het heetste moment van de dag aangebroken was besloot ik me hier maar niet aan te gaan wagen. Het andere nadeel van dit tijdstip was dat ik geen enkel bijzonder beest heb kunnen spotten. Door de hitte houden ze zich schuil. Tegen zonsondergang worden de meeste dieren wat actiever. Maargoed, met zonsondergang liep ik weer het risico de wandeling in het donker te moeten lopen wat ook niet echt een optie was in m'n eentje.
Tijdens het wachten op de bus viel mijn oog op een bordje die een wandelroute aanwees richting Horseshoe Bay, het gebied waar ik zijn moest. Ik besloot het pad in te lopen in de veronderstelling dat ik via eenzelfde soort zandpad uiteindelijk uit zou komen op een plek dichtbij mijn hostel. Na enkele honderden meters eindigde dit pad echter al en moest ik mijn weg langs de weg vervolgen. Ik zag de bus even later voorbij rijden. Nog iets later stopte er een auto met een Australisch echtpaar waar ik een praatje mee gemaakt had tijdens de wandeling. Ze boden me een lift aan. Aangezien de wandeling me wel beviel sloeg ik het aanbod vriendelijk af en besloot ik het stukje terug lopend af te leggen. De bewoners van dit eiland hebben allemaal de meest prachtige bomen in hun tuinen staan. Palmbomen en allerlei bomen met gekleurde bloemetjes erin. Daarnaast had ik uitzicht op het gebied waar ik net de wandeling had afgelegd.
Na een halfuur lopen kwam ik aan bij het hostel. Ik besloot snel m'n zwembroek aan te trekken en het zwembad in te springen. Tot een uur of 5 wilde ik bij het hostel blijven om te zien hoeveel papegaaien er vandaag te spotten waren met papegaaientijd. Dit idee bleek achteraf helemaal goed! Rond een uur of half vijf hoorde ik wederom een enorm gekrijs rondom de boom waar ik die dag ervoor een hele zwerm papegaaien op de foto had kunnen krijgen en waarvan ik dacht dat dit het papegaaienhoogtepunt van mijn reis zou zijn. Dat was het echter niet. Toen ik wederom ging kijken naar wat zich bij de boom afspeelde zag ik een vrouw met een enorme voerbak lopen met daar in en omheen tientallen papegaaien. De vrouw deelde voer uit aan verschillende mensen en de papegaaien kwamen op deze mensen hun handen, hoofd en schouders zitten om gevoerd te worden. Zonder overdrijven zaten er zo´n honderd papegaaien op de grond en op de mensen op een gebied van zo´n 5 bij 2 meter. Toen ik het allemaal van wat dichterbij ging bekijken kwamen er nog wat papegaaien op m´n hoofd en schouder zitten. Echt even een "aan de andere kant van de wereld gevoel!" Dit overtrof de foto met de 17 papegaaien hoog in de boom wel even flink! Of dit moment zelf nog overtroffen gaat worden wat papegaaienervaringen betreft betwijfel ik!
Na dit hele gebeuren besloot ik richting het winkelstraatje te lopen. Aangezien de keuken prima was bij het hostel dacht ik eraan zelf iets te gaan maken. Toen mijn oog in het enige in de buurt zijnde kleine supermarktje op de prijzen viel veranderde ik van gedachten. Een kilo appels kostte hier bijvoorbeeld meer dan 5 Euro en dat is slechts één van de voorbeelden van hoe het prijsbeleid van deze machtige supermarkt in het gebied was. Dit sloeg naar mijn mening helemaal nergens op. Zelf koken hoort een geldbesparing te zijn maar hier kun je beter uit eten gaan. Ik besloot lekker een hamburger met patat te gaan halen bij de buurman van de supermarkt en deze op te eten aan het water. Voor 14$ kreeg ik een burger, een flesje cola en een portie patat dat ik hoe ik het ook probeerde niet op kreeg. Slecht maar in ieder geval lekker en meer dan genoeg gegeten! Na het eten nog even in gesprek geraakt met een lokale bewoner alvorens terug te lopen naar het hostel.
Gesprekken met lokale bewoners vind ik vaak leuker dan met andere backpackers. Deze mensen kunnen je echt iets bijbrengen over het land terwijl de onderlinge backpackergesprekken vaak hetzelfde verlopen (hoelang ben je al in Australië? waar ben je allemaal geweest? waar kom je vandaan? etc.). Je moet echt iets langer met een andere backpacker optrekken willen de gesprekken wat diepgaander worden.
Na het eten heb ik de foto´s van Magnetic Island op mijn laptopje gezet omdat ik benieuwd was naar de foto´s met de papegaaien erop. Ik heb ze direct op het blog geplaatst met de internetminuten die ik nog over had. Na nog even met twee Engelse meisjes gepraat te hebben die ik tijdens mijn wandeling bij The Forts tegengekomen ben ging ik rond 23:00 uur slapen. 's Avonds toch nog iets contact met Arno gehad via onze Nederlandse nummers. We zouden elkaar de volgende dag bij de ferry of aan de overkant van het water weer treffen voor de busreis naar Mission Beach.
De volgende dag stond de busrit voor de verandering niet om 7:00 uur gepland. Omdat we nog met de ferry terug naar Townsville moesten en op het moment van boeken nog geen idee hadden wat de tijden van de ferry zouden zijn besloten we de bus om 12:00 uur te boeken. Genoeg tijd om nog even een beetje uit te slapen en de bus van het hostel richting de ferry te nemen.
Aangezien ik geen idee had op welke tijden de bus precies reed besloot ik na uitgecheckt te hebben anderhalf uur voor het vertrek van de laatste ferry richting de bushalte te lopen. Zo kon ik, ook al moest ik op de bus wachten, niet te laat komen voor de ferry van 11:10 welke zo'n 20 minuten nodig zou hebben om Townsville te bereiken. Allemaal mooi gepland dus alhoewel ik achteraf toch beter de dag ervoor even de bustijden had kunnen checken. Ik kwam namelijk bij de bushalte aan net 10 minuten nadat de bus geweest was en de bus reed 1x in het uur. 50 minuten wachten dus… Of toch niet? Ik had me net lekker op het bankje geïnstalleerd en m'n tas een mooi plekje gegeven toen een bewoner van het huis aan de overkant aan me vroeg of ik naar de ferry moest. Ik bevestigde dit waarna hij me een lift aanbood. Hij zou door een vriend bij de ferry afgezet worden en moest ook naar Townsville. Perfect dus! Door niet de bustijden te raadplegen toch weer $2,50 bespaard;-)
Na een ritje van zo'n 10 minuten stapten we uit en hadden we nog zo'n 10 minuten de tijd voordat de ferry zou vertrekken. Samen met deze superaardige meneer heb ik nog wat over het land gepraat voordat we in Townsville afscheid van elkaar te namen. Uiteindelijk was ik voor 11:00 uur al op de plek waar ik pas iets voor 12:00 uur hoefde te zijn. Mooi nog even tijd om telefonisch mijn hostels in Cairns, Darwin, Alice Springs en Adelaide te boeken. Alles tot net na Nieuwjaar is nu vastgelegd. Na 1 januari ga ik in Adelaide kijken of ik een baantje voor ongeveer 2 weken kan vinden en lukt dit niet dan reis ik door en probeer ik het in Melbourne. 23 januari moet ik daar uiterlijk zijn aangezien Maaike dan aankomt en de Australian Open op ons wacht!:-) Mijn kaarten voor 26 en 27 januari heb ik om kunnen boeken in 2 kaarten voor de 26e zodat we gezellig samen kunnen gaan!
Wat hostels boeken betreft word ik ook al steeds wat handiger. Met mijn vouchers heb ik recht op een "shared room". Of er nu 4, 6, 8 of 10 mensen op de kamer slapen maakt niet uit. Ik krijg steeds meer het gevoel dat wanneer ze aan de telefoon horen dat ik met vouchers betaal ze mij opzettelijk in de 10 persoonskamer zetten omdat deze normaalgesproken goedkoper is en ze de 4 persoonskamers vasthouden voor mensen die geen vouchers hebben en cash betalen. Wanneer ze me nu vragen hoe ik betaal dan laat ik dat nog even in het midden (cash of creditcard denken ze dan) en vraag ik of er nog 4 persoonskamers beschikbaar zijn. Zo ja, dan vraag ik even naar de prijs en na wat zogenaamd twijfelen zeg ik dan dat ik die kamer dan graag wil boeken. Of het gaat werken zie ik vanzelf;-)
Op dit moment zitten Arno en ik in een redelijk volle bus zo'n uur verwijderd van Mission Beach. Onze laatste stop voor Cairns. Voor het eerst geen tweezitter voor mezelf. We zijn er inmiddels achter gekomen dat ik opgepikt word door een busje van het hostel en dat Arno z'n hostel op zo'n 200 meter van de busstop zit. Dat belooft dus alweer weinig goeds. Waarschijnlijk zitten we weer een aardig eindje uit elkaar aangezien ze mij anders ook wel zouden hebben laten lopen. Even afwachten, misschien valt de schade mee en zo niet dan hebben we deze keer hopelijk wel telefoonbereik. Het plan is in ieder geval weer om samen wraps te gaan maken vanavond!
Jullie horen snel weer hoe het in Mission Beach was! Groetjes vanuit de bus!:-)
Daan
- comments