Profile
Blog
Photos
Videos
Iedereen heeft Sinterklaas weer achter de rug in Nederland, een feest waar ze in Australië in de verste verte nog nooit van gehoord hebben. Na 4x mijn schoen gezet te hebben ben ik er maar mee gestopt aangezien zelfs de mooie brief aan Sint en de wortel voor het paard niet meegenomen werden;-) Hopelijk is er niemand van de volgers van het blog in de zak mee naar Spanje genomen en kan iedereen gewoon met zijn of haar kado's op zak het blog blijven volgen. Op naar kerst, een feest dat in Australië uiteraard wel uitgebreid meegevierd wordt!
Na Fraser Island zit nu ook de tweede meerdaagse tour erop. De zeiltocht langs Whitsunday Islands. Heel verschillend van de eerste tour maar zeker niet minder leuk! Tijdens deze tour was het grotendeels genieten van het uitzicht over het water geblazen.
Voor de mensen die geen idee hebben wat de Whitsunday Islands inhoudt even een korte introductie:
Voor de kust van Airlie Beach liggen 74 tropische eilanden en talloze kleine eilandjes: de Whitsunday eilanden.Slechts 8 zijn er bewoond. Enkele zijn echte vakantie-eilanden,met hotels en uitgaansgelegenheden. Andere zijn beschermde nationale parken die tijdens een dagtocht kunnen worden bezocht. Whitsunday Island, het onbewoonde hoofdeiland, is een bijzonder mooi nationaal park met mangrovebossen. Whitehaven Beach is met zijn fijne witte zand het mooiste strand van Queensland.
Vrijdag 4 december om 9 uur werden we vanaf de bushalte op 50 meter van mijn hostel naar Abel Point Marina gebracht, het kleine haventje waar de verschillende boten voor de Whitsunday tours klaar lagen. Arno en ik hadden samen Southern Cross geboekt, een zeilboot met ruimte voor 14 mensen naast de 2 of eigenlijk 3 bemanningsleden. De bemanning bestond uit Andy, een kale ervaren schipper en Elena, een Australisch meisje van 20 uit Noosa. Zij zorgde naast wat klusjes op de boot voornamelijk voor het eten. Elena werd daarin soms bijgestaan door Lisa, de vriendin van Andy. Zij was een soort van derde bemanningslid.
Andy kreeg van Arno en mij al snel de bijnaam Pim Fortuyn omdat hij nogal autoritair over kwam op het eerste gezicht en hij voor dezelfde coupe gekozen had. Zo kregen we allemaal binnen een half uur, na eerst een uitleg over hoe het toilet werkte en wat de veiligheidregels waren, een taak van hem die we uit moesten voeren. Arno en ik moesten een van de twee zeilen ophijsen samen met een Canadese jongen met armen die bijna breder waren dan mijn twee bovenbenen naast elkaar;-) Hij reisde samen met zijn nog groter gebouwde broer. Omdat we toch bezig waren met het geven van bijnamen gaven we deze twee jongens maar de bijnaam de gebroeders Schwarzenegger. Na een half uur dachten we dat het nog een zware drie dagen konden worden. Achteraf gezien zaten we er zowel bij de schipper helemaal als bij de zwaarte van de tour naast. Andy bleek later een enorme aardige kerel die gewoon erg fanatiek is en veel van z'n vak weet! Misschien was Herman den Blijcker achteraf gezien een betere bijnaam geweest;-).
Nadat we door Elena rond 9:00 uur vanaf Abel Marina Point naar de boot waren begeleid en de eerder genoemde uitleg hadden aangehoord stond er een grote schaal vers fruit voor ons klaar. Meloen, watermeloen, sinaasappel en ananas. Een mooie binnenkomer. Wat het eten betreft was er sowieso totaal geen reden tot klagen dit was allemaal prima geregeld tijdens deze trip.
De eerste van de drie dagen was het vrij bewolkt. Desondanks was de temperatuur wel weer zo rond de 30 graden. Op het programma voor ochtend stonden 2 snorkelsessies. Vorig jaar in Mexico heb ik voor het eerst gesnorkeld en dat was een erg mooie ervaring. De twee sessies deze ochtend waren niet verkeerd maar niet zo mooi als in Mexico en het voelde daarom een beetje teleurstellend. Tijdens de tweede sessie een stuk verderop waren er iets meer vissen te zien dan tijdens de eerste sessie zo'n half uur daarvoor. Hopelijk zou de stijgende lijn zich doortrekken in de volgende sessies.
Tijdens het snorkelen was iedereen verplicht om een wetsuit te dragen in verband met de jellybox fish. De echte gevaarlijke soort was hier al tijden niet gespot maar ook de andere soorten kwallen kunnen met een beet voor flinke pijn en verkrampingen aan de spieren zorgen. Tijdens het snorkelen zagen we zo heel af en toe wat verdwaalde jellybox fish voorbij zwemmen.
Als lunch was er een pastasalade, een groene salade (sla, komkommer, tomaat, etc.…) en brood voor ons gemaakt. Na de lunch mochten we voor de tweede keer de zeilen ophijsen. Arno en ik mochten samen met de Canadees Charles weer één van de twee zeilen omhoog trekken. We zeilden af en toe met de zeilen omlaag en af en toe met opgehesen zeil. Voordat ik aan de tour begon zou ik gedacht hebben dat een zeilboot altijd met opgehesen zeil zou varen maar tijdens de trip werd me duidelijk dat de boot met het zeil omhoog meer wind vangt en daardoor meer snelheid kan maken maar ook prima met het zeil omlaag varen kan. Door de wind ging de boot wanneer de zeilen omhoog gehesen waren richting één kant staan. Iedereen werd in het begin verzocht aan de lage "veilige" kant te gaan zitten met de benen over boord. Beetje bij beetje zag je steeds meer mensen hun plekje d.m.v. wat gemanoeuvreer elders op de boot vinden. Met de zeilen gehesen bestuurde Andy de boot. Met de zeilen omlaag mochten ook wij af en toe zelf een stuk varen. De derde dag heb ik zelf nog een half uurtje achter het stuur gestaan en de boot tussen twee eilandjes door richting het strand gevaren.
De rest van de middag op de eerste dag benutten we voornamelijk om kennis met elkaar te maken op de boot. Arno en ik hebben vooral met een Duitse jongen, Alex, veel gelachen. Veel grappen over en weer over Nederlanders en Duitsers. Alex heeft een paar jaar een Nederlandse vriendin gehad en raakte maar niet uitgepraat over suikerbrood, brood met pindakaas en hagelslag, poffertjes en nog veel meer dingen die hij helemaal geweldig vond aan het Nederlandse eten. Tussendoor steeds even een treiterige opmerking over bv. het feit dat wij er qua voetbal nooit wat van bakken en de Duitse snelwegen altijd maar blokkeren met onze caravans. Al met al ook erg leuk met hem gepraat over vanalles en nog wat. Naast de Duitser hadden we de 2 eerder genoemde Canadese broers Schwarzenegger, een Oostenrijks stelletje, een Iers stelletje, een Tsjechisch stelletje, een Zuid-Koreaans meisje, een Ierse vrouw en een Engels meisje aan boord.
Na rond half 5 nog Dorito's als snack te hebben gehad bereikten we eind van de middag onze eindbestemming: Hook Passage, een plekje op het water tussen de twee grootste eilanden in. Elena had ondertussen voor het avondmaal gezorgd: gemarineerde kip met rijst en salade. Het eten was zoals eerder al genoemd echt voortreffelijk geregeld.
Na gegeten te hebben en allemaal netjes ons eigen bordje te hebben afgewassen keken we op de boot naar de zonsondergang. Helaas was het erg bewolkt waardoor deze wat minder mooi dan anders was. De tweede dag stond er echter een zonnige dag op het programma waardoor we toch nog een mooie zonsondergang voorgeschoteld zouden gaan krijgen. Iedereen ging vroeg naar bed. Enkele mensen sliepen op het dek, de anderen in de boot op de aan ons toegewezen kleine bedjes. Ik paste aardig in mijn bed, Arno moest met z'n 1.95 meter wat meer moeite doen. Rond half 10 lag iedereen op één oor.
Op de tweede dag was iedereen vroeg wakker. Arno en ik hadden de eer om vlak naast het toilet te slapen welke bij het doortrekken een soort geluid maakte dat me aan een boormachine deed denken. De knop om door te trekken hoefde je slechts 20 seconde ingedrukt te houden waardoor een klein beetje uitslapen ook echt onmogelijk werd. Om 6 uur ging nummer 1 naar het toilet al snel gevolgd door nummer 2 t/m 10. Na de tiende doortrektirade besloot ik rond half 7 ook maar eens een kijkje te gaan nemen boven op het dek waar o.a. onze Duitse vriend Alex een goede nacht had gehad.
Na het ontbijt stond er alweer vrij snel een derde snorkelsessie op het programma. Deze keer werd de stijgende lijn wederom doorgetrokken maar het niveau zat nog steeds onder dat wat ik in Mexico gezien had. Wel weer wat andere visjes gespot. Na het snorkelen gingen we voor het eerst aan land. We betraden Whitsunday Island, het grootste eiland, voor een wandeltochtje door de in de inleiding genoemde mangrovebossen. Dat het mooiste strandje zich op dit eiland bevond was zeker geen leugen wat ons betreft. We hebben een prachtig wit strandje gezien waar het in Fraser Island gelegen Lake McKenzie zelfs niet aan kon tippen! Het geheel (de bossen en het strand) waren omgedoopt tot een beschermd nationaal park. Na ruim 2 uur op het eiland verbleven te zijn werd ons om 13:00 uur op de boot een BBQ lunch voorgeschoteld. Worstjes, sla, brood en een heerlijke aardappelsalade.
's Middags was het weer zeilen hijsen geblazen en gingen we er wat meer tempo inzetten op weg naar onze volgende overnachtingsplaats. Deze keer haalden we wat meer trucjes uit door onder anderen het zeil met een groep van links naar rechts (waardoor de boot de andere kant op kantelde) te halen. Arno en ik werden door Andy steevast Team Dutch genoemd. Wij moesten samen een touw zo ver mogelijk strak trekken, vastdraaien en met een speciale knoop vastmaken. Dit werd een paar keer herhaald met pauzes van 10 minuten tussen de verschillende "kantelsessies".
Elena zorgde in de tussentijd weer voor de nodige zoutjes en snacks. Na 's avonds aangelegd te hebben nabij Blue Pearl Bay kregen we spaghetti bolognese als avondeten voorgeschoteld. Normaal is pasta niet mijn favoriet maar toch geprobeerd en het was enorm goed eten wederom!
Na het eten deze keer wel een strakblauwe lucht en dus een mooie zonsondergang! Na hier wat foto's van gemaakt te hebben verzamelden zich ineens verschillende vissen rondom onze boot. Eerst een groep grote platte vissen, gevolgd door een roofvogel die een andere vogel in de lucht probeerde te grijpen. Later de avond zagen we dieper onder water een paar haaiachtige vissen enkele malen onder onze boot doorzwemmen. Of het echt haaien waren blijft de vraag aangezien het te donker was om ze echt goed te kunnen zien. Feit was wel dat we de volgende morgen ongeveer 200 meter van de boot vandaan onze vierde snorkelsessie zouden gaan houden:-)Nadat het buiten afkoelde zijn Arno en ik binnen wat gaan kaarten. Al snel werden we vergezeld door de Oostenrijkse jongen. Na een uurtje of twee wat verschillende spelletjes te hebben gespeeld ging iedereen zo rond half 10 na toch wel weer een lange en ook zonnige onbewolkte dag achter de rug te hebben gehad slapen.
Op dag 3 herhaalde het tafereel met de toilet zich waardoor ik om half 7 weer fris en fruitig naast m'n bedje stond in het enorm krappe zespersoons kamertje. Direct na het ontbijt stond de laatste snorkelsessie op het programma. Zoals gezegd niet ver van de boot waar we haaien of dieren die er erg veel op leken hadden gespot. De vierde snorkelsessie was totaal verschillend van de eerste drie. Enorm veel vis! Allerlei verschillende soorten en kleuren. Het was gewoon onmogelijk om ze al zwemmend niet aan te raken op sommige momenten, zoveel zwommen er rondom je. Al met al mooi opgebouwd dus wat de kwaliteit van de snorkelsessies betreft!
Na het ontbijt zijn we richting een klein strandje gevaren waar we tot het einde van de ochtend zouden verblijven. Ik mocht dit stuk grotendeels varen. Andy wees de richting en wat punten aan waar ik me op moest focussen en ging er zelf lekker bij zitten. In het water rondom het kleine stukje land waar we terecht kwamen zwommen veel schildpadden. Wetsuits weer aan dus en snorkels mee om ze te gaan spotten. Uiteindelijk heb ik er een paar van een afstandje gezien maar geen enkele echt van dichtbij kunnen bekijken.
Begin van de middag werden opgehaald met het rode kleine motorbootje om op de boot te gaan lunchen. Broodjes ham of salami deze keer met wederom een salade. De laatste uurtjes 's middags vaarden we terug naar Airlie Beach waar we rond 16:00 uur aankwamen. Het laatste uur werd de tijd nog wat gerekt door enkele malen achter elkaar de zeilen van links naar rechts te verplaatsen volgens de eerder uitgelegde procedure. Arno en ik functioneerden wederom als Team Dutch.
Na weer op land te zijn aangekomen stond er om half 8 nog een borrel op een groot terras toebehorend aan een hostel gepland met onze groep. Snel bij terugkomst onze grote tassen opgehaald bij de gratis Luggage Storage en ingecheckt in onze hostels voor een laatste nacht Airlie Beach. Ik had wederom het YHA hostel gereserveerd.
Na gedoucht te hebben en onze mail, blogs en de WK loting gecheckt te hebben hebben we wederom voor het $10 biefstuk menu met patat en salade dat tussen 18:00 uur en 19:00 uur aangeboden wordt gekozen. Om 19:00 was er bij Lagune, het waterpark tegenover Arno's hostel een soort kerst introductie georganiseerd waar veel locals op af gekomen waren. Het programma bestond uit enige optredens om het kerstfeest alvast in te luiden. Lang hebben we niet kunnen kijken aangezien om 19:30 uur alweer de borrel gepland stond.
Na gezellig wat biertjes gedronken te hebben namen we omstreeks 21:30 afscheid van de groep en gingen we allebei naar onze eigen hostels. Ik heb daar nog wat van Utrecht-Ajax gevolgd maar dat was niet erg sfeerverhogend. Na de verloren wedstrijd ben ik maar gaan slapen aangezien de busreis richting Townsville vanwaar we het water oversteken naar Magnetic Island om 7:00 uur de volgende ochtend op het programma stond.
Einde avontuur Whitsundays dus en op richting Cairns. Nog zo'n 1000km en 2 tussenliggende plaatsen te gaan!
Hou je taai allemaal!! See you! Daan
- comments
Jaqueline Yes, het werkte! hij hield het vaanadg welliswaar de hele (werk)dag uit..Alleen nu ligt ie weer te laden.. morgenavond uit eten, waarschijnlijk red ie dat dan niet, dus snel tussen werk en uit eten door half uurtje opladen ben ik bang..Pff, ik heb m net nieuw, maar ik baal van die accuduur! hierdoor mis ik mijn oude blackberry