Profile
Blog
Photos
Videos
In een land als Nicaragua gaat het niet over bijzaken. Het gaat hier om de strijd met en tegen de elementen; niet zoals gebruikt in de astrologie, maar in de letterlijke manifestatie van vuur, water, lucht en aarde.
Het vuur is in Nicaragua goed vertegenwoordigd door de vulkanen. Zes jaar geleden was er nog een flinke eruptie van de Concepción op Ometepe. De regering in Managua gaf de dertigduizend inwoners opdracht om het eiland direct te verlaten, maar iedereen bleef en niemand raakte gewond. Het land wordt ook opzettelijk afgebrand door boeren, waarbij meestal veel woud wordt vernietigd.
Aan water lijkt geen gebrek, maar schijn bedriegt. Hoewel het Meer van Nicaragua het grootste zoetwaterreservoir is van Latijns Amerika, zien we overal de gevolgen van de droogte, die nu extra zwaar is door El Niño en de klimaatverandering. Voor een half miljoen mensen in de 'droge corridor' van Midden-Amerika is onzeker of ze dit jaar voldoende voedsel hebben.
De lucht, het derde element, heeft afgelopen maanden al meerdere keren het scheepsverkeer stilgelegd, zowel op het meer als aan de beide oceaankusten. Hoewel het net zo hard waait als gisteren, varen de boten gelukkig vandaag wel uit. De crew is druk bezig onze veerboot vol te stouwen met backpackers en voertuigen. Wij bemachtigen een mooie plek op het bovenste dek, om het passen en meten te kunnen aanschouwen. Precies om elf uur vertrekken we. Een paar toeristen die komen aanrennen worden één meter voor de laadklep geweigerd, want ondanks het imago van het continent houden ze in Nicaragua van een strakke planning. Als we na ruim een uur flink deinen op de hoge golven arriveren in de haven van San Jorge, ligt daar de Santa Marta, het kleine bootje van de heenweg, klaar voor vertrek. Gelukkig hoeven we niet nog een keer mee, we zijn blij dat we weer op het vasteland zijn.
De auto staat er nog. Maar helaas wel met een platte linker voorband. Dus tóch! Een meneer van een toeristische organisatie helpt ons om het wiel te verwisselen, dat is in een kwartiertje gepiept. De nieuwe band is ook niet helemaal op spanning, dus we rijden direct naar een "vulcanizador" in San Jorge. Een oude meneer blaast voor "una propina" (een fooi) onze oude band op en gooit er water overheen, maar ook hij kan geen lek vinden; kennelijk is het gaatje te klein. Hij blaast ook meteen de nieuwe band op. Met vijf volle banden, waarvan minimaal één langzaam leegloopt, rijden we in een half uur naar San Juan del Sur (SJDS) aan de Stille Oceaan. We hebben kamer drie in de Posada del Azul. Een mooi, koloniaal pand. Snel naar het strand voor een lunch en een duik.
Het vierde element, de aarde, heeft ook een cruciale rol gespeeld in de recente geschiedenis. Somoza had namelijk bijna al het land in handen en beheerde Nicaragua als zijn persoonlijke boerderij, tot de zware aardbeving van 1972 en de revolutie die daarop volgde. De Sandinisten hadden plotseling meer dan twee miljoen hectares die ze konden teruggeven aan de straatarme boeren. Een stuk land betekent dat je kunt zorgen voor eten en inkomsten.
In SJDS werd de aarde nog belangrijker, omdat hier al tien jaar geleden een zeepbel ontstond van land en vastgoed. Iedereen dacht dat Nicaragua snel Costa Rica zou volgen als toeristische hotspot. Met name de wereldwijde kredietcrisis strooide vervolgens roet in het eten. Het goeie nieuws is dat SJDS nog niet is verpest door massatoerisme. Het is een relaxte plek, met veel jonge en zelfstandige reizigers. De lokale bevolking richt haar activiteiten al wel in belangrijke mate op de badgasten: hostels, restaurants, toeristenbureaus voor onvergetelijke activiteiten (zoals zwemmen met zeeschildpadden) en kleine winkels met een assortiment voor strandjongeren, bestaande uit drank, chips en zonnebrandcreme. En op criminaliteit, want die schijnt hier ook te floreren.
Na een heerlijke pizza bij Maurizio's gaan we terug naar ons posada, waar we nog even nagenieten in een rieten schommelstoel op de veranda. De krekels tjirpen. Alle elementen zijn in balans.
- comments