Profile
Blog
Photos
Videos
Sabædí!
Við hittum seinni ferðahópinn okkar í Hanoi, Víetnam 6 nóvember 2011. Okkur leist ekkert á blikuna þegar við settumst við borðið með aðeins tveimur öðrum (miðað við 13 í Kína). En það var bara plat. Restin af hópnum hafði verið að ferðast saman um Kambódíu og Víetnam og við hoppuðum inní á seinustu stoppistöðinni. Hér erum við líka með tvo hressa Kanada búa, hvað er með þessa Kanadamenn! Alltaf svo hressir og kátir, kannski er þetta bara kuldinn sem sameinar okkur. Síðan höfum við 3 krúttlega Englendinga, eina partyskvísu frá Hollandi og brúðkaupsplanarann frá Þýskalandi. Gæti varla verið betra.
Þetta viðburðaríka kvöld eyddum við á mjög áhugaverðum veitingastað sem heitir Koto sem stendur fyrir Know one-Teach one. Allir starfsmennirnir eru unglingar sem áttu heima á götunni og veitingastaðurinn safnar fyrir heimili og skóla sem Koto rekur. Mjööög góður matur.
Við vöknuðum svo fyrir allar aldir morguninn eftir og héldum í laaanga rútuferð frá Hanoi yfir til Lac Sao í Laos. Það var mjög gaman að sjá eitthvað annað af Víetnam heldur en bara Hanoi og Halong Bay, mjög fallegt, þótt vegirnir séu kannski ekki upp á marga fiska. Það var lítið hægt að leggja sig í þessari rútuferð og eiginlega ekki í neinum af rútuferðunum okkar í Laos, maður rétt náði kannski að sofna een þá vorum við allt í einu komnar á fleygiferð, það er ekkert mikið verið að setja bílbelti í bíla hérna. Þegar við vorum komin til Lac Sao var hvíslað að okkur að þessi vegur væri kallaður The Road of Death, vitum nú ekki alveg hversu mikið er til í því, een hann var nú nokkuð hrikalegur, sérstaklega í þoku.
Ein af krúttlegu Englendingunum átti afmæli þennan dag en hún er sko þvílíkt ofurkrútt! Besta hreim í heimi :) Því héldum við á eina veitingastaðinn í plássinu og fögnuðum með ljúffengri köku að hætti Laosbúa og borðuðum svo diskana líka, þeir eru svo praktískir þessar elskur. Það var stutt stoppið í Lac Sao en náðum við samt örugglega að sjá allt sem staðurinn hefur uppá að bjóða, það höldum við allavega.
Í Laos eru húsin byggð eins hátt upp frá jörðinni og hægt er til þess að forðast slöngur og fínerí. En af einhverjum ástæðum lentum við aaalltaf á fyrstu hæðinni, og hótelin eru sko ekki byggð langt frá jörðu. Erum nú alveg orðnar feikivanar að henda einni og einni kónguló fram á gang, kannski samt ekki alveg orðnar nógu sjóaðar í kakkalökkunum, vonandi birtast þeir ekkert meir.
Frá Lac Sao keyrðum við svo til Vientiana, höfuðborg Laos. Fínasta borg með nokkrum góðum söfnum, sem við náðum reyndar ekki að sjá. Við fórum út að borða við Mekong og horfðum yfir til Taílands. Gasalega rómó. Skunduðum svo í keilu. Skulum nú ekkert ræða hana neitt sérstaklega eða allavega ekki teamið hennar Unu sem vill meina að það hafi verið fiktað við þeirra braut, árangurinn var eitthvað að láta kræla á sér :) Skemmtum okkur allavega konunglega. Sigga kíkti á markað daginn eftir en Una hélt í Búddagarðinn. Héldum svo ferð okkar áfram til Vang Viang.
Vang Viang er paradís bakpokadjammara. Þangað flykkjast þeir í partýleit og fljóta niður ána með nokkrum stoppum á árbakkabörunum þar sem áfengi er selt í fötum. Veitingastaðirnir eru mjög kósý og sýna þeir allir Friends á háklassa nútíma sjónvörpum. Þetta eru svona sitjandi veitingahús þar sem maður situr við matarborðið á púða. Allt á svona upphækkuðum stöllum, væri sniðugt að stofna svona kaffihús á Íslandi, setjum það á draumalistann. Daginn eftir fórum við svo í Tubing. Djók. Við fórum á KAYAK. Halló! Hver kemur til Vang Viang og fer á kayak. Við reyndar skemmtum okkur fáránlega vel á kayaknum, erum klárlega orðnar pró í kayakróðrum eftir þessa ferð, fórum ekki nema 10 km niður ánna, báturinn sökk, klesstum á tré, festumst á stein eeen náðum að minnsta kosti næstseinasta sætinu. Það er eitthvað sem við getum huggað okkur við. Um kvöldið þræddum við svo barina og enduðum á gómsætri bananapönnuköku, mmmm. Þær eru bestar.
Aftur var hoppað upp í rútuna, 7 tíma keyrsla til Luang Prabang. Klárlega okkar uppáhalds staður í Laos. Við fórum út að borða um kvöldið og náðum rétt svo að spotta það sem við vildum kaupa á markaðnum. Nú eru bakpokarnir orðnir fullir. Við vöknuðum svo fyrir sólarupprás næsta morgun og fengum að taka þátt í gamalli hefð, færa munkunum mat að borða. Þetta var mjög áhugavert að sjá, þó það hefði verið mjög erfitt fyrir suma að vakna(Siiiggga), alltaf dottandi á gangstéttinni, eða bara detta utan í bíla, það er líka alveg hægt. Við sátum á teppum á gangstéttinni og létum klístruð hrísgrjón í matarkörfur þeirra þegar þeir gengu framhjá. Síðan fara þeir allir heim og deila matnum, afganginn gefa þeir til heimilislausra, þar sem munkar mega ekki verða saddir, bara borða nóg til þess að líkaminn starfi eðlilega. Eftir þetta skelltum við okkur svo í the Big Brother Mouse. Það er bókasafn/búð þar sem innfæddir koma og þjálfa sig í því að tala ensku við túristana. Við hittum tvo stráka, annar var 21 árs og var að læra lögfræði í háskólanum en hinn var 18 ára og er að klára menntaskóla. Þeir kenndu okkur nokkur orð í Lao og við þeim íslensku. Við lærðum margt af þeim, hvernig lífið er í Laos og um landið. Eftir að bókasafninu hafði verið lokað fórum við með Sai, 18 ára stráknum heim til hans. Hann býr í ogguponsu íbúð með bróður sínum. Komast rétt fyrir tveir beddar og smá eldhúskrókur. Sai er að læra japönsku, frönsku og ensku og talar hann mjög góða ensku. Hann vinnur alla daga frá 5-10 og vaknar svo fyrir allar aldir. Eftir að við höfðum kvatt Sai, hittum við hópinn okkar og skelltum okkur að skoða Kuang Sii fossana. Við skemmtum okkur mjög vel og fengum okkur sundsprett í köldu vatninu. Um kvöldið fórum við út að borða ( kemur á óvart ) og hittum svo vin okkar aftur og gáfum honum smá minjagrip frá Íslandi.
Við kvöddum svo Luang Prabang með tárum og skelltum okkur í tveggja daga bátsferð upp Mekong. Leiðin lá til Taílands þar sem við erum nú í sól og sumaryl, een ætlum svo að skella okkur til Búrma á morgun, það verður sko villt tryllt.
Bless kæra dagbók. Lofum að skrifa aftur fljótt.
xoxo
p.s. Höfum eitt sirka 30 tímum í rútu á seinustu 12 dögum og 20 tímum á bát. Þetta er bara full time job. Skál í boðinu.
- comments
Mamma Jónína Skemmtilegt ævintýri, gangi ykkur vel næstu daga. Knús, knús!
Heiðrún þið eruð sem sagt orðnar ansi sjóaðar í að fara út að borða sé ég... kannski líka mikil þörf á því miðað við útaðborða siði sigríðar aspar í gegnum tíðina... *hóst* CARUSO *hóst* nei ég bara segi svona..;) gangi ykkur vel elskurnar, og haldið áfram að skemmta ykkur svona líka vel! ;) miss u ! knús á ykkur ;**
Gabý gaman að lesa um ævintýrin ykkar :) hlakka til að lesa næsta blogg!