Profile
Blog
Photos
Videos
Jæja við erum núna að fatta að það er ekki hægt að svindla og skrifa bloggin í öðru landi en þau gerast í því staðsetningin kemur sem titillinn. Haha æææji jæja þetta er allavega blogg um Thailand og smá ferðina til Burma. Californiu blogg kemur seinna.
Byrjuðum daga okkar í Taílandi á þvílíkum ævintýrum! Chiang Mai er næststærsta borgin í Taílandi og þar gerast sko hlutirnir. Við fórum til að mynda á fílsbak sem var aldeilis "ekki" skerí, okkur finnst það alls ekki hljóma svo skerí og ekki leit það nú út fyrir að vera það, þaangað til fíllinn okkar fór að feta "ótroðnar" slóðir og bera okkur upp bratta slóða og svo þrönga að þessir fínlegu fætur fílsins komust vart fyrir! Obbobobb Þá fóru að renna á okkur tvær grímur, sem betur fer vorum við með nokkra banana til þess að gleðja vin okkar. Kom reyndar smá babb í bátinn þegar kunningi fílsins okkar kom og hnuplaði öllum banönunum hennar Siggu og þurfum við því að reiða okkur á heila fimm banana sem vinur okkar var nú ekki svo sáttur með. Hann var alltaf að sveifla rananum aftur fyrir sig í von um smá magafyllingu og ætlaði sko ekkert að gefa sig. Við höfðum smá áhyggjur af því að hann yrði pirripú ef hann fengi ekki bananana sína en svo varð nú sem betur fer ekki, alveg ljúflyndisfíll, sendun honum bestu þakkir fyrir góða ferð. Við hittum síðan lítinn fílsunga og það var sko mikið kjassast og knúsast, hann var soldið mikið sædastur, mússímús! sama dag hoppuðum við svo í white water rafting og það er ekki hægt að segja að það hafi verið eins og rafting í Kína, sem betur fer! Þetta var eiginlega bara sjúkt gaman! urðum fyrir árás franskra "herramanna" sem hentu okkur út í áná, Sigga massi henti sér á bakið og stappaði niður fótunum, harðneitaði að láta eitthverja Frakka komast upp með þvíumlíkt meðan Una flaut niður ána bjargarlaus, eða næstum :) þetta endaði nú svo með því að the icelandic warrior princesses komu svo einum Frakkanum til bjargar þar sem hann datt út í ána við flúðir og drógst ofan í vatnið, ekkert grín að lenda í því! Öll komum við þó heil á húfi úr þessari háskaför. Hann Dan einn af krúttunum frá Englandi átti afmæli þennan dag og fórum við út að borða og kíktum á næturlífið í Chiang Mai, það var nú svaka stuð. Næsta dag splittaðist svo hópurinn, sorgarstund og við urðum aftur einar, rétt eins og í Vietnam.
Þá hófst leiðin okkar til Búrma eftir vandlega íhugun um hvaða leið væri nú besta leiðin. Fyrir þá sem ekki vita lentum við nefnilega í því að fá bara 14 daga stimpil inn í Taíland þar sem við komum landleiðina inní landið en ætlunin var að vera í Thailandi í 18 daga. Maður þarf nefnilega ekki visa í 30 daga ef maður kemur flugleiðina inn og við stóluðum á það. Við kynntum okkur málið og komumst að því að við höðfum nokkra valmöguleika. Annaðhvort að fara inn á skrifstofu innflytjenda stofnunar og eyða þar allavega heilum degi og fá kaaaannski visa stimpilinn lengdan(bara kannski) eða fara fyrr til Bandaríkjanna eða til Phuket og prufa innflytjenda stofnunina þar og fá kannski visa eða bara til Burma. Það má nú deila um það hvort að Búrma hafi verið besta leiðin en við erum alveg pottþéttar á því að það hafi verið skemmtilegasta leiðin! Þetta púsluspil sem gekk alveg eins og í lygasögu! Við vorum smá stressaðar yfir þessu og þá bauðst Kris vinur okkar og ferðastjóri að hjálpa okkur með allt heila klappið! Þvílíkt næs! Hann sendi Tuktuk efir okkur sem skutlaði okkur upp á rútustöð, þar beið maður með miðana okkar og síðan hófst 4 tíma rútuferð til Chiang Rai. Þegar þangað var komið sótti konan hana Kris okkur og tók okkur upp á hótelið sem við gistum á. Kris bauð okkur síðan út að borða á kvöldmarkaðinn og tók litla frænda sinn með sér sen var svo mikið krútt að sýna okkur markaðinn. Fengum okkur meira að segja eftirrétt frá konu sem eitt sinn eldaði fyrir kónginn! Svaka sætur eftirréttur :) Kris skutlaði okkur svo heim og við fórum bara að sofa, merkilegt það :) Vöknuðum eldsnemma næsta morgun og kom Kris að sækja okkur. Konan hans fór síðan með okkur til Búrma! Óbójobój! Það gekk nú allt eins og í sögu, alls ekkert skerý og höfðum við sko alveg viljað taka meiri pening með okkur, fáránlega ódýrt þarna! Fengum okkur svo að borða og héldum aftur til Thaílands. Stimpill til 3.des kominn í hús, einmitt það sem við þurftum. Tókum síðan rútu til baka til Chiang Mai. Þar beið vinur hans Kris eftir okkur og skutlaði okkur upp á flugvöll þar sem leið okkar lá til Phuket! Sólarstrendur hér komum við! Kris var alveg ótrúlega hjálpsamur með þetta allt saman, þvílíkur ferðastjóri, svona eru bara Taílendingar, ótrúlega hjálpsamir.
Þegar við komum til Phuket höfðum við engan samastað og neyddumst við því til að gista á rándýru hóteli, alveg 2000 kr nóttin! Þvílíkt rán. Þetta svaka fína hótel var nú ekki fínna en það að rafmagninu var alltaf að slá út (erfitt að fara í sturtu, heit,köld,heit,köld), svaka kósý. Við yfirgáfum því þennan stað í snarhasti morguninn eftir og leiðin lá beint til Patong Beach! Við höfðum fundið okkur hostelgistingu á netinu en gleymdum að skrifa niður adressuna og stóluðum því á að rútubílstjórinn sem keyrði okkur vissi hvar Patong backpackers hostelið væri, een nei það var nú svo aldeilis ekki. Hann bara henti okkur út á aðal partýgötunni og sagði að það væri eitthverstaðar þarna í kring. Jáá gangi okkur vel! Við með 18 kg bakpokana okkar höfðum þá einu vitneskju að þetta væri eina mínútu frá ströndinni eeen í hvaða átt höfðum við ekki hugmynd :)Við ráfuðum um og spurðum múg og margmenni een enginn kannaðist við pleisið. Frábært! Við tókum smá pásu á McDonalds og bamm allt er gott sem endar vel. Við okkur blasti pínkulítið skilti falið undir nuddauglýsingum og inn í litlu húsasundi. Hérna byrjaði sælan, við höfðum fundið okkar samastað. Þetta hostel átti eftir að vera heimili okkar næstu vikuna. Starfsfólkið var hið ljúfasta og vildu allt fyrir okkur gera, fléttuðu á okkur hárið, fóru út með okkur á kvöldin og kenndu okkur ýmsa taílenska siði. Algjör yndi! Við eyddum góðri viku þarna í sól og sumaryl. Kynntumst hressum krökkum og dönsuðum í kvöldrigningunni. Einum degi eyddum við í zip line með hressum ástrala. Það kom bíll að sækja okkur og fòr með okkur inn í skóginn og svo sveifluðum við okkur á milli trjánna rétt eins og apar. Það var nú meira fjörið. Þarna var mikið af skemmtilegum skordýrum og allir auðvitað í sokkum og vel lokuðum strigaskóm nema við. Hugsuðum ekki alveg svona langt sandalagengið. Ekki svo slæmt bara skemmtileg reynsla. Tja já. Eftir skemmtilega og ljúfa viku eignaðist una nýtt nickname :una bruna. Hún náði meira ad segja að brenna sig á sólarlausum degi og var komin med fallegt hlýrabola og stuttbuxnafar. Sólin var ekki alveg besti vinur hennar og fékk hún vott af sólsting einn daginn. Sigga var að sjálfsögðu alveg eins og næpa, djók. Hún var að verða dekkri heldur en hressi ástralinn og hann fékk brúnku í vöggugjöf!
Síðan komu strákarnir.(símon,jón,gísli og gummi óskar) Jibbíkóla! Fyrsta daginn okkar saman byrjuðu ævintýrin og það var án efa heitasti dagurinn sem við höfum upplifað! Skunduðum niður á bryggju með léttu bakpokana okkar og reyndum að ná bát yfir til PhiPhi een við rétt misstum af honum. Gummi sjóari sannfærði hópinn um að við ættum pottþétt eftir að geta fengið fiskibátana til að henda okkur yfir, það gerðist reyndar ekki, voru örugglega í mat. Héldum því í leit að TukTuk, hvar eru tuktukarnir þegar maður þarfnast þeirra? Það voru bókstaflega engir bílar sjáanlegir og ekki einu sinni gamli jónureykjandi tuktuk kallinn sem skutlaði okkur niður á bryggju, ótrúlega furðulegt, var bara eins og allar bifreiðar í Taílandi hefðu gufað upp. Við ákváðum að svala þorstanum og slógum þá tvær flugur í einu höggi. Eigendur sjoppunnar buðust til þess að skutla okkur aftur á patong gegn vægu gjaldi. Vúhú! Að vera sex í fimm manna var pís off keik en það tók allavega 15 mín að starta bílnum, hann stóð eitthvað á sér greyið, ábyggilega kertin.... Það urðu gleðilegir endurfundir á hostelinu þegar Íslendingarnir komu aftur. Næsta dag kvöddum við síðan Patong, þessa brjáluðu strönd sem hefur að greyma brjáluðustu djammgötu sem við höfum séð! Gogo barir, ping pong show og milljón ladyboys. Patong hefur líka að geyma yndislegan næturmarkað þar sem máltíðin er á dollara, draumur blankra bakpokaferðalanga. Það er vert að minnast á að það stöðugt áreiti sölumanna í Patong. Jakkaföt,dvd,skór, nudd, kjólar og bara nefndu það, allt er til. Leið okkar lá nú til PhiPhi með strákunum. PhiPhi er alveg ótrúlega kósý eyja, engir bílar og fólkið yndælt, eins og allstaðar í Taílandi. Þar leigðum við bát og sigldum í átt að ströndinni þar sem the Beach var tekin upp, syntum í kristaltærum sjónum og fundum strönd þar sem enginn var á. Lágum í makindum okkar á ströndinni þar til eitthver fattaði að það voru skrítnar pöddur að klípa okkur :) kósýtæm. Um kvöldið fòrum við svo ùt að borða svona af því þetta var afmælisdagurinn hans símonar. Whoop whooop party. Sátumst á ströndina og tòkum göngutúr um eyjuna. Næsnæsness. Við yfirgáfum eyjuna daginn eftir og enn og aftur héldum við a hostelinu! The place to be. Tað var þó bara ein nótt því næsta dag skildust leiðir og við kvöddum strákana sem eru enn í thailandi og tókum flug til bangkok. Við höfðum nokkra klukkutíma til að skoða okkur um og taka lestir á nokkra staði. Löbbuðum um í fínu molli með bullandu jólastemningu og tókum svo lestina aftur upp á flugvöll og náðum næsta flugi til seoul. Það flug tók um 5 og þegar við lentum tíu um kvöldid var nánast allt lokad nema sólgleraugnabúð ,hentugt. Eftir fjögurra tíma bið tókum við næsta flug á áfangastaðinn sjálfan los angeles! Jibbisjei. Okkur fannst rosalega merkilegt að þegar við flugum frá seoul-koreu var kominn 4 des en þegar við lentum í l.a eftir tíu tíma flug var klukkan 7 um kvöld þann 3 des! Talandi um að tímaflakk sé ekki til. 19 tíma mismunur frá Taílandi takk fyrir. Nú erum við staddar í borg englanna í smá kuldasjokki enda hefur ekki verið svona kalt hérna í manna minnum, seinheppnar getum við stundum verið.
Erum nú þegar búnar að lenda í allskonar ævintýrum en ætlum að blogga um þau seinna.
Kveðja frá þessum rússnesku, aðalágiskun tælensku sölumannanna um hvaðan við séum.
- comments
albert :)
Mamma Jónína Gaman, gaman.....Icenandic warriorsgirls...;)