Weer een uitgeslapen gelukkig! Om 11.00 uur stapte ik mijn bed en ik was heel benieuwd naar vandaag. Ik ben namelijk bij een voetbalwedstrijd aanwezig geweest. Ik wilde wel eens kijken hoe het er hier aan toe gaat, ik verwachtte heel anders dan in Europa. Ik kreeg gelijk. Ik liep door Melbourne en ik zag niemand met de clubkleuren van Melbourne Hearts of hun tegenstander Central Coast Mariners. In Europa lopen er vaak groepen over straat en loopt iedereen voor de wedstrijd de pub in. Ik liep 2 pubs binnen maar er was niet heel veel te doen, behalve de willekeurige Australiër of toerist die van de zon genoot op de zaterdagmiddag. Hierna liep ik richting het stadion die zich in de Olympic Park bevind. Het is een apart stadion om te zien, omdat het een vierkant stadion is met allerlei bollen aan de buitenkant. Ook is dit een van de weinige vierkante stadions in Melbourne aangezien de andere allemaal ovaal of rond zijn. Rondom het stadion was beter te zien dat er een voetbalwedstrijd zou plaatsvinden vandaag. Rood en wit was nu wat meer zichtbaar en de sfeer was iets beter te proeven. Ik liep naar gate 2 waar er een vrouw met schmink rond te wachten, en ik kreeg gratis 3 strepen, rood-wit-rood op mijn wangen gesmeerd! Nu ik er echt bij hoorde kon ik naar mijn plaats lopen. Ik had een GA ticket, general admission, maar geen rij of stoelnummer. Het bleek dat ik zelf mocht kiezen waar ik ging zitten en ik koos de tweede rij aangezien ik nog nooit zo dicht bij het veld heb mogen zitten. De zon scheen en het was warm, en het zou even duren voordat de zon achter het stadion zou verdwijnen en voor wat schaduw zou zorgen. Wat is dan beter om je wat af te koelen dan een lekker pilsje?
De wedstrijd begon en het verliep eigenlijk hetzelfde als ik Europa. Het was grappig om te zien dat Rob Wielaert (ex PSV, Ajax, Roda JC en Twente) aanvoerder was bij Melbourne Hearts en dat Harry Kewell (ster van Leeds en Lierpool) op de bank zat. Melbourne stond na rust met 2-0 voor en de harde kern (100 man) begonnen de meest zachtzinnige clubliedjes te zingen die ik ooit heb gehoord. Voetbal is toch een beetje macho, vooral in de harde kern, dacht ik tenminste! Het stadion kon 30.000 mensen houden maar er zaten er 8761, en zo blijkt maar weer hoe belangrijk het voetbal is in Australië. Zij zijn vooral meer trots op en gepassioneerd door AFL. Door 2 discutabele penalty's werd het nog 2-2. Ik was zeer tevreden want ik had een wedstrijd vol doelpunten gezien en op het eind zelf nummer 14 kunnen ruiken, zo dichtbij kwam hij.
Hierna liep ik terug naar het centrum waar ik een typisch post-voetbal maaltijd eb genuttigd: de angus mac meal bij McDonald's! Terug in de hostel werd Liverpool - Newcastle live uitgezonden en alle voetballiefhebbers zaten beneden in de bar te kijken. Na wat argumenten, complimenten en kritiek naar de tv geroepen te hebben konden we boven in de bioscoop verder kijken. Hier hebben we ook nog gewacht op Manchester United - Southampton en heel de wedstrijd afgekeken waardoor het 4 uur werd voordat ik mijn de in kon duiken. Tijd om mijn kussen een portie hoofd te geven. Welterusten!