Profile
Blog
Photos
Videos
Na een heerlijke, rustige nacht op de boot werd ik wakker door een zonnestraal die in mijn gezicht scheen door een raampje net boven mijn klein bedje. Het weer was weer prachtig, de zon scheen, er was geen wolk te zien en de wind was bijna helemaal afgezwakt. Met een kop koffie op het deck was dit toch wel lekker wakker worden. Na het ontbijt werden we door de zwangere gastvrouw weggebracht in een rubber bootje, van de hostelboot naar het strandje en de hike kon beginnen. De groep splitste zich in 4 groepen die allemaal een ander pad kozen om de hike te beginnen. Samen met Michel, Mark, Lee, Tatiana, Franco, Markus en de trainee Jimmy liepen we als eerste naar Cleopatra Pools. Het was een coastal walk, met aan je ene schouder een afgrond en bos met native planten en aan de ander een schitterend uitzicht op de verschillende bays, vulkanen en bergen. De hike ging op en af en na 3,2 km kwamen we aan bij Cleopatra Pools. Waarom het zo heet, ik heb geen idee, dat wisten we niet. Wat we zagen waren rotsen zo groot als auto's met water die zich met een grote kracht tussen de rotsen door stroomden en hierdoor kleine watervalletjes veroorzaakten. Het geluid van stromende water, hete zon en een chille gezelschap was een perfecte combinatie. We klommen op de rotsen en aten onze lunch terwijl sommigen zelfs zonnebaadden. Na een half uur genoten te hebben liepen we dezelfde weg terug, weer ongeveer 3,2 km. Nu begon de echte hike pas, die 12,4 km lang langs de westkust van Nieuw Zeeland trok richting eindbestemming Marahau. Het was gezellig onderweg en Franco en ik kletsen lang over wat we nou leren en hebben geleerd van reizen en wat we voelden daarbij, aangezien we allerlei mensen moeten missen. Hier is van alles uitgekomen die ik in mijn laatste blog ga beschrijven, omdat ik misschien nog veel meer kan leren in de laatste 2,5 week! De hike was meer relax dan de Tabgariro Crossing omdat er allerlei bays waren waar we onderweg een kijkje konden nemen. Tijdens de grote lunchbreak vestigde we ons tijdelijk op een privé strand waar Jimmy ons touch rugby geleerd heeft. Het is als gewone rugby maar zodra je aangeraakt wordt moet je de bal naar een ploeggenoot gooien. Dit was een leuk extraatje maar gesloten na 20 minuten om nog wat energie te sparen voor de rest van de hike. We lagen voor op schema, qua tijd, en konden op het laatste strandje op zoek gaan naar Oysters en Mosselen en ie vonden we ook. Franco vond ook twee typische schelpen, in perfecte conditie met hun bewoners erin. We besloten ze mee te nemen en toen we na ongeveer 19 km aankwamen bij ons hostel 'Old MacDonalds Farm', hebben we ze gekookt in een pan met kokend water. Op deze manier hoopten we dat ze bewoners er zomaar uit zouden kruipen maar helaas. Er gaven het even op. Vicky haalden ondertussen de vooraf bestelde burgers op bij een nabij gelegen burgerkraam, bekend door hun burgers. Ook had ze ongeveer 1000 kilo friet besteld en heb ik voor het eerst zoet aardappelen friet gehad. Voor mij te zoet en melig om van te genieten, bah! 'S avonds zaten we rond het kampvuur en hebben we gelachen en vooral nagedacht over de komende dagen. Er staan een heleboel optionele activiteiten op de planning in Franz Josef National Park en Queenstown die allemaal geld gaan kosten, maar hey, it's a trip of a lifetime..
Toch nog even 20 minuten koken en met een vork de bewoners uit de schelp pulken, dat was de oplossing trouwens. Ik heb nu een prachtig schelp die ik nu door customs hoop te krijgen. Dat is voor latere zorg: op naar the pancake rocks in Punakaiki!
- comments
Dad Well another great walk in beautiful scenery, seems that NZ is less about booze and more about scenery and the great outdoors, enjoy x