Profile
Blog
Photos
Videos
Het was weer een ouderwetse ochtend waarin in vroeg mijn bed uit moest om me klaar te maken voor de dag. Om 0.500 uur ging de wekker en om 6.30 zaten we in de auto richting Tangariro National Park. We stopten al vroeg voor een tussenstop bij wederom een grote modderpool. De opkomende zon, samen met de opspringende modder en stoom zorgden voor een aangename uitzicht in de vroege ochtend, al stonk het wel.
Hierna was het nog 2 uur rijden naar het nationaal park waarin ik mijn schoonheidsslaapje heb voortgezet. We kwamen aan in Fukapapa Village, in het park, waar we een toelichting kregen van een veiligheidsinstructeur. Hij checkte of we genoeg kleren aan hadden en goede schoenen droegen. Boven in de bergen zou het wel eens -7 en heel slecht weer kunnen worden. Ik huurde een extra fleecetrui en ik was klaar om te vertrekken. We werden weggebracht naar het vertrekpunt met de mededeling dat we er ongeveer 7 uur over zouden doen, maximaal 8. Ook kregen we tips mee voor het geval een vulkaan plotseling besloot te exploderen. Het kwam er op neer dat we niet dood moesten gaan!
We begonnen aan de lange wandeling, 19,4 km maar liefst. Het weer was gelukkig prima, er was amper wind in de vallei en de zon scheen waardoor alle lagen die we aan hadden niet echt nodig waren. We begonnen op ongeveer 900 meter hoogte en hoe hoger we kwamen hoe meer wind er was en hoe kouder het werd. Op de achtergrond torende een vulkaan boven ons uit, met op de top wat sneeuw, ik had nog nooit zoiets gezien. Het wandelpad leidde ons steeds hoger door de vulkaanlandschap en hier werd de groep gesplitst. We klommen in 5 km ongeveer 1 km waardoor sommigen het langzaam aan moesten doen. Er waren trappen, steile wandelpaden en het was erg winderig en koud. We kwamen aan bij de top, ongeveer halverwege de grootte van de vulkaan. Hier besloten we te lunchen en even uit te rusten voordat we de weg naar de absolute top van de crossing liepen, 2100 meter. Het was steil. Zo steil dat we ons aan rotsen vast moesten houden om naar boven te 'klimmen'. We kwamen zelfs sneeuw tegen! De top was magisch. We konden kilometers ver weg zien en rechts van ons was 'the red crater', een rood gekleurde krater van een vulkaan. Voor ons waren 4 knal blauwe, stinkende, mineral lakes te zien die de sulfaat van de vulkanen veroorzaken. Wat een uitzicht zeg, I was on top of the world! De weg naar beneden duurde niet zo lang aangezien het vulkanisch as was. Ik kon zowat naar beneden glijden en de weg vervolgen met Garrick, Linda en Martina. Het was op en af en na ongeveer 3 uur kwamen we bij het eindpunt aan nadat we door 'active vulcanic zones' en bossen waren gelopen. We wilden per sé binnende 6 uur lopen en dit haalden we nét, we liepen het in 5 uur en 55 minuten. We konden trots zijn op onszelf en de beloning was groot. We konden onze schoenen uittrekken en we kregen een biertje bande buschauffeur terwijl we op de anderen wachtten. Het duurde zó lang met de laatste 4 dat Mark, Franco, Markus en ik ze tegemoet zijn gaan lopen omdat ze anders misschien niet voor het donker terug zouden zijn. We vonden ze al vrij snel en konden onze weg naar het hostel voortzetten. Aangekomen in de hostel moesten mijn benen sowieso de hottub in. Ik had hier ongelofelijk zin in maar de hottub was weggestopt in een soort inloopkastachtige ruimte. Het leek ook meer op een lauw warm bad en ik besloot dat een warme douche misschien wel beter zou zijn. Na het douchen kregen we een heerlijk uitgebreid buffet geserveerd in het restaurant waar we verbleven. Worst, steak, kip, hamburgers, friet en een klein beetje salade. Heerlijk na ren dag vol bananen, noten en mueslirepen. Wat zal ik goed slapen vannacht!
- comments
Dad On top of the world and minus 7, wow what different temperatures you have endured in your travels but in such an underpopulated country the freedom and fresh air...apart from the bad egg smell must of been wonderful, talk soon xxx