Ik ben FIJI-time niet vergeten en heb voor de overgrote deel van de dag relax gedaan. Rond de klok van 10 uur ben ik mijn bed uitgekomen en heb ik rustig aan ontbeten en mijn spullen gepakt. Ik ben hierna een paar uur op het strand gaan zitten met een boek, zonnebrand, een drankje en wat mueslirepen. Die paar uur vlogen voorbij omdat ik genoeg te doen had naast lezen. Er waren overal honden om naar te kijken, verschillende soorten en maten, evenals hun baasjes. Ook zat ik in het complot gezogen die de schrijfster van mijn boek zeer overtuigend beschreef. Al gauw was het 16.00 uur en tijd om richting de vuurtoren te lopen. Ik wilde op tijd zijn om misschien nog wat walvissen of dolfijnen te zien voordat ik de zonsondergang kon bekijken. Ik liep eerst zo'n 2km langs het strand, in de volle zon. Wederom geen surfer te bekennen. Hierna liep ik door het bos omhoog, het leek net een fittest , zoveel trappen waren er! Als eerste kwam ik de meest oostelijke punt van Australië tegen. Hier had ik een prachtig uitzicht op de oceaan die in de verte langzaam overliep in de horizon. Helaas waren er vandaag geen walvissen te bekennen, noch dolfijnen. Een paar trappen verder en ik kwam uit bij de vuurtoren van Byron Bay. Hier keek ik aan de ene kant uit over de prachtige oceaan, terwijl ik aan de andere kant uitkeek over Byron Bay, waar de zon langzaam achter de bergen verdween. Het was zo stil bovenop de berg, al hadden een heleboel mensen hetzelfde idee als ik gehad, on de zonsondergang vanaf datzelfde punt te bekijken. Het was schitterend en sereen.
Onderweg naar beneden kwam ik weer wat hagedissen tegen, de vriendelijke viervoeters. Ik begon honger te krijgen, vooral toen ik langs het strand liep waar gezinnen en groepen vrienden de BBQ hadden aangestoken. Typisch Australisch!
Terug in Byron Bay was het al donker. Ik moest iets eten en dacht voor de gezonde optie te kiezen bij een Mexicaans take away restaurantje. Ik kreeg een salade, met allerlei sauzen, tortilla chips en crème fresh er bovenop. Ik moet zeggen dat het heerlijk was, maar het gezonde was er helaas ondertussen allang vanaf.
Wat ben ik moe door vandaag, terwijl ik een chill dagje heb gehad. Morgen sta ik vroeg op om naar hetzelfde punt te lopen, de vuurtoren. Hier ga ik op het meest oostelijke punt staan om de zonsopgang te kunnen zien. Ik zal een van de eerste in Australië zijn die de zon zal zien opkomen op 9 September! Maar dat betekent helaas wel om 04.30 uur opstaan!!! Welterusten!