Eindelijk weer ouderwets uitslapen! Ik en mijn roommate, die ik nog steeds niet had gezien, bleven tot een uur of 11 in bed liggen. Ik had er genoeg van gehad en stond op, waste mijn gezicht en was klaar voor de dag. Maar wat ging ik vandaag doen? Ik had nog geen plannen gemaakt. Ik besloot om naar het strand te lopen, een van de beste surfstranden in de wereld. Ik verwachtte dan ook een hoop surfdudes en chicks en een Miami sfeer op het strand maar toen ik aankwam was ik blij verrast. Het was leeg. Het witte strand, wat tot mijlenver reikt, was verlaten op wat mensen na die hun hond aan het uitlaten waren. Het waait hard op het strand in Byron Bay en dat is een van de redenen waarom het ook zo lawaaierig is op het strand. De golven blijven maar komen, 3 of 4 tegelijk waardoor de ruige zee de overhand nam. In de verte is de vuurtoren te zien waar schijnbaar de walvissen omheen zwemmen, waar ik dus zeker nog heen ga lopen.
Ik liep van Belongli Beach to Main Beach waar het wat drukker werd. Dit was ook de gateway naar het centrum van Byron Bay. Byron Bay heeft iets toeristisch maar dit valt weg onder de sfeer die de barretjes, pubs en authentieke winkeltjes neerzetten. Iedereen is er relax en vriendelijk en schijnbaar kan alles. Om 13.00 liepen jongeren al dronken over straat in hun tijger en Superman pakken. De hippiecultuur heerst nog in Byron Bay, niet vanwege drugs maar vanwege de kleding die gedragen wordt. Het viel me op dat ik nul surfers heb gezien. In Hawaii and Fiji, liepen mensen over straat met hun surfbord, waren mensen constant aan het surfen, maar in Byron Bay heb ik er geen gezien. Terwijl ze Byron Bay een surfparadijs noemen!
Ik heb een salade gegeten in een klein surf restaurantje. Een klein meisje die haar komkommer en maïs salade niet meer wilde kwam gezellig bij mij kletsen, en springen en dansen, terwijl ik mijn kip en advocado salade probeerde op te eten. Live entertainment op de vroege middag!
Ik liep wat rond in Byron, op zoek naar niets en ik was niet van plan om $700 uit te geven. En ja hoor, daar ging $700, het was weer zover. Ik heb mijn tours naar Fraser Island en Whitsundays vastgelegd. Een kampeer en vaar tocht. Mijn eerste uren in Byron Bay waren de duurste van mijn hele reis tot nu toe..
Terug over het strand was het al wat drukker maar vooral op zee. Er waren een heleboel mensen aan het windsurfen en kiteboarden wat een leuk schouwspel gaf op het water. Het begon nu echt koud te worden nu de zon steeds verder zakte.
Ik kwam aan in mijn kamer en er waren 2 nieuwe gezichten. Natuurlijk waren het 2 Duitsers want de Duitsers zijn OVERAL in Australië. Heidi en Ana, en even later ontmoette ik eindelijk David, de roommate die ik tot dan toe nog steeds niet had gezien. David komt uit Engeland en is een interessante kerel. Hij vertelde hoe een reis door Azië hem had veranderd, al had hij dat pas door toen hij weer thuis kwam. Hij paste niet meer in de structuur, hij wilde zijn leven veranderen maar wist niet hoe hij dat moest doen in het leven die hij thuis had. Vandaar dat hij mar os gaan reizen en niet weet wanneer het stopt. Ondertussen hadden Heidi en Ana gevraagd of ik met hun en nog wat vrienden mee wilde om wat te drinken 's avonds. Het was immers zaterdagavond en ik had geen plannen, dus waarom niet. Ik heb de zonsondergang gezien vanaf het strand en we zijn toen op pad gegaan. We ontmoetten een Duitse vriendin van Ana en Heidi. Zij had ook een vriend meegenomen die over the top gay was. Evenlater joinde zijn vriend ook. Omdat het Engels van de Duitsers niet top was, evenals hun zelfvertrouwen, moest ik het gesprek gaande houden aan tafel. Dit lukte aardig en na 4 biertjes steeg hun zelfvertrouwen plotseling, en hun Engels werd beter.
Onderweg naar een bar zagen we hoe de aboriginals zich uiten wanneer zij zich bedreigd voelen. Een dronken aboriginal had een jong meisje bij de haren en liet niet los. Het meisje deelde een rake uppercut uit waarop de aboriginal flipte. ze stond in har BH over straat te vloeken. Dit was indrukwekkend, vooral nadat Niall me geleerd heeft hoe de geschiedenis ervoor heeft gezorgd dat ze zijn zoals ze nu zijn.
Na wat barretjes en een club liepen we richting huis maar natuurlijk kun je een avond stappen niet afsluiten zonder een broodje kebab. Hier doen ze er zelfs BBQ én knoflooksaus op!
We liepen terug over het strand, en het was pikkedonker maar de kortste weg. Om op het strand te komen moesten we via wat rotsen naar beneden klimmen. We zagen iets bewegen, het leek op Schmigel, van Lord of the Rings. Heidi schrok en gilde waarop de man zei "I'm fine I'm fine, I'm just a lost white boy". We liepen naar hem toe en we zagen dat de man volledig uitgekleed was, hij lag in zijn adamskostuum tussen de rotsen. "I've got a problem. I've put all of my clothes somewhere but I can't find them anywhere. I've been searching for hours", maar wij hoefden maar 1 meter verder te lopen en Ana zei "They're here?! I swear to God here are your clothes!!" Het was zo grappig! Dat is Byron Bay in een notendop en een geweldige afsluiter voor de avond. Welterusten!