De vliegtuigen die om 07.00 uur over de hostel vliegen zijn niet mijn favoriet. Elke ochtend word ik hierdoor wakker en vandaag viel ik niet meer in slaap. Ik probeer het positief te zien, ik heb dan nog de hele dag en ik ben in ieder geval op tijd voor 'spear fishing'. We zouden om 10 uur vertrekken zodat we de hele dag hadden maar omdat het Fiji time is, rekende ik al op half 11. We waren met 3 gasten, 1 begeleider genaamd Sydney en een taxichauffeur. We stapten in een taxi waarvan ik versteld stond dat het de weg op mocht, laat staan kon rijden! De kofferbak sloot niet goed, de ramen achter kraakten, het stonk naar motor en het maakte 80000 toeren en evenveel schokken wanneer het weg reed. De eerste stop was een garage in een achterbuurt waar de chauffeur even de olie ging verversen en even later ging tanken. We reden verder door het platteland van Fiji waar koeien, stieren, paarden en geiten op de weg rustig stonden te kijken naar hoe wij vaart minderden en hoe we vervolgens weer de schokken moesten incasseren wanneer we weg wilden rijden. Ik denk dat Fiji in de top 3 luchtvervuilende landen staat aangezien het lijkt alsof geen een auto hier een roetfilter heeft.
Aangekomen op de bestemming vertelde Sydney dat dit de zevende mooiste strand van de wereld is in zijn klasse. Ik verwachtte wit strand en doorzichtig blauw water, en dat kreeg ik. Hij haalde een ijzeren speer tevoorschijn en een stuk rubber. Als een soort katapult werd de speer weggeschoten wanneer je het goed deed. We wasten onze goggles met bladeren wat voorkomt dat de glazen zouden beslaan. Mijn flippers pasten perfect en ik was klaar om te gaan. We doken het water in en het uitzicht die ik onder water had was ongelofelijk. Het koraal was niet op zijn mooist maar de vissen maakten dit goed! Blauwe, bijna lichtgevende vissen overal samen met rainbowfish, parrotfish en nog veel meer. Alle kleuren van de regenboog kwamen aan bod. Op ongeveer 4 meter diepte zagen we zelfs een zeeschildpad die aan het chillen was. Er waren ook overal knal blauwe zeesterren van ongeveer 30 centimeter breed, schitterend!
In onze eerste sessie van ongeveer anderhalf uur heb ik niets gevangen en bleek het vangen van een vis middels een stuk ijzer moeilijker dan verwacht. Gelukkig hadden we Sydney nog die 3 vissen ving en aan zijn meegenomen stuk touw vastbond en zo door het water terug naar het strand zwom. We maakten een klein vuurtje, legde de vissen er op en na een paar minuten was lunch klaar! Een heerlijk rode vis waar ik de naam niet van weet en een prachtig uitzicht, het kon niet mooier.
We gingen voor een tweede sessie en bleven nu vlakbij het strand in laagwater waar ik makkelijker een vis kon vangen. Ik zou een vis vangen want anders gingen we niet naar huis, ik was vastbesloten! En ja hoor, daar lag een puff fish lekker te chillen onder het koraal. Dat is de vis die zichzelf opblaast wanneer het bang of bedreigd wordt. Ik zwom met mijn übergrote flippers heel stilletjes naar hem toe totdat ik op een afstand was waarbij ik absoluut niet kon missen. Ik trok de speer naar achter, liet los, en BAM HEADSHOT. Ik raakte de vis recht tussen de ogen en het was dood. Ik had mijn vis gevangen en was tevreden. Het was zelfs de grootste van de dag. Hierna schoot Sydney nog 3 keer raak en we waren klaar. Resultaat: 7 vissen, waarvan 1 zelf gevangen, een traditionele ervaring en een zeer verbrande rug rijker.
Op de terugweg dacht ik even bij te komen maar dit duurde voort totdat het weer tijd was voor beach volleybal en tafeltennis. Dit keer een toernooitje met de locals. Ik leefde even op, haalde mijn knie open, verloor en zat onder het zand. Zeer geslaagd dus.
'S avonds was eigenlijk hetzelfde principe als de afgelopen nachten. Ik heb gegrilde wahoo, een soort witvis, met allerlei groente gehad als avondmaal. Wat was het toch lang geleden dat ik zo'n maaltijd binnen kreeg vol vitaminen en energie. Ik geloof dat mijn lichaam weer even moet wennen. Hierna natuurlijk weer cava, al moet ik zeggen dat het nu mijn strot begint uit te komen. Ik heb nog 1 leer alle standaard liedjes te horen gekregen. Misschien wel 3 keer zelfs. Hierna heb ik afscheid genomen van mijn nieuwe vrienden hier in Fiji. Ik zal hun mentaliteit nooit meer vergeten: Fiji time!

Misschien zouden we allemaal wel eens Fiji time in moeten lassen. Verwelkom iedereen die voor gezelschap zorgt als een van jou. We zijn tenslotte allemaal mensen. Haal het beste uit de vriendschap die daardoor ontstaat en toon interesse in de ander en meen het ook. We zouden allemaal eens de ander moeten helpen zonder de 'geen zin in of niet' kwestie maar met de mentaliteit dat iedereen familie is en je dat ervoor over hebt. Dit allemaal draagt bij aan de Fiji mentaliteit maar vooral: neem de tijd, doe rustig aan. Waarom zou alles gehaast en snel moeten wanneer het ook relax kan. Hierdoor geniet je meer van hetgeen wat je doet en van de mensen om je heen. Dat is zo ongeveer mijn conclusie van Fiji. Wat een geweldige mensen!