Profile
Blog
Photos
Videos
Istanbul - Ulan Bator 2011
Salaam!
We zijn een week onderweg, waarvan we drie dagen in een trein hebben doorgebracht, en op een boot... De reis begon dinsdag iets voor middernacht op het station in Istanbul, waar we de voorgaande dagen hadden doorgebracht. In de trein bleek dat we een vierpersoons slaapcoupe voor ons zelf hadden. De rest van de trein werd bevolkt door veel Iraniers en een eenzame Pool. De 2 dagen door Turkije bestonden uit weidse uitzichten (heuvels, soms bruin, soms groen), schapen met herders, koeien met herders en meneertjes die aan het spoor werkten. Na 6 uur hadden we dus 3 uur vertraging. In Koerdistan ligt een groot meer, waar je met de bus 50km omheen zou kunnen rijden, maar de trein stopt bij een boot, waarna de boot vier uur waart naar een andere trein. Daar waren we even verdwaald, want de Iraanse trein maakt natuurlijk gebruik van Perzische cijfers (Wagon 3?). Eenmaal de couchette gevonden bleken we die te delen met 2 Iraanse vrienden van een jaar of 18 die naar Amerika waren geweest, en deden alsof ze geen Engels spraken. Wel leerden we uit de lichaamstaal het een en ander over de gevoelens van Iraanse mannen die een couchette met een vrouw moeten delen. Op het moment dat Thijs de coupe verliet en er was maar een Iranier aanwezig, dan wist deze niet hoe snel hij weg moest komen. Ook slapen in het bed tegenover een vrouw bleek op gewetensbezwaren te stuiten. Het meest vervelende was echter drie keer wakker moeten worden omdat de 7 uur vertraging er in resulteert dat je midden in de nacht bij de grens komt en om 3 uur 's nachts in Teheran arriveert. Had de Turkse collega die zich afvroeg waarom we in hemelsnaam met de trein wilden toch een punt...
In Teheran deed de taxichauffeur nog een verwoede poging om de rit lekker uit te rekken en tien dollar te vragen. Het hotel is prima, maar om dat op 4 juni 1988 de ayatollah overleed is er een feestweekend en is werkelijk alles gesloten, waardoor we lekker in een park hebben gehangen. Nu maar hopen dat de Turkmeense ambassade morgen wel open is. Afhankelijk hiervan wordt de rest van de planning door Iran gemaakt, waarover later meer.
In Teheran deed de taxichauffeur nog een verwoede poging om de rit lekker uit te rekken en tien dollar te vragen. Het hotel is prima, maar om dat op 4 juni 1988 de ayatollah overleed is er een feestweekend en is werkelijk alles gesloten, waardoor we lekker in een park hebben gehangen. Nu maar hopen dat de Turkmeense ambassade morgen wel open is. Afhankelijk hiervan wordt de rest van de planning door Iran gemaakt, waarover later meer.
- comments
guido Je leert wat vreemde culturen kennen en je nergens over verbazen, ben benieuwd hoe ze tegen over Iraanse vrouwen staan? Have fun. G.
mark supergaaf! ben benieuwd naar jullie verhalen de komende tijd!
Nel Leuk om behalve het verhaal ook de foto's te zien! Kijk ook uit naar het vervolg
Inske Hey hoi, De reis begint al vol met verrassingen... Dat smaakt naar meer ;) Heel veel plezier! Groetjes
margreke Haai S&T! Leuk om jullie eerste verhaal te lezen! :) Kunnen jullie intussen al iets ontcijferen van het perzisch? En de turkmeense ambassade gehaald? Wel een echte cliff hanger dit verhaal.. En saar wat heb je aan? foto's!! Liefs Margreke