Xian, voormalige hoofdstad aan het einde van de zijde route

Op de weg terug van de Terracotta Warriors besluiten Lucian en ik niet bij ons hotel uit te stappen maar de bus iets verder te nemen en direct door te gaan naar de Turkse wijk. Volgens Lior zijn we inmiddels in de buurt van ons hotel en ondanks meerdere waarschuwingen van de groep dat we er nog niet zijn stapt hij uit en de kudde volgt. Lucian en ik moeten er flink om lachen wanneer we tien minuten later met de bus langs ons hotel rijden, dat is best een stuk lopen. 

De Turkse wijk in Xian is een van de interessante gebieden in de stad. Gevestigd vanwege de vele handel met de islamitische landen ten tijde van de zijde route is de wijk nu nog levendig. De grote moskee van Xian is hier ook gelegen en is eigenlijk in dezelfde stijl gebouwd als tempels voor Boeddha. Verder is de wijk een wirwar van mensen, kraampjes, eten en souvenirs. 

In de avond gaan Luca en ik voor een biertje. De enige bar die in de buurt is blijkt de "Friendship Bar" te zijn. Twee iets te vrolijke dames begeleiden ons lachend naar binnen en het is zo fout en tegelijkertijd niet zo fout als je aan de naam kan verwachten. Overal hangen hartjes, alleen dames in de bediening, een podium maar geen stripperpaal en er loopt een kind rond. Verwarring al om. Terwijl we de eerste (en de laatste) twee bier van de avond bestellen kijken we gefascineerd naar de formulieren die je kan invullen (allemaal in het Chinees) en de telefoon op tafel. Een jongedame begint ook nog te zingen op het podium en de verwarring is compleet. De volgende dag vragen we aan Ling, onze gids, wat voor bar het was en we laten de formulieren zien. Ze legt uit dat je via de formulieren en de telefoon in contact kan komen met andere tafels en aan kan geven of het vriendschappelijk, zakelijk of romantisch contact is. En zo maak je dus nieuwe vrienden, vandaar de naam "Friendship Bar". 

Onze laatste dag brengen we door met een bezoek aan de Big Goose Pagoda (geen gans te zien). Waar de IJslanders, Luca en ik veel plezier hebben met de fonteinen, locals en de beelden. We worden ook nog gestalkt door een vrouw wat echt über vreemd was maar nooit griezelig, gewoon heel vreemd. Na drie keer te zeggen dat we zelf de weg naar het centrum wel kunnen vinden haakt ze eindelijk af. De laatste uren van de dag brengen we door in de nachttrein op weg naar Chongqing met een pizza als avondeten, spelletjes en het weerwolven spel (illegale Chinese versie).