Keukenprins(es)

Half 7 wakker worden van een wekker terwijl je vakantie hebt. Mwah...

De kookles met Vanh begint met een bezoek aan de markt. En om de beste ingrediënten te kopen moet je er vroeg bij zijn.

We zijn met z'n tienen. Een gezin uit Alabama dat in 11 weken rond de wereld reist. De kinderen, Walker en Ananda, zijn geboren uit Vietnam. Lucy en Henry, een jong stel uit Londen. David en Sue zijn ook Brits maar wonen afwisselend in Kaapstad en Nice.

Alle tien kiezen we een eigen gerecht van de menukaart die uit 65 gerechten bestaat. Hans kiest buikspek in kokosmelk, ik ga voor de salade met inktvis en garnalen.

Zonder boodschappenlijstje (respect!) leidt Vanh ons van verkoper naar verkoper en verzamelen we alle ingrediënten. In een eigen rode boodschappentas.

Ze heeft zo haar vaste adresjes en door die loyaliteit krijgt ze de beste kwaliteit. Haar garnalenmevrouw wacht totdat ze geweest is en verkoopt daarna wat er over is. Vanh selecteert alleen de dikkerdjes.

Al die verschillende soorten kruidensla die we overal als bijgerecht krijgen worden met een grote houten haarklem uit elkaar gehouden.

Een bananenbladpakketje gefermenteerd varkensvlees dat door citroengras en wat andere kruiden is gegaard. Ik ben de eerste die durft... Je hoeft me er niet voor wakker te maken maar het is best eetbaar.

Na een koffietje gaan we op weg naar Vanh's huis waar we aan het werk worden gezet. Er wordt niet vals gespeeld; niets is voorgesneden of al klaargemaakt. De uitleg per gerecht gaat klassikaal dus je leert ook van de anderen.

Om een garnaal goed te pellen moet je z'n nek moet draaien terwijl je goed knijpt. Alleen op die manier blijven z'n hersens namelijk binnen boord. Met een beetje geluk heb je hem direct ook ontlast van zijn darm-inhoud maar anders maak je een incisie in zijn rug en schraap je de inhoud er met een mesje uit. Ik voel me een soort moordenaar chirurg.

Hans snijdt zijn buikspek. Best lastig door het dikke vel, maar flink het mes erin voor de blokjes. Daarna helpt hij Walker, die een ander buikspek gerecht kookt, met de voorbereiding.

We beginnen met Vietnamese loempiaatjes met garnaal, varken en bosui die we met z'n allen rollen. De Pho Bo staat 2 uur te pruttelen, het buikspek 1,5 uur en de rest wordt vers gebakken, gegrild of gestoomd.

Ondertussen leer ik hoe ik squid moet schoonmaken. De binnenkant moet behoedzaam worden leeggehaald om te voorkomen dat het inktpatroon explodeert. Het bot laat gemakkelijk los en is prachtig transparant. Dan keer je hem binnenste buiten, verwijder je wat vel en de tentakelschubbetjes en snijd je een licht ruitpatroon om te voorkomen dat hij opkrult bij het stomen.

Iedereen maakt zijn gerecht in het bijzijn van de anderen klaar aan het grote kookeiland. Ook 'plating' van de 10 bordjes hoort bij het koken.

Tien gerechten, 6 uur en een volle buik later krijgen we als dessert lotuszaad met gembersiroop. Een glaasje pinda-vodka als digestief. Met een goodiebag inclusief de recepten gaan we de deur uit; het is bijna 16 uur!

Het druilerige weer is perfect om even 'uit te buiken' voordat we weer naar Hoi An fietsen. En passant pikken we Maite's vergeten bikini en jurkje in haar hotel op.

Op naar Long! Voordat ik het weet zit ik opeens achterop de scooter op zoek naar een ander stofje voor mijn jurkje. Na de stof gekozen te hebben rijden we naar het volgende adres voor bijpassende voering. Elke keer houdt ze mijn arm vast alsof we vriendinnen zijn. Gek! Daarna racen we naar de naaister in een achteraf straatje op het eiland die ermee aan de slag gaat. Er is nog veel te doen en we vertrekken morgenochtend. Long belooft alles rond 11 in ons hotel te komen afleveren. Ruime planning, als je weet dat we rond 12 uiterlijk naar de luchthaven moeten ;-).

Oh ja, best raar trouwens dat je maximaal 2.000.000 Dong kunt pinnen. Dat is € 68.

White Rose dumpling is de specialiteit van Hoi An. Er is maar een familie die die voor de hele stad maakt. Voor dat kleine hapje maken we toch nog een gaatje...