Profile
Blog
Photos
Videos
Shop till you drop
Wekker gezet. Dat helpt en dat is toch nog bittere noodzaak met die 7 uur tijdsverschil.
Terwijl de meisjes hun voeten lieten masseren heeft Hans een ontbijttentje geselecteerd. Een snelle stop want vandaag stond Sheung Wan op het programma. We mochten weer met de tram maar jeetje wat is die vol. Dat is echt je buik inhouden en rustig doorademen.
De buurt bestaat uit straatjes vol verkopers van Chinese kruiden die medicinaal worden gebruikt. Niets dat ook maar een beetje bekend voorkomt. Op ginseng na. Veel winkels verkopen ook jade dat volgens de Chinese cultuur bescherming biedt. En een winkel met doodskisten.
We kopen wat rare eetdingen: plakjes gedroogde 'worst' en crackers met zeewier. Het koopcriterium is het gewicht ;-)
Vandaag weer een dumpling lunch. Dit keer in een van de oudste theehuizen van HK: Luk Yu tea house.
De dumplings zijn ons wel bekend nu maar voor het dessert kies ik een lotus bao. Tuurlijk had ik veilig kunnen gaan voor een mango pie. Bijzonder is het juiste woord. Niet per definitie lekker.
Met de MTR rijden we weer onder de haven door. Onze bestemming vanmiddag is Mong Kok. We beginnen noordelijk bij de Flower Market, een soort bloemenmarkt op de Singel. De prijzen verschillen niet veel van die in Nederland. Hadden onze hotelkamer gezellig kunnen maken maar op onze laatste HK-dag is dat misschien wat overdreven. Op de Vogeltjesmarkt worden de vogels door de locals gekeurd op zangkwaliteit. In de bomen hangt 't vol met prachtig gedecoreerde houten vogelkooien.
Even lopen en je komt vanzelf op de Ladies Market die allang niet meer alleen voor ladies is. Hier speel je het spel van afdingen. Niet dat je failliet gaat aan de originele prijs maar het hoort er gewoon bij. Hans is goed; hij loopt weg met een vriendelijke lach maar krijgt uiteindelijk zijn deal. En de verkoopster lacht ook nog.
Terug in hotel doen we even een drankje in onze roof top bar. Het donker zien worden met al die verlichte skyscrapers om ons heen is prachtig. Wel jammer dat we binnen moeten zitten want buiten is het echt brr. Nog meer jammer van dat heerlijke zwembad en die ligbedjes :-(
Met Nina en David eten we vanavond bij The Principal nadat we Richard Ekkebus' Amber hebben afgezegd. Hoofdgerechten tussen 100 en 140 EUR vinden we wat overdreven.
We nemen een taxi want ik loop op hakjes. Dat is las je geen Chinees spreekt best een uitdaging. Ondanks het voormalig Britse bewind. Geen van de drie kent het restaurant of de straat. Het doet me denken aan toen Nina in 2000 hier kwam wonen en ze een briefje met haar adres in het Chinees bij zich had. Maar ook dat volstond niet van sommige taxichauffeurs kunnen niet lezen. Haar adres was haar eerste Chinese zin. Bij ons moet de kaart er aan te pas komen.
Vanaf de camparie-explosie die we als een van de 4 amuses geserveerd krijgen zijn we overstag: elk gerecht is een schilderijtje maar belangrijker ook nog eens overheerlijk! De zee-egel die we waarschijnlijk nooit besteld zouden hebben als het niet een verplichte gang in ons menu was geweest, is misschien wel de topper. Maar nog (Hans), veel (Simon) belangrijker is dat ons laatste HK-avondmaal super gezellig is.
We lopen terug. Dat lukt in 10 minuten ;-)
- comments
Xxxx Je schrijft zo echt een dagboek! Leuk hoor!!