De zon

Hij is er. Waarom nu? Hij lijkt haast opgetogen dat we vandaag vertrekken. HK en ik zijn geen vrienden qua weer. Toen ik in 2001 aankwam bij Nina had ik m'n koffer nog niet in de gang gezet of we gingen op pad om een verwarming te kopen. Ik had er totaal niet op gerekend (dit was de wereld voor de weer apps). Gelukkig pas ik in Nina's kleding!

Na het ontbijt rijden we met onze koffers naar de Hong Kong Express waar we onze koffer kunnen inchecken. Dat zou ook op het Centraal Station in Amsterdam zo moeten zijn. Wat relaxed.

We springen in de 6x naar Stanley om nog even het zand tussen onze tenen bij Nina's strand te voelen. Dat lukt niet maar een paar cadeautje op Stanley Market kopen wel.

De Hong Kong Airlines vlucht naar Hanoi heeft vertraging. En bij aankomst hebben we nog drie kwartier nodig om ons visum te krijgen. Kostbare tijd verspild...

Over de taxi gaan we het niet teveel woorden vuil maken. We betalen iets meer dan de fixed price zullen we maar zeggen.

De service in het Spring Flower hotel is overweldigend. Hello Sir en Hello Madam kregen alle producten in de minibar worden toegelicht, de lichtknopjes uitvoerig uitgelegd en zo ging het even door.

En toen moesten we alleen op pad. Een ware survival. De stoepen vol mini restaurantjes, scooters of koopwaar. En oversteken is gewoon 'gaan'. En dan is het net als Mozes in de Rode Zee. En na een paar keer doen went het ook nog.

We eten goed bij het Essence hotel waar Bobby Chin de culinaire scepter zwaait. Hij heeft een soort imperium à la Ron Blaauw. Alles vers.

Daarna nog een rondje Night Market gedaan. Want een dag zonder markt is een dag niet geleefd in Azië... Geldt dat ook niet voor de zon?