Profile
Blog
Photos
Videos
Gefilmd worden terwijl je eet, je moet ervan houden… Na meerdere breakfast, lunch en diner meetings zijn we er inmiddels aan gewend; kleine hapjes en beschaafd kauwen. Maar goed dat Thijs niet mee is :D
De eerste week begon met ontbijt gevolgd door een hele reeks introducties;
programma-introductie, veiligheidsintroductie, labintroductie, huisintroductie..
Bij het bezoekje aan mijn lab kregen we meteen een enorme rondleiding door het mooie nieuwe gebouw waar ik in zit, m'n 'mentor' was zo enthousiast dat ik meteen mocht blijven. Dat kon 'helaas'niet, dus kon ik dinsdag terugkomen…
Na een kort werkoverlegje over m'n projectje (waarin ik simpel gezegd een onschadelijk virus ga gebruiken om bepaalde genen uit te zetten en zo kankercellen in een kweekbakje en misschien in een echte muis zo snel mogelijk dood te maken) mocht ik meteen het lab in. Cellen transfecteren, infecteren, transformeren, inoculeren, om vervolgens op Wikipedia op te zoeken wat ik nu eigenlijk precies gedaan heb.. Leuk hoor, wetenschap!
Mijn mentor, Moonsoo, komt uit Korea, en heeft naast 2 Amerikaanse studenten alleen mede-Koreanen en Chinezen in dienst. Zo is mijn Engels opeens het beste van iedereen in mijn kamer, en moet ik mijn directe begeleider Ling regelmatig vragen om dingen die ze zegt op te schrijven.. Niemand weet waar Nederland ligt, maar ach, ik weet ook niet waar hun geboortesteden in China liggen…
Zaterdag was het tijd voor het eerste programma onderdeel: career planning. 2 diergeneeskunde PhD studenten, zonder sociaal leven maar met een hele reeks titels (ik probeer m'n partner 1 dag per week te zien; kinderen? Nee, soms moet je dingen opgeven voor je carrière) waren opgetrommeld om ons te overtuigen van een carrière in de wetenschap.
's Middags was het heerlijk weer, dus togen we richting Ithaca downtown (niet zo boeiend) en de Ithaca Falls (boeiender).
Na een pasta take-out maaltijd (genoeg voor 2 dagen) was het tijd voor de 1e Leadership Meeting: Zijn leiders nodig, is leiderschap te leren en wat zijn de kwaliteiten van een leider. Zware kost, waarna we wel een biertje hadden verdiend. Slechts 6 dollar, maar wel lekker buiten op t terras…
Zondag liepen we opnieuw de berg af, dit keer voor een bezoekje aan de Farmer's Market. Ik had de geweldige groente en fruit markt van Boston in m'n hoofd, maar het bleek een overdekt stukje markt waar dure biologische groente en wijn werd verkocht. Er waren wel allemaal leuke eetkraampjes, maar aangezien het nog maar 11u was, gaan we nog wel een keer terug om te lunchen.
Maandag was opnieuw een Leadership dag. 's Ochtends namen we deel aan het leadership scenario; een rollenspel met 28 leadership rollen. Het verhaal leidde van kankergenezende olijven, naar het olijfverbouwende eiland Utopia, waar honden en kinderen aan een obesitasveroorzakend virus leden en waar uiteindelijk zowel de olijven als de mensen doodgingen aan een schimmel. Ik was de president van Utopia, een ceremoniële rol; daarnaast was ik ook olijfboer. Niemand wist van te voren wat er ging gebeuren en wat je rol was, maar het improviseren ging ons best goed af.
's Avonds was het tijd voor het officiële openingsdiner. Ik was de enige student aan een tafel met 5 gasten, maar gelukkig bleef het gesprek aardig lopen. Na afloop stelde de president van de Britse Chirurgen Vereniging voor om de afterparty bij ons thuis voor t te zetten; hij en de andere Europese gasten waren door een professor uit North Carolina meegenomen op een wijntour, en die wijn wilden ze wel met ons delen. Dus verplaatsten we ons naar de giga woonkamer van Zeta Psi, waar tot in de late uurtjes werd gekletst, banjo gespeeld en gedanst…
En toen was het tijd voor de Washington DC trip!
Samen met Guen en Rob reed ik mee met Lexie, onze fotografe, die ietwat conversatiever was dan wij dachten, waardoor onze voorbeelden van bizarre Amerikaanse dingen (zoals je kinderen niet laten deelnemen aan de seksuele voorlichting op school) niet helemaal gepast bleken. Gelukkig was het ritje maar 6,5 uur en het leverde genoeg materiaal op om nog 4 dagen lekker over te roddelen…
In een voorstadje van Washington wachtte een prachtig motel met heerlijk zachte bedden en een Indiaas restaurant om de hoek.
Donderdagochtend moesten we vroeg op, om 7u vertokken we richting het National Institute of Health, 's werelds grootste onderzoekscentrum, waar we de hele dag lezingen kregen van mensen die nogal gedetailleerd onderzoek deden, zoals naar de link tussen het vlekkenpatroon van een muis en genetische afwijkingen. Maar toch leuk om er geweest te zijn.
Na een all-you-can-eat dinner bij de Mongolian BBQ, die niet zoveel met Mongolië te maken had,vertrokken we naar de enige bar in de buurt; een karaokebar. Om even een beeld te schetsen: dikke Amerikaan die je ID wil zien bij de deur (de Amerikaanse alcoholgrens ligt bij 21 jaar), en een kroeg vol enthousiast meeblèrende Construction workers… De perfecte plek voor een gezellig avondje met onze facilitators (ietwat oudere Europese professoren). Die helemaal los gingen, zowel op de dansvloer als achter de microfoon…
De oogjes waren vrijdagochtend dan ook wat klein toen we op weg gingen naar de USDA (United States Department of Agriculture), waar we in een achterkamertje nog 3 lezingen kregen…
Gelukkig waren we daarna vrij! De nette kleren uit, zomerkleren en slippers aan, het is hier echt zomer! En dat merkten we, op weg naar de metro, slechts 4 mijl van waar we waren, lopend in de zon… De farmacy-mevrouw die ons uiteindelijk drinken verkocht zal wel gedacht hebben; waar komt deze zwetende groep touristen vandaan? In Washington zelf liepen we nog even lekker verder, op en neer naar de Zoo, die gesloten bleek voor het Guppy Gala :D.
Dat wandelen zetten we zaterdag voort, want toen was het tijd voor sight seeing! Alle musea en memorials zijn gratis, dus moet je ze bekijken: het Capitool, the Washington Mall, Smithsonian Castle, Natural History Museum, Washington Memorial, Lincoln Memorial, het Witte huis, het oude postkantoor en in een 2e poging toch nog de Zoo. Veel witte gebouwen, veel mensen, veel zon, maar toch leuk om gezien te hebben. 's Avonds de voetjes nog wat extra gekweld op de dansvloer en vanmorgen lekker uitgeslapen.
Aan het begin van de middag konden we onze huurauto's oppikken, waarna we redelijk soepel terug naar Ithaca reden. Onze chauffeur Rob (Nieuw Zeeland) bleef aan de goede kant van de weg rijden, we vonden op tijd een benzinestation, ook al piepte de auto al 15 minuten dat ie bijna leeg was, en we concludeerden dat een small menu bij de Burger King in Europa een supersize zou heten.
Nu weer lekker 'thuis'. 2 weken labwerk voor de boeg, morgen gaan we nieuwe tripjes plannen!!
- comments