Profile
Blog
Photos
Videos
Dit was een dag van zon (hoera!), harde tegenwind en gestaag gestijg. Het was een zwaar traject (64 km rond 1000 km hoogte) met alleen maar klimmen. Hernieuwde ontmoetingen verlichtten de inspanning.
Allereerst in Sto. Domingo met de man die ons gister een goed bed toewenste. Hij had gesproken met fietsers die ook op de route actief zijn en die we eerder hadden ontmoet. Ook leuk om t merken hoe onze faam ons soms al vooruitsnelt. Men heeft t over "die twee fietsende dames".
Op t eerste traject naar Belorado passeerden we Paul uit Venlo, die we bij een eerdere ontmoeting in St Emilion in Frankrijk de bijnaam de "racepelgrim" hadden meegegeven. Dat we hem nu opnieuw tegenkwamen, betekende dat hij minder hard ging dan wij verwachtten. Heel sympathiek hield hij mij een tijd uit de harde tegenwind en we raakten, al klimmend, aan de praat. Boeiend om iemands drijfveren te horen en wederzijds, in enkele minuten mijn verhaal kwijt te kunnen. Dat waren de eerste 30 kms. Na de koffie op een terras in Belorado hernamen we weer ons eigen weg.
De route ging daarna 30 kms verder door een prachtig groen "maanlandschap" met stromen groen graan als bij gletscher, hoger en hoger.
Bij een klein dorpje St. Juan de Ortega, een echte pelgrims-pleisterplaats met een prachtig Romaans kerkje, was bij mij de fut eruit. Gelukkig konden we de tent opzetten bij pcknicktafels tegenover de refugio waar wel 100 man uit alle delen vd wereld op een kluitje in slaapzalen met stapelbedden slaapt. Zo hebben we geen last van snurkers en stinkvoeten. Met een kop thee voor de tent zagen we alle wandelaars passeren: van de luxe wandelaar zonder bagage die rechtstreeks naar de wachtende bus kon doorlopen, tot de strompelende wandelaar met blaren, een volle rugzak, zijn/haar hoop gevestigd op een maaltijd en een bed.
Wie zagen we er buiten zitten: Chris uit Brugge. Het was leuk om met ons drie te eten en onze ervaringen sinds de pelgrimsmaaltijd in Roncevalles uit te wisselen.
De poort van het refugio sluit op dit moment (22 uur) en het is buiten meteen doodstil. Alle pelgrims moeten morgenochtend om 8 uur buiten staan. Als we willen kunnen we uitslapen, Yeah!
We hebben toch maar een korte route morgen naar Burgos voor de boeg, zo'n 30 KMS. Nu eerst genieten vd rust, frisse lucht, ons vertrouwde tentje met alle comfort en in de verte t geluid van boomkrekels (chicades?).
- comments
Hilma Ha Miriam, wat was het leuk dat wij tegelijk met jullie in Frankrijk waren van 21 april tot 2 mei. En waarschijnlijk dezelfde buien op onze kop hebben gehad. Inmiddels zijn wij weer helemaal gewend aan het Nederlandse brood en mogen jullie nog even door. Door de verhalen en foto's krijg ik groot ontzag voor deze onderneming hoor, wat ziet dat er allemaal stoer uit! Verder kom ik ook nog een hoop te weten over Chris uit Brugge, Herbert uit Spijkenisse, Ridder Roeland, en ga zo maar door... Je schrijft dat je de muziek mist. Nou ik kan je zeggen: door de muziek mis ik jou!! Misschien helpt het als je Rikudim eens in gedachten neemt of de Carmina Burina ( of zoals Vincent zegt: de Carmina Boerana met de klemtoon op boer). He lieve meid ( of eigenlijk: lieve meiden, want Annette is vast ook heel lief :) zet hem op, hou de vaart erin en geniet van alles wat er op je pad komt. Ciao!! Hilma
Trijntje Ola Miriam, grappig afgelopen nacht droomde ik over je. Je was even thuis, wilde Martin en je kinders even zien. Je had heimwee. Maar als ik het zo lees ga je gestaag verder met stoere beklimmingen en mooie ontmoetingen. En laat je de heimwee voor wat het is :-). We denken aan jou en Annette. Zet m op lady's!, liefs
Henriette Eindelijk een echte zonnige dag, jammer weer van de tegenwind. Jullie hebben veel te doorstaan onderweg. Dappere meiden, bon courage! Ik bewonder jullie.
Ietsje Beste Miriam Je blog lezend, is dat voor mij een feest der herkenning. Alleen heb je wel veel slechter weer dan wij afgelopen zomer. Geniet van wat je nog voor de boeg krijgt: prachtige steden als Burgus en Leon, interessante pelgrimshoogtepunten, schitterende landschappen, vriendelijke bevolking. Maar ik zal je maar waarschuwen, er wachten je ook nog een paar pittige bergen. Hartelijke groet, Ietsje