De klok van het Romaanse kerkje luidde vanaf 7 uur elk half uur, pal naast ons tentje. Toen waren de meeste pelgrims al vertrokken uit de refugio. Wij draaiden ons dus nog even om. Tot 8 uur vanmorgen konden we van het sanitair in de refugio gebruik maken, wisten we. Om 7.45 kon ik er nog in, maar 5 min later stond Annette voor een grote houten dichte deur. Zij kon er niet meer in, en ik kon er haast niet meer uit: opgesloten! Er kwamen grote - tot de verbeelding sprekende - sleutels aan te pas.

De temperatuur steeg snel met het opkomen van de zon achter t kerkje. Het werd de warmste en zonnigste dag tot nu toe. Eindelijk!

De locatie van San Juan de Ortega was dus al vroeg compleet verlaten en doodstil, heel anders dan tijdens t kabaal van (o.a. Canadese) pelgrims tijdens t diner in de bar gisteren. Ontbijt aan de picknicktafel en daarna vertrokken we voor een korte trip van ca. 30 km naar Burgos. Vóór de koffie hadden we al (voor lensdragers) irritant stof, een klimmetje en een vers-geteerde weg meegemaakt. Dit laatste zorgde voor een extra stevige wegligging en dubbeldikke banden. Voor de eerste keer in ons leven poetsten we onze banden! Dut om lekrijden te voorkomen.

Burgos binnenrijden was prachtig door een parkachtige omgeving. Op de camping "Cartuga de Miraflores" ging bij ons de knop om en schakelden we over op de vakantiestand. Waarom doorjakkeren als we zelfs vóór op schema liggen. Daarom namen we de tijd voor een boek, een tukje in de schaduw, een wasje, etc. En alle enthousiaste, lieve, meelevende comments op het blog te (her)lezen. Kortom: de eerste siësta.

Om 5 uur raapten we ons weer bij elkaar om Burgos te bekijken. Via een prachtig fietspad langs de rivier bereikten we de kathedraal. Bij het zien van de mooie ingerichte pleintjes zou een Nederlandse landschapsarchitect zijn hart ophalen. Op de fiets konden we heel wat zien in korte tijd. Ook klommen we naar het fort dat ons vanaf een heuvel prachtig uitzicht over de stad en de kathedraal bood.

Grappig om de vier fietsers uit omgeving IJsselstein te zien passeren.

Op een rustig pleintje, waar geen toeristen maar vooral locals liepen, bestelden we diverse tapas. En later op de avond bekeken we de pantoffelparade van onder de kale zilvergrijze platanen van de Passeo . Een overvliegende ooievaar maakte t plaatje compleet.

Burgos heeft t goed geregeld voor fietsers: in het donker fietsten we over t fietspad terug langs de rivier.

Morgen rustdag !!