Profile
Blog
Photos
Videos
Luang Prabang 21 jan - 24 jan
Na onze aankomst in Luang Prabang en ik mijn visum aanvraag voor Vietnam ingediend had. Zijn Chris en ik even over de night market gelopen. Dit was natuurlijk vergelijkbaar als op alle andere plekken dus zijn vrij vlot ergens wat gaan eten. Toen we onze maaltijd allebei lekker op hadden zijn we naar Utopia gegaan. Zon beetje de tent waar iedereen in de avond heen gaat. Na een biertje te hebben genuttigd gingen er een paar mensen beachvolleyballen en hebben Chris en ik vrolijk mee gedaan.
De volgende dag zijn we naar de watervallen gegaan. Hierbij werden we vergezeld door Emma & Nico een stel uit Zwitserland die we al in Tha Khaek hadden ontmoet bij het kampvuur. Zie de foto's voor een impressie van de watervallen ;) Na 2,5 uur bij de watervallen te hebben rondgelopen en met een stuk touw het ijskoude water in te zijn gezwaaid vonden we het wel weer mooi geweest. Weer terug in Luang zijn we weer bij Utopia gaan zitten met natuurlijk een potje beachvolleybal! Savonds zijn we met zn 4en wezen uiteten en zagen we Tal en Michal weer. Nadat om 11 uur Utopia sloot (eigenlijk sluit alles in Laos rond die tijd) zijn we naar de bowlingbaan gegaan. Dit ligt net buiten de stad dus mag het langer open zijn. Mocht je denken oh dan zullen ze het wel leuk aangekleed hebben met wat disco lichten en etc. Niks van dit alles, het was werkelijk gewoon een bowling baan. Gelukkig hebben we wel veel plezier gehad en was ik zelf nog 2de geworden!
De volgende ochtend hebben Chris en ik wat tempels bezocht. Al merkte ik wel dat ik even tempel moe ben. Vergeleken met de tempels in Chiang Mai stelde ze niet echt veel voor. Hierna zijn we allebei onze eigen weg gegaan. Ik moest namelijk mijn paspoort ophalen (heb men visum) en ook een nieuwe camera kopen. Mijn "oude" (4maanden oud) werkte niet meer… Na het nodige afdingen heb ik denk een redelijke vervanger kunnen bemachtigen. S'avonds hadden we met zn alle afgesproken op de berg waar omheen de stad is gebouwd. Hier hebben we met zijn alle de zonsondergang bekeken. In de avond zijn we ook nog Matt tegen gekomen maar zijn we al vrij vroeg gaan slapen.
De reden van dit vroege slapen was omdat we in de ochtend de Morning Alm wouden zien. De monniken van de tempels gaan dan over straat en de inwoners geven hun dan voedsel voor de dag. Best indrukwekkend om te zien. Hierna heb ik niet veel meer gedaan en heeft Chris de slowboat naar Huay Xai genomen. Ik had dit eigenlijk ook wel willen doen maar de slowboat doet er 2 dagen over en ik moest al de 25ste in de middag in Huay Xai zijn voor de Gibbon Experience dus heb ik laat in de middag de nacht bus gepakt.
Huay Xai (The Gibbon Experience) 25 jan - 29 jan
Na een dagje te hebben doorgebracht in Huay Xai, begon op de 26ste de Gibbon Experience. Dit project is een aantal jaar geleden opgezet om de Gibbon the beschermen die in het bos leeft. De stropers van vroeger hebben in het bos allemaal ziplines en boomhutten gebouwd. Aangezien ze met de toeristen vele malen meer geld verdienen (250€ p.p. voor 3 dagen). Jagen ze niet meer op de gibbon. Na een veiligheidsinstructie filmpje konden we gaan. Na een rit van ongeveer 2 uur, waarbij het laatste gedeelte lekker hobbelig was, kwamen we aan in een klein dorp. Hierna moesten we nog een heel eind omhoog lopen en werden we verdeeld in groepen. Ik zelf kwam in de boomhut terecht voor 9 personen. Waarbij Matt & Alex (Broers uit ENG) Georgio (Ita) Brian (US), een Duitse Chinees, een koppel uit Frankrijk en een Ierse vrouw mijn metgezellen waren. Na nog een korte instructie van onze 19jarige gids konden we gaan ziplijnen. En wat was dit vet! Hoog boven de boomtoppen met een uitzicht waar je u tegen zegt! Na een paar ziplines kwamen we aan in onze boomhut. Na een koude douche met een prachtig uitzicht werd het al gauw donker en zijn we allemaal redelijk vroeg gaan slapen. De volgende dag zijn we weer gaan ziplijnen en hebben we ook de andere boomhutten bezocht. Ook hebben we die dag gibbons gezien, wat niet altijd gebeurd dus we hadden geluk! Ook hebben we de langste zipline een paar keer gedaan (500meter lang). Ook met een app op mn telefoon had ik de snelheid gemeten van een paar ziplines met GPS. En de snelste ging 53km/h!!! best rap. 's Avonds hebben we nog met z'n allen een leuk spelletje gedaan en de volgende dag nog meer ziplines en toen zat het er weer op. Ik had over de hele Gibbon Experience nog een veel langer stuk kunnen schrijven maar dat zou gaan vervelen voor jullie, dus zal het bij deze laatste zin verder laten: Wat was dit gaaf!
Luang Nam Tha 29 jan - 3 feb
Na een vermakelijke busrit voor de overige toeristen (ik heb 2x van plaats moeten wisselen…) kwam ik aan in Luang Nam Tha. De voornaamste toeristen attractie hier zijn trekkings door de jungle. In de tuk tuk naar het centrum (busstation lag 11km van het centrum!?) heb ik Gerrard (Oostenrijk) en Clare (CAN) ontmoet, het klikte tussen ons 3en al vrij snel en besloten om samen een trekking uit te zoeken aangezien de prijs omlaag gaat als de groep groter is. Al snel hadden we er eentje gevonden, een 3daagse trekking met een homestay en een nacht in een jungle camp.
De volgende dag zagen we ook de rest van de groep, Micheal (DUI), Brian (CAN), Johnatan & Nesiree (DUI), Jeroen & Els (BEL). Nadat we onze slaapzakken hadden gekregen die we nodig hadden voor in de jungle camp konden we gaan. In de minibus naar de jungle kregen we al onze eerste regenbui. De dag ervoor had het ook geregend wat eigenlijk heel ongebruikelijk is voor de tijd van het jaar hier. Maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken! Na op de eerste dag eigenlijk meer een pad te hebben gevolgd door de jungle wat de locals ook gebruiken, en de gidsen ons onderweg van allerlei planten laten proeven kwamen we aan bij de home stay. Ik zelf vond de sfeer hier een beetje ongemakkelijk om eerlijk te zijn. De kinderen waren wel heel geïnteresseerd in ons, maar de oudere locals spraken geen engels dus echt een gesprek voeren zat er niet in. Maar de gidsen hadden wel een manier om het met ons zelf erg gezellig te maken. Ze hadden een fles Lao Lao gekocht (rijst whisky) en nee als antwoord op een shotje verstonden ze niet, oftewel iedereen had niet heel veel moeite om in slaap te komen nadat de fles leeg was.
De 2de dag van de trekking zou een pittigere worden. Ten eerste omdat de grond glibberig was van een regenbui in de nacht. Hierdoor waren er ook beestjes tot leven gekomen die we liever niet hadden, bloedzuigers. Zeer leuke diertjes, niet zo zeer het feit dat ze bloed uit je zuigen (voel je niks van) maar zodra je ze er af haalt blijft het bloeden… Verder dacht ik ook tot aan de lunch, dit had nog wel zonder gidsen gekund aangezien we tot dan toe het enigste pad hadden gebruikt wat de locals ook gebruikte. Maar dit veranderde snel, we gingen van het pad af en echt de jungle in waarbij de gidsen zich letterlijk weer meester moesten maken over een klein pad met hun machetes. Na een paar keer bergen beklommen te hebben, over smalle glibberige richels gebalanceerd te hebben met aan de zijkant een steile helling omlaag kwamen we na in totaal 6 uur aan bij het jungle camp. Alles behalve luxe hier, slapen op bamboo met bananenbladeren, jezelf wassen in de rivier, voor de kleine en grote boodschap zelf ergens een mooi plekje in de jungle vinden. Nadat onze gidsen een lekkere maaltijd hadden gemaakt met bijna alles uit de jungle afkomstig, en er weer een fles Lao Lao kort gemaakt was zijn we "lekker" gaan slapen op ons heerlijk zachte bedje ahum.
De 3de dag leek veel op de 2de met weer steile hellingen. De laatste 2 uur had iedereen het ook wel een beetje gehad. En de vermoeidheid begon parten te spelen bij mij. Eerst een klein recht op staand stokje die precies door een korst ging die ik had opgelopen in Luang Prabang tijdens het beachvolleyballen. Dit resulteerde in een mooie stroom bloed. Waarna Jeroen, die van beroep als arts werkt op de spoedeisende hulp, er een mooi verbandje om had gelegd. Daarna ben ik nog voorover in een klein beekje gekeukeld, gelukkig mezelf nog mooi kunnen opvangen. En 2x kwam er een liaan naar beneden waarvan ik had ingeschat dat die het wel zouden houden.. Maar de gidsen bleven onverminderlijk vrolijk en sleepte ons er wel doorheen. Al met al dus een zware maar leuke trekking!
Hierna had ik eigenlijk besloten om niet de bus de volgende morgen te pakken maar pas in de avond zodat ik overdag even lekker kon luieren. Achteraf niet de beste keuze aangezien het me iets meer tijd heeft gekost dan ik aanvankelijk had verwacht. Want nadat Clare en ik onze nachtbus tickets naar Luang Prabang hadden geboekt kwam de travel agent bij ons langs. We hadden het geboekt bij een niet zo goed engels sprekende collega, en die was vergeten te melden dat we 8 uur op een klein krukje in het gangpad moesten zitten. Hier zaten we natuurlijk niet op te wachten dus hebben toen maar de volgende dag de ochtend bus genomen. Hierdoor kon ik alleen niet gelijk door naar Phonsavan, omdat er alleen een bus overdag daar heen gaat. Dus ben ik noodgedwongen een nachtje in Luang Prabang weer gebleven, en zijn Clare en ik gezellig een drankje gaan doen in Utopia. En de volgende dag ben ik op de minibus gestapt.
Phonsavan 4 feb - 6 feb
Aangekomen in Phonsavan stelde Till (GER) die ik had ontmoet in de minibus voor om een kamer te delen om de kosten te drukken. Na een prima kamer gevonden te hebben zijn we wat gaan eten en hebben we een documentaire over de secret war gekeken. Het is bijna onvoorstelbaar wat de Amerikanen in dit land tijdens de Vietnam oorlog hebben gedaan. Dit land is het meest zwaar gebombardeerde land in heel de wereld. Er zijn meer bommen hier gedropt dan in heel de 2de wereldoorlog door de Duitsers en de geallieerde samen! En waarom? Wanneer de piloten hun doelwit boven Vietnam niet konden vinden hadden ze hier zones waar ze hun bomen konden laten vallen aangezien het te gevaarlijk was om er mee te landen. Hierdoor is dit land helaas bezaaid met bommen die niet zijn afgegaan, de schatting is dat ongeveer 30% van de bommen niet is afgegaan maar nog steeds een bedreiging vormen. Intussen is de Engelse Mine Advisory Group (MAG) hier wel begonnen met opruimen. Helaas duurt het nog meer dan 100 jaar om dit land voor de mensen helemaal veilig te maken…
De volgende dag zijn we naar de Plain of Jars gegaan. Ik zelf vond dit wel mooi maar niet zo heel bijzonder. Gewoon heel veel potten. En morgen zal ik de bus pakken richting Viang Xai voor een paar grotten. Mijn volgende blog zal alweer uit Vietnam komen aangezien op de 8ste mijn visum voor Laos eindigt, stiekem wel een beetje jammer want wat was dit een geweldig land! Maar gelukkig mag ik er nog 2,5 dag van genieten J
Groetjes Sander!
- comments
Wil weer genoeg beleeft in Laos, leuke foto's over je belevenissen veel plezier verder in Vietnam