Profile
Blog
Photos
Videos
Yangon 26 maart - 29 maart
Na een kort vluchtje van een uurtje was ik dan aangekomen in Myanmar. Na alvast een 300$ gewisseld te hebben op het vliegveld, wat best speciaal is aangezien het 6 maanden geleden nog zo was dat je je dollars op de zwarte markt moest ruilen voor een goede koers. Ik heb intussen ook al wel gemerkt dat mijn Lonely Planet (die nog geen jaar oud is) vol staat met dingen die al veranderd zijn. Hoorden al vaker dat dit land heel rap aan het veranderen is en ik geloof dat ze gelijk hebben. Maar na het wisselen van het geld stond ik dan toch echt in Myanmar. Na een taxi gedeeld te hebben naar het geusthouse waar ik (voor het eerst in mijn trip) een reservatie had gemaakt voor die nacht. Hier had ik in de middag wat engelse mensen leren kennen en ben met hun savonds naar de Shwedagon Paya geweest. Waar het overvol was met locals vanwege het volle maan festival. Wat ook wel weer een leuke sfeer gaf. Had ook nog geprobeerd om onder de 5$ entree prijs voor toeristen uit te komen door stiekem naar binnen te glippen, helaas kwam er 5 min later iemand naar me toe lopen die vroeg waar men sticker was. Jammer…
De volgende dag heb ik in men eentje de stad verkend, waarbij ik een paar mooie tempels heb gezien. En van een Birmese man uitleg heb gekregen bij een tempel. Waarbij hij me ook liet zien welk dier bij mij hoorde. Dit gaat aan de hand van de dag dat je geboren bent. Wat in mijn geval een Vrijdag was en hierop kwam ik uit bij een Cavia. Wel heel interessant allemaal in ieder geval. In de avond ben ik bij mijn geusthouse vertrokken voor een ander adres, en wel een couchsurf adres. Iemand in Bangkok kwam met dat idee voor me. Voor de mensen die niet weten wat Couchsurfen is zal ik het even kort uitleggen. Op het internet kun je op couchsurfing.net een account aanmaken en daar kun dan je mensen vinden die voor jou een slaapplek hebben in hun stad. Het idee achter het hosten is dat je nieuwe mensen wilt leren kennen en daarvoor dus gratis een slaapplek aanbied voor een vreemde. Ik zelf ben hier terecht gekomen bij een Filipijnse jongen genaamd Aian. In de avond zijn we uit eten geweest bij een lokaal restaurantje samen met Lester die ook uit de Filipijnen kwam. Ze werkten hier allebij sinds kort voor een advertentie bureau. Toen ik wou betalen voor het avond eten stonden ze dit niet toe en kreeg ik ze niet op andere gedachten. Op dit moment zul je trouwens op couchsurf nog geen lokale bevolking vinden uit Myanmar. Aangezien het voor hun niet toegestaan is om gratis iemand bij zichzelf te laten slapen, omdat de regering er ook geld van wil krijgen. Ook zei Aian tegen mij dat ik moest zeggen dat we collega's waren als er iemand naar vroeg, klein grijs gebiedje dus waar ik me in begaf. Maar wel heel leuk!
De volgende ochtend vertrokken Aian en Lester vroeg naar hun werk en ben ik onder andere naar het meer en de liggende boedha geweest. Ook wou ik even wat wifi hebben wat nogal een zoektocht hier in Myanmar is. Dus kwam uit bij een fancy hotel waar ik beschaafd 1 biertje bestelde voor het gebruik van de wifi (koste me welgeteld 7$...) In de avond kreeg ik van Aian en Lester een Fillipijns gerecht voorgeschoteld wat erg lekker was. Na het geld van Lester terug te hebben gestopt in zijn portomonee kreeg ik het toch nog voor elkaar om in ieder geval voor de biertjes te betalen. De volgende morgen zijn we nog ergens gaan ontbijten, en heb ik een taxi gedeeld met Aian en Lester. Aangezien hun werk in de buurt van het busstation was.
Kin Pun & Bago 29 Maart - 30 Maart
Na een zeer oncomfortabele busrit, de zitting was zo hard als iets, kwam ik aan in Kin Pun in de avond. Waarbij ik samen met een Nieuw Zeelands koppel uit eten ging. Hier lieten we de 4 restaurants onderling bieden over de hoogste korting die we zouden krijgen. Uiteindelijk won 1 restaurant met een korting van ongeveer 1,20€. Na een lekker maaltijd bleek alleen dat het meisje die de korting bood hier helemaal niks over te zeggen had. Na 10 min hier over gediscussieerd te hebben gaven we maar uiteindelijk op. En liepen we weg met de gedachte dat zo reizen gekke dingen met je doet. Want achteraf wat is nou werkelijk 40cent per persoon om daar zo lang over te discussiëren? De volgende dag ben ik vroeg in de ochtend in men eentje naar de Golden Rock gegaan. Na een dolle rit over de bergweggetjes waarbij ik er zeker van was dat alle locals om me moesten lachen hoe ik me vast hield. Kwam ik dan aan bij de ingang, wat ik aantrof aan het eind? Ja een gouden rots, wat meer ik er van moet zeggen weet ik niet echt. Al is het wel knap hoe ze die kei hier zo hebben gekregen. Verder mocht ik nog een paar keer op de foto met een Burmees en had ik het recht als een man om daadwerkelijk de Golden rock aan te raken. Na weer een wilde rit naar beneden waarbij ik dit keer ingeklemd zat tussen andere, wat het een stuk makkelijker maakt, ben ik eigenlijk gelijk in de bus gestapt naar Bago.
Hier kwam ik rond een uurtje of 3 in de middag aan en kocht ik gelijk mijn busticket voor 6uur naar Kalaw. Hierdoor had ik welgeteld 3 uur om alle dingen te zien en te eten, na men backpack achter te laten bij het busbedrijf, ben ik achterop een scooter taxi gesprongen en heeft hij me alle mooie dingen laten zien die ik wou zien. Allereerst naar de Shwemawdaw Paya waar ik men entree ticket moest kopen voor alle tempels en stupa's. Alleen gingen we die niet halen bij de hoofdentree aan de voorkant. Het is namelijk zo in Myanmar dat de regering nog steeds niet helemaal 100% is en daardoor ook word aangeraden om het geld bij de mensen zelf te krijgen ipv de regering. Aangezien bij de hoofdentree al het geld naar de regering gaat, gingen wij naar de achterkant. Waar een vriend van de chauffeur werkte. Hier betaalde ik nog steeds gewoon de normale entree prijs van 10$ alleen kreeg ik geen bewijs van betaling, wel zou deze beste man even iedereen een belletje geven dat we er aan kwamen. En inderdaad bij de overige dingen ben ik geen 1 keer meer gevraagd voor een entree bewijs. Na een rondje gewandeld te hebben rond de Shwemawdaw Paya, waarbij het meer telkens sprinten was tussen de tegels van schaduw, aangezien de andere stenen ontzettend heet waren op je blote voeten. Zijn we naar de Shwetthalyaung Buddha geweest, een liggende boedha die 9m langer is dan die in Bangkok. Na nog een tempel en een 6 meter lange slang die naar verluid de reïncarnatie van een belangrijk boedistisch figuur moet zijn. Was het weer mooi geweest en vertrok ik naar Kalaw.
Kalaw 31 maart - 2 April
Na om 3 uur in de nacht aan te komen in Kalaw en ik maar gewoon aan de brommer taxi's had gevraagd voor een plek waar het goedkoop was. Werd ik wandelend door een andere jongen begeleid naar een slaapplek. 7$ prima, na men kamer gekregen te hebben en weer als een blok in slaap te vallen, werd ik de volgende ochtend toch wel ruw gewekt. Er stond een man op men raam te bonken, en ik kon maar 1 ding bedenken, laat me gewoon slapen. Dus antwoorde ik maar niet en 2 min later liep hij weg. Alleen een uurtje later stond hij weer op m'n raam te bonzen dus vroeg toen maar heeeel vriendelijk wat er aan de hand was. Blijkbaar zou er die dag een best grote groep de trekking doen naar Inle Lake (waarvoor ik naar Kalaw was gekomen) en dit zou de prijs aardig drukken. Hmm dit trok men aandacht, dus ben maar uit bed gekomen en een uurtje later vertrokken we. De groep bestond uit Simon & Zoe (Nieuw Zeeland) Bella (Italie) Johanna &…. (Fin) en met de gids James, wat natuurlijk niet zn echte naam was.
De trekking was relatief simpel behalve dan dat mijn schoenen die ik in Hanoi had gekocht niet bepaald waren om mee lang te wandelen, en ik deze dus maar weer weggegooid heb (Had ze sinds het biken in Vietnam niet meer gebruikt en zou ook niet weten waar ik ze nog voor nodig zou hebben) En ben toen verder gelopen op men slippers, de zon maakte het verder ook niet echt makkelijk, het was op zn zachts gezegd heet, gemiddelde temperatuur in de middag 40 graden. Verder kon James ons veel vertellen en was het eten wat we kregen geweldig. En waren er in de avond meer sterren dan je thuis ooit zou kunnen zien inclusief overvliegende satelieten die je kon zien. Verder sliepen we de 2de avond in de buurt van een stupa boven op een berg, en waren Simon, Zoe, … en ik met onze laatste krachten van die dag naar boven gelopen, en dit werd beloond. Bij de stupa was een kleine tempel waar kinderen monik waren. En maar al te graag ons wouden helpen. Dus zette ze een tafel buiten op een kleed, kwamen ze met thee en allerlei soorten zoutjes en Popcorn in de vorm van ballen, dit inclusief de zonsondergang is er wel eentje die in de top 3 beste zonsondergangen thuis hoort J.
Op de laatste dag van de trekking kregen we nog lunch bij een plek waar ze de hond hadden geschilderd met luipaard kleuren wat er best leuk uit zag. En daarna nog een boottocht van 1,5 uur over Inle Lake
Inle Lake 2 april - 4 april
Aangezien het best goed klikte in ons trekkingsgroepje besloten we om op de 3de samen een boottrip met zn allen te doen. Allereerst gingen we naar een weeffabriek. Ze lieten onderanderen zien hoe ze het weefden en hoe ze uit een plant garen haalden. Een lapje stof wat niet eens zo heel speciaal was koste al gauw 90$ aangezien het 3 dagen duurt om een klein bolletje gaar te verkrijgen. Hierna gingen we langs een sigarenfabriekje waar iedereen een sigaar kreeg, en ik moet zeggen die was niet slecht. Hierna gingen we naar een papierfabriekje, waar ze met de hand papier maakte en hiervan kleine paraplutjes maakte. Daarop gevolgd gingen we naar een huisje waar ze sieraden maakte en een paar "longnecks" leefde, ik zelf ben ik best wel op tegen aangezien ik gewoon niet weet of die mensen het nou uit zichzelf doen of voor de toeristen. Als afsluiting hadden we nog een bezoek gebracht aan een tempel en een monestry.
In de avond ben ik samen met Simon en Zoe wat gaan eten, en hoorden we van wat locals dat er ergens een klein festivalletje aan de gang was. Daar aangekomen konden we nog net genieten van het laatste optreden, toen iedereen aan het vertrekken was en ze nog wel wat muziek speelden zijn Simon en ik op het podium geklommen en hebben we gedanst als mongolen. En misschien raad je het al, iedereen vond het geweldig. Best mooi om te zien dat wat je ook doet je als toerist hier geweldig bent. Na nog een sprong van het podium waarbij ik glorieus onderuit ging bij de landing zijn we in het schip gegaan. Zon zelfde ding als in de Efteling staan alleen een slag kleiner en met minder veiligheidsmaatregelen. Hierna was het dan toch wel weer mooi geweest voor die avond.
Aangezien het best goed klikte tussen mij, Simon & Zoe besloten we om nog wat langer samen te reizen. Dus boekte we voor die avond een nachtbus ticket naar Mandalay
Ayeyarwady rivier 5 april - 8 April
Vroeg in de ochtend kwam en we aan in Mandalayen zijn we meteen doorgegaan naar de pier, hier vandaan zouden we een bootreis gaan maken van 3 dagen over de Ayeyarwady rivier. Na onze tickets van 9$ voor een bootreis voor de reis gekocht te hebben, konden we dan 2 uur later aan boord. Samen met een heel leger divisie, die op het zelfde deck sliepen als ons. Wat ze bij hadden? Geweren, munitie en granaten, waar ze dit allemaal opgeborgen hielden? Gewoon in hun uitrusting wat soms net langs onze spullen lag. Mooi om te zien hoe simpel met zulk soort spul kan worden omgegaan.
De 3 daaropvolgende dagen zagen er ongeveer als volgt uit: Genieten van de omgeving, kaarten met de soldaten, breaking bad kijken (mijn nieuwe verslaving door Simon), en slapen op hout. Al met al een leuke (goedkope) reis. Op de 3de dag kwamen we aan in Katha. Een dorp/stad waar niet zo heel veel te beleven valt. Na over de markt gelopen te hebben en een gigantische watermeloen gekocht te hebben waren we het er wel over eens dat we hier niet al te lang hoefte te blijven. Dus de volgende dag namen we weer de bus naar het trein station om weer terug te gaan naar Mandalay.
Allereerst de bus naar het treinstation kan op nummer 1 in de categorie meest hobbeligst. En met hobbelig bedoel ik meerdere keren 20 centimeter los komen van je stoel. Ja dat was al een ervaring op zich alleen de trein reis werd nog beter. Nadat we eindelijk doorhadden dat er geen 1ste klas of 2de klas tickets meer waren voor de treinreis, besloten we dan toch maar om voor de 3de klas te gaan. We hadden in ieder geval zittingen. Dus toen de trein arriveerde en we over de banken geklauter hebben en mensen van onze plaatsen gehaald te hebben, kon deze 15uur durende treinreis dan toch beginnen. Hoe ik deze 15uur heb doorgebracht is als volgt. Neem een 2de klas coupe van de ns, bedenk houten banken en rugleuningen daarin. Bedenk dat er nog 2 mensen op de grond zitten bij je voeten. En nog een heleboel meer mensen in het gangpad. Oftewel na 2 uur heb je een harde kont, kun je je haast niet bewegen en ben je super vrolijk aangezien het toch wel leuk is om op deze manier je je zo te verplaatsen. Owja, ik vergeet bijna de speciale effecten. Na elk treinstation had je kans om kletsnat te worden als je je raam niet op tijd dicht had. Aangezien het waterfestival er aan zat te komen.
Mandalay 9 April - 16 april
Wonderbaarlijk genoeg hadden we het dan toch overleeft. (5dagen later had ik nog steeds schrale plekken op met rug van de houten banken..) en hadden we redelijk snel een goedkope slaapplaats gevonden. En die hadden we voor de middag ook meteen gebruikt want we waren kapot.
De volgende dag hadden we een stupa bezocht en hebben we de heuvel beklommen waar een tempel bovenaan staat te wachten. Hierna besloten we dat het wel tijd was voor wat verkoeling. Dus waren we naar het zwembad gegaan. Hier hebben we onszelf heel de middag vermaakt. Wat ons wel opviel was dat er alleen jongens aan het zwemmen waren, en de meiden op de tribunes zaten te kijken… De dagen hierna tot het waterfestival hebben we vooral geluierd in afwachting tot de start van het waterfestival, wat ook wel lekker was. Op de 12de ben ik nog uiteten geweest met Lester en zijn collega's die hier in Mandalay zijn voor een klus. Waar ik wederom net als in Yangon niks hoefte te betalen. Waar ik stiekem wel blij mee was, aangezien het restaurant redelijk boven mijn prijsklasse van straatvoedsel prijzen uitkwam.
Op de 13de kon het festival dan toch eindelijk beginnen, en wat was dit leuk. Wanneer krijg je nog meer de kans om een emmer water tegen een volkomen vreemde te gooien en dat die persoon hier volkomen prima mee is. In de avond hadden ik en Simon nog een brandslang ergens gekaapt en stond er binnen een niet al te lange tijd een menigte te kijken hoe wij iedereen nat spuite. Blijft een leuk iets dat je iets speciaals bent, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Laos waar niemand meer speciaal opkijkt van een toerist. Hierna moest ik dan wel weer afscheid nemen van Simon en Zoe. Ze gingen terug naar Yangon aangezien ze spoedig het land uit moesten.
De volgende dag heb ik ontzettend veel plezier gehad bij een klein restaurantje, en in de late middag pikte Lester mij op met zijn collega's. Ze hadden scooters dus sprong ik bij 1 van z'n collega's achterop en gingen we zo even rond. Waar ik normaal water tegen de scooters gooiden was dit nu omgekeerd en waren wij het doelwit. Waarbij sommige mensen IJSKOUD water gebruikte, brrr.. Ook heb ik men eerste scooter "ongeluk" mee gemaakt. Kon ook eigenlijk niet lang meer duren na dit gekke verkeer hier in Azie en zoveel tijd op scooters doorgebracht te hebben. Een echt ongeluk was het niet echt, meer een schampschot. De scooter voor ons remde zonder reden. Mijn chauffeur kon gelukkig nog iets uitwijken en we raakte met de zijkant de andere scooter. Waarbij de steun waar mijn voet op stond afbrak, mijn voet mankeerde gelukkig niks ondanks dat ik slippers droeg. Hoe de mensen hier trouwens omgaan met zo iets? Gewoon doorrijden J
Bagan 16 april - 19 april
Na nog 1 dagje met water gevogeld te hebben had ik het wel weer gezien en vertrok ik de volgende ochtend naar Bagan. Nadat ik in de middag aan kwam en een kamer had gevonden heb ik meteen maar een fiets gehuurd. Aangezien er in Bagan genoeg te zien valt. En wat dan? Tempels en stupa's en er veel van. Na een uurtje vond ik het al leuker als de tempels van Angkor. Aangezien je hier nog bij veel tempels gewoon omhoog kan klauteren en er niet overal van die mooie hekjes staan. Na in de middag er al een aantal gezien te hebben ben ik de volgende dag verder gegaan. Waarbij ik bij de eerste tempel een man tegen kwam die het beheer over een tempel had. Ook had deze beste man een in mijn ogen heel leuk souvenir item waarvan ik er wel een paar wou kopen. Wat het was ga ik niet zeggen aangezien dan de verassing voor het thuisfront er al vanaf is. Maar na een paar leuke dingen uitgezocht te hebben, kwam ik erachter dat ik op dat moment niet genoeg geld op zak had. En ik dus uit mijn kamer wat meer geld moest gaan halen. Wat doet deze beste man, geeft mij de souvenirs en zegt dat ik deze maar meteen naar men kamer moet brengen en daarna het geld kan afgeven, zodat ik niet 2x naar het hotel hoef. Deze man had dus geen idee waar ik sliep en als ik dus had gewild was het allemaal gratis geweest. Natuurlijk ben ik daarna keurig netjes het geld komen afleveren. En stiekem is het wel een mooi iets hoe goed de mensen hier in je geloven. Nu maar hopen dat er andere toeristen geen misbruik van maken in de komende jaren…
Na de dagen hierna nog veel meer tempels gezien te hebben, de zonsopgang te hebben gemist doordat ik door men wekker was geslapen en een super zonsondergang gezien te hebben. Stapte ik in de avond van de 19de weer in de bus voor een lange reis.
Eerst ging de reis terug naar Mandalay, om vanaf het busstation direct door te gaan naar het vliegveld. 5 uur gewacht te hebben om te vertrekken, 1,5uur gevlogen te hebben. Op Koh San Road in Bangkok m'n bus en ferry ticket naar Ko Tao gekocht te hebben. En in de avond weer op deze bus gestapt te zijn. Maar na 36uur reizen met wel wat korte onderbrekingen ben ik dan toch aangekomen hier op Ko Tao. Waar ik de laatste dagen van mijn reis zal doorbrengen, om mijn Open Water en Advanced Padi duikbrevet te halen.
Sander
Wist je datjes
-De mannen in Myanmar kauwen op bladeren met daarin tabak en lijm om een soort van high te krijgen, enige nadeel hiervan is dat hun tanden eraan gaan.
-Per maand verdient een gemiddelde Burmees 80€
-Toen ik een taxi vanaf het vliegveld wou delen naar Ko San Road, wist een Nederlands meisje mijn naam toen ik vertelde dat ik uit Vught kwam. Stomverbaasd vroeg ik hoe ze dit wist aangezien ik haar nog nooit had gezien. Blijkbaar had Lester dit verteld toen zij hem had ontmoet in Mandalay en zei dat ze uit Nederland kwam.
-Ze je af en toe ontzettend willen afzetten tegen onvoorstelbare prijzen waarbij ik me afvraag of iemand er in zal trappen. Bijvoorbeeld ik wou een keer een sugarcane juice, normale prijs daarvoor is een 200 a 300 kyat (ong. 20 a 30 Eurocent) een verkoper vroeg me 5000Kyat! Na hem uitgelachen te hebben ben ik maar weer verder gelopen.
-De mensen in Myanmar volgens mij de meest aardige mensen op de wereld zijn.
- comments
linda hey broertje!! Klinkt een stuk beter in myanmar dan de laatste zin van je vorige blog ;) succes met je padi en tot snel! ben benieuwd naar het souvenier ;) :) :P xx
fam. Schellen Sander Hartelijk Gefeliciteerd met je verjaardag! Geniet nog van de laatste paar dagen daar! Gé Hannie