Lieve lezers,

Ik ben weer jammerlijk gefaald in een kort blogje schrijven dus helaas voor jullie heel veel leesvoer:

Na 2 maanden in Australie begin ik bepaalde patronen te ontwaren. Dus leuk, kan ik dat lekker delen met jullie. Allereerst, ik heb het gevoel dat ik een beetje een beeld heb van het Australische volk. Dus hier krijgen jullie een leuk stukje self-invented wikipediatekst (even lekker generaliseren!). Zoals ik het zie zijn er hier vier groepen mensen. Allereerst de jeugd (18+). Een groot deel van de jeugd, dat veel in steden leeft, zijn echte partypeople. Doordeweeks studeren of werken ze maar elk weekend gaan ze uit, en hoe. Heel bikkel: meisjes op kneiterhoge hakken, te korte rokjes, ze doen een uur over hun make-up, jongens kopen al je drankjes, en aan het eind van de avond is iedereen hartstikke dronken. De meesten kunnen niet meer recht over straat lopen. Daar zijn wij backpackers helemaal niets bij (behalve Britse meisjes, maar het verhaal over verschillende typen reizigers bewaren we voor later). Dan heb je de ouderen (40+). Ouderen hier zijn ontzettend aardig, behulpzaam en altijd in voor een kletsje op straat. Je kan hier bijna niet over straat zonder met iemand in gesprek te raken. Ik snap nu waarom iedereen zegt dat Australiers altijd vriendelijk zijn. Dan de derde groep: De Echte Australiers. Die zijn tof. Het zijn de tourguides die echt alles weten over een eiland, die giftige spinnen oppakken en padden over een vuur roosteren, beachboys die surfen met de haaien op hun hielen, de zeilers die, eenmaal aan land, wonen in een tentje in een national park, vissers die 10 maanden per jaar op zee zitten. Het type carpe diem, dat leeft in het moment en niet terugdeinst voor een beetje avontuur: "no worries, mate". En dan het vierde type. De Australian farmboer. Mensen die nooit meer van de wereld hebben gezien dan hun eigen boerderij, de hectaren land erom heen en "de stad" 3 uur rijden verderop bestaande uit 200 inwoners, 1 supermarkt en een gasstation. Kinderen worden hier homeschooled, hebben een nanny en de enige playmates die ze hebben zijn zijzelf en de koeien. Als je ziek bent: jammer, dokter is in geen mijlen te bekennen dus een giftige spin overleef je niet en je gebroken been spalkt je vader wel even voor je. Het lijkt me fascinerend om dit leven ook eens van dichtbij mee te maken. Uit verhalen hoor ik dat deze mensen bestaan, ik ben ze echter nog niet tegengekomen. Maar dat is natuurlijk ook niet zo gek als die haast nooit de boerderij en bijbehorende kilometers land verlaten en ik geen plannen heb om op een farm te gaan werken (te weinig tijd; achteraf gezien had het me toch een heel interessante ervaring geleken. Dan had ik deze wikipediapagina ook af kunnen maken). Goed, dat was weer een leuk stukje Rosanne wijsheid.

Nog wat kleine dingetjes over Australie:

- de meeste kinderen boven de zes jaar kunnen beter surfen dan Nederlanders kunnen fietsen. echt bizar.

- het is hier Duur met hoofdletter D.

- dus wij backpackers leven op noodles en goedkope wijn waar blijkbaar restjes ei en vis in zitten. jummie (ben die restjes nog niet tegengekomen maar toch).

- dus in Cairns, waar prachtige regenwouden zijn en mooie riffen, heb ik heel weinig gedaan. Het regende en alle tours naar de mooie plekken zijn natuurlijk Duur dus ik heb mn portomonnee maar even gespaard. Oja, ik kocht natuurlijk wel haarverf en heel veel chocola met Malin en Frida.

Na een afscheid in Cairns vloog ik naar Melbourne om een stukje Great Ocean Road te doen (prachtig!), daar een professionele surfcompetitie bij te wonen (supertof) en zelf een paar dagen te surfen met wat jongens uit mijn hostel. Melbourne viel me tegen, overigens. Alle backpackers die ik ontmoet vinden Melbourne leuker dan Sydney (rustiger en Europeser, zeggen ze) maar ik vond het eigenlijk een beetje saai. Na 2 dagen had ik alles wel gezien, vertelde de info-tourdesk mevrouw me. Na Melbourne had ik nog vier nachtjes Sydney, aan het strand in de wijk Bondi, heel levendig en gezellig, leuk hostel, fijne buurt, lieve mensen om me heen.

En nu ben ik in Nieuw-Zeeland! Ik logeer 2 nachtjes bij Thomas, mijn oude band-genootje, en morgen vertrek ik met een georganiseerde Stray-bustour over het eiland in 3 weken. In tegenstelling tot mijn chaotische Australie avontuur ligt mijn schema hier helemaal vast (dat moet haast wel als je niet zelf een auto rijdt, de buscompanies in N-Z geven weinig ruimte voor flexibiliteit). We gaan volgens mij heel veel toffe dingen doen, maar wat precies, horen jullie in de volgende blogjes!

Hugjes, Rosanne

PS. Volgens mij heb ik geluk en kan ik vanavond hordes foto's op facebook zetten...!