Profile
Blog
Photos
Videos
BIJZONDERE MENSEN
(vervolg op 'W-tree: Grotten, muziek en hippies')
De dag na de geweldige muziekavond in het werelddorp W-tree waren we welkom bij Heather Johnson, kunstenares en vriendin van onze grottengids Billy. Een paar honderd meter verder dan de plantkwekerij van Garry (/feestplek van de vorige avond) had zij haar keramiekwinkel waar ze als autonoom kunstenares haar werk verkocht. Haar verzoek was haar in de middag te bezoeken omdat ze waarschijnlijk de ochtend nodig had bij te trekken van de muziekavond er voor.
Bosbessen en een stickie als ontbijt
Nadat wij onze eigen roes hadden uitgeslapen, troffen we gitarist Mark en toetsenist Garry aan in de tuin. Terwijl Mark over zijn kalende hoofd wreef en wat mompelde over een kater, stak Gary een zelf gedraaid stickie op wat hem naar eigen zeggen 'altijd hielp in het weekend op gang te komen'. Maar, na een avond vol drank 'ging er toch niets boven een vette hap' aldus onze gastheer. Met een krant deed Gary een poging de zwart verkoolde barbecueplaat schoon te wrijven voor de eieren en bacon. Wij kozen voor een gezonder alternatief en namen een hand vol bosbessen en bramen, afkomstig uit Garry's tuin, bedankten de heren voor de gezelligheid en stapten in onze auto op zoek naar de keramiekwinkel van Heather.
Zoektocht naar Heather
Ook die was wat moeilijk te vinden. Vanaf de hoofd(en enige)weg van W-tree werden we een zandweg opgestuurd waaraan links en rechts huizen stonden, omringd door grote, groene tuinen. Maar nergens zagen we een bordje dat verwees naar de woning of creatieve ruimte van Heather. Aan het einde van het pad besloten we bij het laatste huis de weg te vragen waar tot Rosa's verrassing Moïra de deur opende. Ook zij was gisterenavond aanwezig en had in Rosa een zangpartner in crime gevonden waarmee ze de rest van de avond de microfoon bezet hield. Natuurlijk wist zij waar Heather en Billy woonde en wees ons de weg.
Muzikaal afscheidscadeau
Voordat we voor de laatste keer afscheid namen, stopte Moira ons een gebrande cd toe. 'Ik ben bevriend met een zeer muzikale tweeling. Zij hebben hun zelfgeschreven nummers ingezongen en opgenomen en deze staan op deze cd. Alsjeblieft,' en ze overhandigde ons het zilveren schijfje waarop 'Alanna + Alica Egan' geschreven stond. Wederom maakten we kennis met de vriendelijkheid en de vrijgevigheid van de inwoners van dit kleine en bijzondere dorp. We bedankte haar voor het cadeau en vervolgden onze weg naar Billy en Heather.
Katers en katten
We reden een klein stukje terug en zagen Heather staan op haar veranda, met een kop koffie in haar handen. 'Ik ben net wakker, let niet op de rommel,' zei ze verontschuldigend toen ze ons binnenliet in haar woning. We namen plaats aan de keukentafel waar Heather, weeïg van haar kater, voorzichtig haar roereieren naar binnen lepelde en wij aan onze thee met honing nipten. Billy had het huis een paar uur eerder verlaten om nieuwe groepen door de grotten van Buchan te leiden. Van Heather begrepen we dat ook hij het niet zo makkelijk had gevonden zijn bed uit te komen.
Toen ze een beetje was bijgekomen, stelde Heather ons voor aan haar twee Siamese katten. Onze wens om onze eigen katten weer te zien en te knuffelen werd meteen aangewakkerd. Helaas hadden ze beiden niet zo veel zin in al de vreemde handen en maakten zich uit de voeten (of 'pootjes' beter gezegd).
Kunstige werken
Vervolgens liet ze ons haar werk zien. Dertig jaar hield Heather zich al bezig met beeldhouwen. De door haar gemaakte sieraden, schalen en servies hadden veelal heldere kleuren als turkooize, koningsblauw en bladgoud en leken wat weg te hebben van Egyptisch en Grieks aardewerk. Al haar werk bakte Heather zelf in haar eigen keramiekoven. Ook al was haar werk in diverse galeries in Australië te zien, toch verdiende ze zo nu en dan in de rustigere periodes wat bij door, net als Billy, als gids groepen rond te leiden door de grotten van Buchan.
Behalve in haar eigen atelier heeft ze ook werk op andere lokaties staan. Zo heeft ze deelgenomen aan het artistiek project The Hole Truth dat we, als we zin hadden, konden bekijken in het plaatsje Nowa Nowa. En, je raadt het al, dit lag nu nèt op onze route.
Golfen tussen de kunst
Niet geheel zeker van wat ons te wachten stond, volgden we Heathers instructies en arriveerden we bij een oud ogend huis aan de rand van de snelweg bij Nowa Nowa (wat op zich zelf al bijzonder was). Daar ontmoetten we de artistiek manager Gary Yelen. Nadat we verteld hadden dat we op aanraden van Heather waren gekomen, overhandigde hij ons twee golfsticks en een golfballetje en verwees ons naar het grasland dat om het oude huis. Het bleek een minigolftraject te zijn, opgezet door kunstenaars. Elke hole was ontworpen door een creatieve geest waarbij het balletje soms een spectaculair traject moest afleggen om, over en door het kunstwerk. Ontzettend leuk en origineel (een impressie hiervan staat in het foto-album 'Hole in one' op dit zelfde blog te vinden). Hole 3 heette Musical cave Shell en was ontworpen door onze eigen Heather. Het gigantische slakkenhuis verwees naar het materiaal waar de grotten in Buchan uit bestaan: afzettingen van de zee die daar vierhonderd miljoen jaar geleden stroomde.
Ontzettend dankbaar
De uitnodiging van Billy, het leuke contact met de inwoners van W-tree, de muzikale avond*, de bosbessen en bramen van Garry's land, de cd met de nummers van de muzikale tweeling, het ontvangst bij Heather thuis, de tip om naar het kunstzinnige minigolf traject te gaan…Het was bijna te veel om te bevatten. De mensen van W-tree hadden ons zo veel gegeven. Het enige wat we terug kunnen doen was hun vanuit ons hart te danken voor zo veel bijzonders en er over te schrijven zodat iedereen zou weten hoe bijzonder deze mensen zijn.
Meer weten over…?
…de muziek van Alanna en Alicia Egan? Ga dan naar http://www.alannaandaliciaegan.com
...het kunstzinnige minigolfinitiatief? Zie www.the-hole-truth.blogspot.com
* Onlangs vernamen we dat de vrouw die op de feestavond in W-tree bijna de hele avond djembé heeft gespeeld, op eerste kerstdag onderweg naar Canbarra in kettingbotsing overleden is.
- comments
Gonny De verhalen van jullie ontmoetingen zijn zo levendig geschreven dat ik soms het gevoel heb naar een film te kijken! Ik wens jullie nog veel meer van deze ontmoetingen toe in dit nieuwe jaar ! Ook leuk voor ons achterblijvers, want op deze manier beleven we het toch mee. Veel goeds en gezondheid in 2010!