Profile
Blog
Photos
Videos
DANSENDE MEISJES EN MANNEN IN ROKJES
Schotse tradities tijdens de Antogonish Highland games
In Nova Scotia leven een paar bevolkingsgroepen die heel duidelijk hun stempel drukken op de Canadese provincie. Zo heb je de Mi'kmaq First Nations (indianen), de Acadians (nazaten van de Franse kolonisten die in 1755 door de Engelse overheersers gevangen genomen zijn en vervolgens gedeporteerd en verspreid over heel Noord-Amerika. Onze nieuwe vrienden Réjean, Yolande, Carol en Paul vallen hier ook onder. Zie verhaal 'These shoes are made for walking...') en de Schotten. Deze laatste groep klinkt niet als een verrassing zodra je je realiseert dat Nova Scotia 'Nieuw Schotland' betekent.
Immigranten
Een klein stukje geschiedenis: Schotland was altijd een vrij arm land geweest waardoor het nooit mogelijkheden had om andere gebieden te koloniseren. Maar in de 17e eeuw zagen ze hun kans en stichtte ze in 1629 Canada de kolonie Nova Scotia (Latijn voor 'Nieuw Schotland'). Helaas werden ze verplicht om het gebied al in 1631 terug te geven aan de Fransen die er 'nu eenmaal eerder' zaten. De naam Nova Scotia bleef echter bestaan. In de daarop volgende eeuwen woedde de ene na de andere hongersnood door Schotland. In de 18e en 19e eeuw ontvluchtte een hoop inwoners hun land op zoek naar geluk in Nova Scotia.
Stampen en klappen
De Schotse Canadezen houden graag hun oorspronkelijke cultuur levend. Zo zijn in Nova Scotia, en dan met name in het noordelijke gebied Cape Breton, diverse tentjeswaar je van traditionele muziek (denk aan opzwepende violen en gitaren, fluitjes, tappende voeten etc. )kunt genieten. De Red shoe pub in Mabou is een populaire spot waar je drie keer per week voor 7 dollar de hele middag naar fiddling music kan luisteren.
Highland games
Als je enigszins geografisch onderlegd bent dan zou je merken dat een aantal 'Nova Scotiaanse' steden Schotse plaatsnamen dragen (wat wij ons achteraf meer beseften dan tijdens het bezoek). Denk aan Inverness,New Glasgow en Antigonish. Eens per jaar staat laatstgenoemde stad in het middelpunt van de belangstelling. Zowel bij de Schotten als bij toeristen. Half juli vinden hier de oudste Highland games buiten Schotland plaats (voor de eerste keer gehouden in 1863). Het driedaagse evenement van paalgooien, kogelstoten, touwtrekken, het highland dancing-kampioenschapen doedelzak spelen, trekt jaarlijks duizenden bezoekers.
Pannenkoekenontbijt
Tja, en wat doe als je op de juiste plaats op het juiste moment bent? Dan koop je een kaartje en laat je je verrassen. Voor totaal 84 Canadese dollars (zo'n 65 euro's voor twee personen) waren we acht uur onder de pannen. Figuurlijk gesproken dan want het evenement vond, afgezien van een aantal tenten, in de buitenlucht plaats. Op een atletiekbaan, om precies te zijn. Om elf uur 's ochtends betraden we het sportpark, nog net op tijd voor het complementary (gratis) pannenkoekenontbijt.
Tug-o-war
Nadat we een stevige bodem hadden gelegd, namen we onze plekken in op de tribune. De eerste voorronde van het touwtrekkampioenschap, of 'tug-o-war' zoals de Schotten dat zelf noemen, zou bijna beginnen. Twintig jonge knapen met stoffige jacks en dikke houthakkershemden verschenen ten tonele en verdeelden zich in twee teams. Hakken in het zand, spuug op de handpalmen en spanning op de gezichten. Wat deze teams ons leerden, en wat de volgende teams steeds weer zouden laten zien, is dat er behalve kracht een hoop tactiek bij komt kijken. Een kwartier lang probeerden beiden teams elkaar met diverse manoeuvres te vermoeien en te overmeesteren.
Highland dance
En terwijl de heren door het stof gingen, zagen we op de achtergrond meisjes in frisse, gekleurde jurkjes met witte kantjes de highlanddancedansen. Niet dat zij het makkelijk hadden. In tegendeel: zij moesten honderden kritische toeschouwers laten zien hoe ze de handen in de zij plaatsten, hoe hoog hun benen de lucht in gingen en wie de fraaiste houding had. De drie juryleden waren daarbij nog het minste van belang. Het waren de uiterst betrokken (lees: bloedfanatieke) ouders die ze vreesden. We hadden al heel wat moeders in de warm up-ruimte hun oogappeltjes zien oprekken, corrigeren en 'toespreken'. De highland dance werd serieus genomen en dat zouden de deelneemstertjes weten ook.
Paalgooien
Daarna was het tijd voor het 'zware werk'. Een groep mannen van flinke lichaamsomvang (gecreëerd door spier- en een hoop vetmassa) in geruite rokken stapten het veld op. Al na de eerste windvlaag moesten we tot onze teleurstelling concluderen dat Schotse mannen weldegelijk iets onder hun kilt dragen. In dit geval vrij ontsierende wielrennerbroekjes. Met een indrukwekkende kracht smeten de heren met houten palen, metalen kogels en ander zwaar spul.
Doedelzakken
Na een paar rondes gooi- en smijtwerk begaven we ons naar de doeldelzakwedstrijd. De hele dag hadden we de deelnemers al horen voorbeiden (er valt gewoon niet discreet in een hoekje te oefenen als je instrument het volume van een misthoorn heeft). Het indringende geluid ging ons dan ook snel tegenstaan en we besloten huiswaarts te keren.
Tragedie
's Avonds zouden we nog terugkomen voor een theatervoorstelling/tragedie: The Legend of the Black Donnellys (een groot gezin dat Ierland in de 19e eeuw ontvlucht en zich in Canada vestigt waar ze niet echt geaccepteerd wordt door de lokale bevolking die dit duidelijk maakt door vrijwel de hele familie uit te moorden). Afgezien van wat vergeten teksten en de harde stem van de zangeres was het een indrukwekkend en mooi neergezet verhaal.
Feesttent
Tenslotte sloten we de enerverende dag af met een paar uur in de feesttent. Het was pas heel laat in de avond dat we de dranktent vol'Schots en scheve mensen verlieten. Nog high van de dag kropen we voldaan in bed.
- comments