NEW YORK, THE HOT APPLE

We hadden het geluk dat we voor ons bezoek aan de Verenigde Staten Julie tegen het lijf liepen. Deze spontane dertiger leerden we kennen tijdens een wijntour in Zuid-Afrika in november 2009. Behalve haar interesse in fotografie, bleek ze artistiek te zijn aangelegd en net als Rosa, communicatiemedewerker te zijn. Kortom, er was duidelijk sprake van een klik. Al snel waren de dames druk 'hun vak aan het uitoefenen' en communiceerden ze er op los (enigszins aangemoedigd door enkele slokken 'druivensap'). We vertelden Julie van onze wereldreis en meteen liet zij ons weten bij haar welkom te zijn tijdens ons bezoek aan haar stad, New York.

American 'Ache' lines
Nadat Ted en Marianne ons hadden uitgezwaaid op Jamaica vlogen we, halverwege mei, naar The Big Apple. De vijf uur in het vliegtuig van American Airlines waren geen pretje. De rugleuning had een speling van vijf centimeter: of we zaten kaarsrecht in de 'gewone' stand of rechtop in de slaapstand. Daarnaast leek het vliegtuig meer ingericht te zijn op dikke dan op lange mensen: een paar uur met de knieën naast de oren zitten, vergde van Robin heel wat uithoudingsvermogen. Rosa probeerde ondertussen haar buurman, een Jamaicaan met vliegangst, gerust te stellen. Zijn dochtertje van drie zat ontspannen tussen haarvader en Rosa in en begreep duidelijk niet waarom haar vader het luikje dichtdeed waardoor zij de lichtjes buiten niet meer kon zien.Zodra het vliegtuig landde, was iedereen zijn ellende echter vergeten. New York, here we come!

Onze verblijfplaats
Rond elf uur 's avonds zette de taxi ons af voor Julie's flat in een straat vol pakhuizen en loodsen. Ze woonde in een voormalige fabriek midden in Brooklyn. Een groot, onpersoonlijk gebouw van buiten maar karakteristiek van binnen. Haar appartement bevond zich op de zevende verdieping, waar Julie, aan het einde van een lange gang vol pijpleidingen op ons stond te wachten. Haar woonruimte bestond uit een rechthoekige woonkamer met badkamer, open keuken een en aparte, deurloze ruimte die als haar slaapkamer fungeerde. De schilderijen en tekeningen aan de muur, de cello in de hoek, de kussentjes op de bank met oosterse print, de gekleurde gordijnen langs de hoge ramen en tal van leuke snuisterijtjes verraadden de creativiteit van onze gastvrouw.Na een poging gedaan te hebben enigszins bij te praten,crashten wij op een comfortabel opblaasmatras in de woonkamer. De volgende dag zou een vroegertje worden; Julie moest werken en wij hadden besloten om 's ochtends met haar mee te wandelen om de buurt te leren kennen.

Hartje Brooklyn
Al snel ontdekten we dat we met deze verblijfplaats het zeker niet slecht getroffen hadden. Een winkelcentrum lag een paar blokken verderop en een metrostation was twintig minuten wandelen van Julies flat. Met zijn vele laagbouw, parken, hippe winkeltjes, kleine restaurantjes en rijtjeshuizen met portaaltjes en trappetjes was Brooklyn een prettige buurt.Het bleek een ideale uitvalbasis te zijn om de rest van de stad te ontdekken.

Uit-je-dakterras
Overdag was het bloedheet in NY. Al het beton en asfalt hielden de warmte van de brandende zon vast en maakte The Big Apple tot een ware oven. Maar zodra de zon achter de horizon verdween, koelde het af tot een aangename temperatuur. 'Julies' dakterras bood 's avonds een prachtig uitzicht op de lichtjes, gebouwen en bruggen van Manhatten. En als je over de rand keek van het tien verdieping tellende gebouw, zag je de bewoners van deze rustige hun huizen verlaten en de koelte van de buitenlucht opzoeken. De wijk bleek bewoond te zijn met studenten, yuppen en een hoop orthodoxe joden (compleet met pijpenkrullen, baarden, lange zwarte jassen en hoge hoeden).

De volgende ochtend de zon weer aan de strak blauwe hemel. Ook zonder zon zou het een warme dag worden want New York was gewoon hartstikke HOT!