Profile
Blog
Photos
Videos
Sydney
We namen afscheid van Zuid-Afrika en richtten ons op een nieuw gebied, het land 'down under': Australië. Van de eerste stad die we daar aan zouden doen, hadden wij hoge verwachtingen. Zo veel mensen hadden ons uitvoerig verteld over de bijzonderheden van Sydney. We stonden te popelen.
Het roze huis
Onze eerste nachten in Sydney verbleven we in The Pink House, een lodge voor backpackers in een van de rustigere straten van de wijk Kings Cross. Een ideale verblijfplaats konden we het niet echt noemen: de koelkastruimte rook misselijkmakend zuur en de term 'schamel' is eigenlijk nog te veel om het aangeboden ontbijt te omschrijven. Het Duitse gitaarduo dat de logees besloot te verrassen met een nachtelijke kattenknevelconcert op de gang maakte het er niet veel beter op. Hun geluid viel echter in het niet bij de grootste groep bewoners van Het Roze Huis: de Engelse tieners en twintigers die in de stad een baantje hadden bemachtigd en in het weekend hun weeksalaris er door heen joegen. Maar The Pink House was een van de weinige plekken in Sydney die nog kamers beschikbaar had. En, het was natuurlijk altijd beter dan niets.
De Wallen van Sydney
Zoals eerder gezegd, bevond onze slaapplaats in Kings Cross, een buurt met een duidelijk, eigen karakter. Het heeft iets weg van de Amsterdamse Wallen; vol met schreeuwerige neonreclame, dubieuze massageruimtes, seksshops, kroegen en natuurlijk hordes toeristen.
Vette haren
Toch verschilde de sfeer in de wijk in Sydney aanmerkelijk met die van de populairste straten van onze eigen hoofdstad. In het Kruis van de Koning leken net iets meer ongure (of simpelweg ongewassen) mensen rond te lopen. Net iets meer meisjes met vette, klitterige haren en een minimum aan kleding, magere, schichtigedrugsgebruikers en vette, kale uitsmijters met donkere zonnebrillen. Iedereen leek druk bezig te zijn met zijn eigen ding. Maar, eigenlijk ging het daar allemaal om het kijken en bekeken worden.
Slap vogeltje
Ons oog viel op een zwerver die een groep gebruinde en opgedofte meisjes passeerde.
Met een achteloos gebaar haalde zijn afgezakte broek op, net langzaam genoeg om zijn geslacht te kunnen zien dat als een troosteloos, roze vogeltje over de rand van zijn nest hing. Maar het leek hem niet te deren en was al weer op weg naar de volgende prullenbak.
Heden en verleden zij aan zij
In verband met een beperkt budget gebruikten wij de benenwagen om de omgeving te verkennen. We liepen over de heuvels, door de groene parken, langs de het water en door de brede straten. De stad had iets weg van New York alleen dan schoner, overzichtelijker en toegankelijker. Strakke kantoorpanden staan er zij aan zij met bouwwerken uit de 18e en 19e eeuw; een soms wat vreemde combinatie maar wat over het algemeen het straatbeeld er een stuk vriendelijker op maakte. De winkeliers en het shoppende publiek maakten zich op voor de kerst: etalages vol cadeaus, kleding, sieraden en andere hebbedingetjes en op bijna elk plein troffen we wel een grote, bont versierde kerstboom aan.
Aboriginals in Sydney
Natuurlijk kon een bezoekje aan de haven niet uitblijven. Daar liepen wij dan, bijna 222 jaar nadat eerste Engelse vloothetzelfde gebied kwam binnenvaren en de stad naar Lord Sydney vernoemd werd. De Engelsen gebruikten overigens bij hun aankomst een intermediair om met de plaatselijke bevolking, de aboriginals, te kunnen communiceren. Deze tolk, zelf aboriginal, heette Bennalong en nam gedurende zijn samenwerking met de Engelsen veel gewoonten van hen over. Zo woonde hij in een hut op een landtong dat Bennalongs Point werd genoemd, inmiddels beter bekend als de plek van het Opera House staat. En daar, op de trappen van een van 's werelds meest bekende gebouwen, genoten we in de ondergaande zon van een heerlijke picknick. Wat ons betreft een prima begin van een nieuwe reis.
- comments