Profile
Blog
Photos
Videos
In achtentwintig dagen trokken wij van Kaapstad in noordoostelijke richting via Hermanus, Wilderness, The Crags, Port Elizabeth, Coffee Bay, Durban en Swaziland naar onze eindbestemming Johannesburg. Tijdens deze reis hebben we kennis mogen maken met de veelzijdigheid van Zuid-Afrika.
Ieder regio bood een ander uitzicht op het landschap: glooiende heuvels zoals in Duitsland, scherpe bergpieken lijkend op die van Zwitserland, gele maïsvelden, groene graslanden, palmbomen, lagunes, brede stranden, dieprode, droge vlaktes en watervallen. We hebben ons vergaapt aan de vele dieren die het land rijk is zoals springende walvissen, grazende zebra's, zwoegende ossen, luierende leeuwen en de prachtigste en felgekleurde vogels.
Gulle lach
De locale bevolking is veel vriendelijker dan wij ons van te voren hadden ingebeeld. Onze inschatting was, dat ondanks de afschaffing van de apartheid, de frustratie hier vast nog erg voelbaar zou zijn. Hoe zouden we worden aangekeken en behandeld? Heel vriendelijk, bleek het antwoord. Met name in de kleinere en veelal armere plaatsen waren de mensen heel geïnteresseerd en behulpzaam. Achter een vaak wat donker en gesloten gelaat schuilde steeds weer die gulle lach en een geïnteresseerd persoon.
Arm en rijk
Gediscrimineerd wordt hier echter nog steeds. Een aantal 'Afrikanen', zoals de blanke nakomelingen van de Nederlandse kolonisten worden genoemd, laten zich laatdunkend uit over hun gekleurde landgenoten. Het zijn luie, onbetrouwbare mensen, is hun mening. En terwijl de blanken hun grote huizen met hoge muren en prikkeldraad kunnen betalen, zijn het zijn nog altijd de zwarten die de slechter betaalde baantjes hebben en de krottenwijken bewonen. Al geeft een deel van de bewoners de voorkeur in de townships te blijven wonen omdat daar het grondgebied, het water en elektriciteit gratis zijn. Het contrast tussen blank en zwart, rijk en arm is in Zuid-Afrika nog steeds erg groot. Veel mensen hopen echter dat het wereldkampioenschap voetbal in 2010 het land uit de economische problemen zal krijgen.
Koninkrijk van Swaziland
Swaziland, een zelfstandig koninkrijk binnen Zuid-Afrika, spant qua welvaartverdeling echter de kroon. De koning, Mswati III, trouwt ieder jaar een nieuwe vrouw die daardoor prinses wordt. Elke prinses die de koning een kind schenkt, stijgt in het aanzien en wordt tot koningin gekroond. Als blijk van waardering krijgt zij een paleis een dikke auto. Inmiddels heeft Mswati III zo'n dertig koningsvrouwen rondlopen. Ondertussen sterft veertig procent van zijn bevolking aan de gevolgen van aids en lijdt de overgebleven zestig procent honger.
Zelfstandigheid locale bevolking
De Duitser Konrad Siegel wilde iets aan deze schrijnende situatie doen. Samen met zijn koor, Imbongi (wat Swazi is voor verhalenverteller) Voices of Africa, startte hij een project dat de economische zelfstandigheid van de bevolking in het plaatsje eSitjeni helpt te versterken. Met een financiële bijdrage hielpen zij de gemeenschap duizend kuikens te kopen. De gemeenschap voedt deze en verkoopt ze na een aantal weken als vetgemeste kippen aan restaurants en andere afnemers. De opbrengst investeren ze in een steeds groeiend aantal kuikens en in hun eigen gemeenschap. Ook voorziet het koor uit Heidel de 275 scholieren in de naastgelegen school van schoolgeld, uniformen en een dagelijkse warme maaltijd.
Gitaarles van Konrad
Als Konrad in Swaziland is, krijgen de kinderen gitaarles. Een van deze gitaarlessen hebben wij mogen bijwonen. Een groep van ruim twintig kinderen zat om de beurt gebogen over een van de vijf gitaren die de school rijk is. Met een geconcentreerde blik en tong uit mond probeerden ze hun vingers in de juiste positie op de snaren te krijgen. Met wat onderling gewriemel lukte het uiteindelijk iedereen een aantal akkoorden aan te slaan. De verrukte en trotse gezichtjes spraken boekdelen.Zie voor meer informatie over deze en andere initiatieven van Voices of Africa www.voices-of-africa.de
Krugerpark
...was gewoonweg fantastisch. Ja, het is toeristisch maar je merkt er weining van aangezien het gebied net zo groot is als Wales. Als onderdeel van een grotere groep kampeerden we twee nachten in het park en werden we ruim drie dagen rondgereden door het park (met fototoestel en Flipcamera in de aanslag natuurlijk). Aangezien het momenteel in Zuid-Afrika lente is, hebben veel dieren kleintjes gekregen. Zo zagen we een giraffegezin, moeder en dochter olifant (moeder was overiegens niet zo blij met ons bezoek en kwam met wild flapperende oren op ons af gelopen) en waterbokfamilies. Verder hebben we o.a. gnoes, buffels, zebra's, nijlpaarden, neushoorns, luipaarden (moeilijk te vinden maar wij hebben ze gezien!), wilde honden (waren er maar tachtig van in het hele park en wij hebben een groep van tein gezien. Heel bijzonder dus!), adelaren, gieren en zelfs in de verte een groep leeuwen.
Night(mare) drive
De nightdrive, die van 17.00 tot 21.00 duurde (meer een avondrit, dus), was behoorlijk spannend. De grote ijzeren truck reed ons allen rond in het donker. Een aantal personen hadden de beschikking gekregen over grote lampen waarmee ze op de bosjes schenen. Behalve een bokje hier en daar niet veel dieren gezien. De verrassing bleek ook echter niet van de aarde maar van de lucht te komen. Het begon met een licht gespat en ging over in heftige regen zodat we de zijflappen van de auto naar beneden haalden om wat droog te blijven. Dit had echter weinig zin omdat er geen behoorlijke manier was deze vast te maken en lieten al snel los in de aanwakkerende wind. Toen begon het feest pas echt: de donder en de bliksem kwamen ook een kijkje nemen. En met bliksem bedoelen we niet 'hier en daar een oplichtende lijn'. Nee, de flitsen verdeelden de lucht in duizend kleine stukjes. Het leek wel een gebroken spiegel.
Stoet buffels
Terwijl het indrukwekkende duo dichterbij kwam, vroegen wij ons af in hoeverre wij nou eigenlijk veilig zaten in een natte, metalen wagen (welliswaar met rubbere banden) al rijdend door de open vlakte. De wapperende zeilen van de auto wapperden heftig op en neer en sloegen ons zo nu en dan in het gezicht (bleven we tenminste wakker) en de regen doorweekte onze kleding tot aan de onderbroek. Een stoet buffels (een dier van de big five) wist ook niet waar het heen moest en stak vlak voor onze truck over (indrukwekkend om zo veel buffels zo dicht bij te zien). Trappelend door de modder bereikten ze andere kant en vervolgden ze hun weg. Onze chaffeur had inmiddels de hint begrepen en reed ons terug naar de camping waar we genoten van een gezellige braai (BBQ) onder een tent.
- comments