Profile
Blog
Photos
Videos
POW WOW WOW (yippee-yo yippee-yee)
De Osoyoos Indian Band (OIB)is, naar eigen zeggen, één van de meest financieel zelfstandige indianenstammen van Canada. Gevestigd in British Columbia heeft deze groep First Nations slim op toerisme ingespeeld: ze hebben golfbaan, viersterren-hotel, camping, restaurant, een spa en een wijnhuis. En de vraag ernaar is groot: bezoekers betalen graag voor luxe, cultuur en een vleugje spiritualiteit.
Geld verdienen is echter niet de enige drijfveer van deze stam. Ze wil ook graag kennis overdragen op het grote publiek. Zo heeft de OIB een Nk'Mip Desert Cultural Center opgezet; een prachtig centrum annex museum waar je als bezoekers voorwerpen kunt bekijken, demonstraties kunt bijwonen en onder begeleiding van een gids een wandeling kunt maken door de museumpark.
Grote droogte
Nk'Mip Center is te vinden in Canada's enige woestijn: Okanagan Valley. Het gebied kent het hoogste aantal zonuren per jaar, gemeten in Canada. De regenval is nihil wat er voor zorgt dat het ecologisch evenwicht er erg kwetsbaar is. Grote zandduinen zul je hier niet vinden. Het gebied deed ons, met zijn delicate mossoorten, grijsgroene bosjes, stugge graspollen, cactusjes en rode aarde meer denken aan een steppe. Het is deze omgeving die de voorouders van de Osoyoos-indianen van voedsel voorzagen. Een meer geschiedkundige en schilderachtige locatie hadden ze voor dit centrum niet kunnen kiezen.
Presentatie
In de theaterruimte van het centrum woonden wij een presentatie bij over pow wow: een bijeenkomst waar First Nations samenkomen om te dansen, te zingen, tradities levend te houden, nieuwe mensen te ontmoeten en vriendschappen aan te halen. Russel, een professioneel powwow-zanger en drummer, vertelde ons van alles over de oorsprong en gebruiken tijdens deze bijeenkomsten.
Geen antwoord, geen instrument
Met foto's, zang, dans en eigen ervaring bood Russel ons een kijkje in zijn wereld. Zo vertelde hij dat tijdens een powwow een drum nooit alleen gelaten wordt. Als iemand met een bepaald instrument een melodie speelt, moet er altijd een drum zijn om zijn melodie te beantwoorden. Gebeurt dat niet, en ligt de drum ergens in zijn eentje gewoon stil te liggen, dan is het de 'melodiespeler' toegestaan de drum zichzelf toe te eigenen.
Gebeden
Russels muzikale demonstratie was indrukwekend. Het volume van zijn stem blies ons zowat de ruimte uit. De liederen bestonden uit (voor ons) ondefinieerbare klanken en veel hoge, harde tonen die samen een soms wat klagerige melodielijn vormden. Zijn gezang vergezelde Russel met het slaan op zijn drum. Hierbij zwiepte hij zijn stok hoog in de lucht en sloeg het met een klap op het gespannen elandenvel. Het bleken voorbeelden van gebeden die hij op verzoek van anderen het universum in stuurt. En als je daar mee bezig bent dan wil je er toch wel zeker van zijn, dat je gehoord wordt.
Lang zal je leven…
Tijdens onze rondleiding door het museumpark vertelde onze gids (zelf voormalig truckdriver die na jaren op zoek ging naar zijn afkomst, deze vond bij de Osoyoos band en nu fulltime gids is bij het cultureel centrum) over de verschillende bewerkingstechnieken van het land, de soorten behuizing van de vroegere bewoners en over de flora en fauna. De indianen van toen, leefden heel dicht bij de natuur. Het dieet waar zijn voorouders zich aan hielden (o.a. vis, bessen, noten, kruiden en wild), zou zo gezond zijn geweest dat sommigen wel honderdvijftig (!) jaar werden. En hadden ze trek in snoep, dan kauwden ze op een stuk naar vanille ruikend stuk boomschors. Natuurlijk!
Water
Iets waar je afhankelijk van bent, dien je goed voor te zorgen. Ondanks dat ook voor de moderne indianen de directe connectie met de natuur aan het vervagen is, was het ons duidelijk dat deze groep nog steeds heel veel respect heeft voor zijn omgeving: van de architectuur en het bouwmateriaal van het centrum tot de voorlichting aan de bezoekers. Indiaan of niet, we zouden allen meer bewust moeten zijn van de natuur en er een voorbeeld aan moeten nemen. Zoals Russel zei: 'Water is het sterkste en tegelijkertijd het meest nederige element van allen: het kan het hardste steen uitslijten en wil altijd naar beneden, op zoek naar de laagste plek'.
Net zoals het land van Okanagan zijn mensen afhankelijk van water. We moeten niet boven de natuur willen staan want water zit in ons allemaal.
- comments