Profile
Blog
Photos
Videos
robert op wereldreis
Glaciar Perito Moreno is een wonder. Dat heb ik niet zelf bedacht, maar dat staat in alle folders en brochures, die ik in mijn handen krijg gedrukt. De gletsjer is een van de meest actieve in de wereld en elke dag breken enorme brokken van deze ijsberg af. Een must-see voor elke doorgewinterde natuurtoerist en dus heb ik me voorgenomen om er een echt dagje uit van te maken. Ik heb de mini-trekking geboekt, een tochtje met de boot langs de gletsjer, een uurtje lopen over het ijs en een bezoekje aan het panoramapunt, dat hier het balkon wordt genoemd.
Het weer is schitterend en dat is niet zo vanzelfsprekend. Met de winter in aantocht is het de laatste dagen vooral regenachtig geweest met heel veel bewolking. Maar vandaag is het helder, waardoor we de toppen van de Andes in zijn volle glorie kunnen bewonderen.
We zijn nog niet in de boot of er valt al een brok van de gletsjer af. Hoewel we er ver vandaan zijn probeer ik in te schatten hoe groot dat stuk ijs moet zijn. Ik weet dat de klif 70 meter hoog en constateer tot mijn schrik dat er net een flatgebouw naar beneden is gevallen. De golf die onze kant op komt lijkt in het niets op dat geweld. we schudden even heen en weer en dan is het alweer gedaan. De gletsjer is net zo vredig als even daar voor.
Lopen over de gletsjer is leuk. We dragen sandalen met enorme ijzeren punten onder onze schoenen en lopen onhandig tegen de heuvel op. Waar wij mhog ploeteren rennen onze gidsen rond alsof ze bezig zijn met de Olympische 100 meter sprint finale. Hier hakken ze een makkelijke trap voor ons uit, daar ondersteunen ze de onhandige afdaler met een extra arm. Onvermoeibaar wijzen ze ons er ook op hoe gevaarlijk een gletsjer kan zijn. Ze wijzen ons op de riviertjes en watervallen die zijn ontstaan door het smeltende ijs. Het water verdwijnt in diepe spleten waarin geen eind valt te ontdekken, behalve een mysterieus diep blauwe gloed. Als je er in valt ben je voorgoed verloren roept een gids als ik over de rand loer. Hoewel ik het onmiddelijk geloof wordt ik na verloop van tijd ook wat geirriteerd over de onmogelijkheid om in alle rust en op jezelf te genieten van het ijs.
Gelukkig is er whiskey aan het eind. Mijn eerste consumptie van de dag (eten en drinken), en we glijden opeens opvallend soepel terug naar ons eindpunt. Die whiskey hadden we dus beter aan het begin kunnen doen.
Een bezoekje aan de gletsjer is niet alleen een ervaring voor de ogen, maar net zozeer voor de oren. Eens in de zoveel tijd klinkt er een onheilspellend onweer: het is de gletsjer zelf waar tonnen ijs langs elkaar schuiven. Dat is ook het sein om eens goed op te letten. Meestal resulteert zo`n knal in een afbrekend stuk ijs. Tijdens mijn lunch van ongeveer een uur breken koelkasten, auto's, huizen en zelfs hele flatgebouwen af. Met donderend geraas breekt het ijs af, om vervolgens geluidloos in het water te glijden. De vele ijsbergen geven aan hoe druk het ijs vandaag is. Maar het hogtepunt komt als we weer terugvaren naar de kant. Een enorm brok ijs, wel 70 meter hoog en zeker 50 breed breekt vlak voor onze boot af. De mini-tsunami die volgt, maakt slingert de boot flink heen en weer. Het onschuldige ijs dat van een afstand zo sierlijk afbreekt en moeiteloos in het water duikt blijkt toch een stuk minder onschuldig dan we dachten. Geschrokken en onder de indruk van de kracht van het ijs varen we weer terug.
- comments