Na een goede nacht zijn we de dag weer begonnen met een heerlijk ontbijt dat, net als iedere morgen, wordt bereid door de dames Radna en Laksmi de alleskunners van Villa Bula Gallery. Een prima omelet, bruin! brood en mandarijnensap. En natuurlijk Balinese stijl koffie met prut onderin dus voorzichtig drinken.

Om goed tien uur komt Putu voorrijden. We gaan op pad en hebben een aantal tempels en een waterval op het programma staan met een lunch gepland in Lovina beach. We wisten toen nog niet dat de dag anders zou verlopen...

Na goed 45 kilometer komen we aan bij de eerste tempel. Pura Beji is gewijd aan de godin van de natte rijst en vruchtbaarheid en is één van de oudste tempels op Bali ligt vlak langs de weg. Iets verder zien we de Pura Dalem tempel. Deze tempel is gewijd aan de onoverwinnelijke krijgsgodin, Durga. De opzichter is een uiterst vriendelijke man met weinig tanden in z'n mond. Hij vertelde over de tempel en leidde ons rond.

Aanvankelijk wilde we daarna naar een aantal watervallen gaan kijken. Op de weg daar heen passeerden we het kleine dorp Kumbutambahan, waar een ceremonie voor de tempel gaande was. Deze tempel is gewijd aan de godin voor de droge rijst. Voorzichtig reed Putu langs de mensen massa die op de hoofdweg en voor de tempel plaats hadden genomen. Enkele kilometers reden we verder op een landweggetje door de dessa's waar we de toegang tot de watervallen bereikten. Er was een kleine warung waar we thee en koffie konden proeven. Alle soorten waar voorradig. Lemongrass en ginger tea vonden we het lekkerst. Specialiteit van de regio bleek een koffie te zijn, gemaakt van bonen die eerst door civet katten gegeten worden en vervolgens weer uitgepoept. De bonen uit de poep worden gemalen tot één van de lekkerste koffie. Inderdaad de smaak ik prima. Toch besluiten we geen pondje mee te nemen naar Nederland. Er bestaan ook geen Nespresso cupjes met deze koffie als inhoud :)

Ook besluiten we het pad naar de watervallen niet te nemen. Het is zeker zo'n twee uur lopen en we zijn er ook niet zeker van dat de watervallen in vol ornaat te zien zullen zijn. Het heeft de laatste tijd niet veel geregend. In plaats daarvan willen we terug naar het voorliggend dorpje om een kijkje te nemen bij de ceremonie. Het bleek een goed beslissing.

In het dorpje werden aller hartelijkst ontvangen. In alle rust en vrijheid konden we rondkijken en foto's maken. Een vriendelijke agent wees ons erop dat de ceremonie later die middag verder zou gaan bij de nabij gelegen zee tempel Pura Punjok Batu. We besloten daar naar toe te gaan. Eenmaal aangekomen vonden we een aantal schrijntjes direct aan zee. Een traditioneel hoofddeksel en sjerp blijken verplicht, ook voor toeristen. Het levert leuke plaatjes op. Na verloop van tijd arriveerde ook de mensen die we eerder in het dorp hadden zien zitten. De meeste vrouwen droegen kleurrijke offers met zich mee om die op het zwarte zandstrand neer te zetten. Onder een baldakijn zat een priester die gebeden liet horen. Naar schatting waren zeker 300 mensen aanwezig bij deze happening. Geweldig dat we getuigen konden zijn van dit bijzondere moment.

Later zou blijken dat we nagenoeg alle tempels hebben bekeken die Gerard, in november 2012 op z'n gehuurde roze scooter, ook heeft gezien. Bijzonder, niet waar? Het stemt me gelukkig.

Op ons programma stond nog een bezoek aan Lovina Beach. We zouden er een biertje gaan drinken maar gezien de tijd, besluiten door te rijden naar de villa. We hadden met Radna afgesproken dat we rond zes uur zouden gaan eten. Voor het eten aan het zwembad een welverdiende Bintang gedronken. Radna heeft heerlijke verse vis met patat, groenten en tempé voor ons bereid. Omdat we niet hadden geluncht en dus best trek hadden kwam deze maaltijd als geroepen. Na het diner hebben Bas en ik nog lekker gezwommen onder de sterrenhemel.

Een hele fijne dag met veel verrassingen. Moe en voldaan gingen we tegen elf uur ons bed opzoeken.

Morgen staat een bezoek aan het Zen resort op het programma. De man van Mieky, Mahendra, is eigenaar van dit complex. We zullen een massage ondergaan en rond worden geleid door Mieky. Ik zie er naar uit...

Tot de volgende blog.

Dank Jan, voor het gebruiken van je foto van de goedlachse gids met weinig tanden in z'n mond (zie het fotoblog)