Vangvieng naar luang prabang, een weerwar van heuvels die vloeiend in elkaar overlopen. Om de paar kilometer armoedige dorpjes met kinderen die je met smekende ogen proberen stofjes te verkopen, en daartussen vrouwen en kinderen sjouwend met grote bakken eten. Over een groot deel van de weg wordt een kabel gelegd, honderden mensen graven met schop en houwel een geul, als je langsrijd kijken ze me na, ik voel me nu heel erg toerist.

Laos is een land die thailand wil inhalen, alles wordt hier uit de kast gehaald om de toerist te pleasen. Ook zijn er een hoop plekken die gelukkig nog niet te bekend zijn bij toeristen, zoals deze weg naar luang prabang.

aangekomen in luang prabang. Luang prabang is azie met een frans tintje, luang Prabang is populair voor ons westerlingen, beschermd door UNESCO world heritage. De straten hier zijn gevuld met TukTuk Drivers, backpackers en fransozen die genieten van hun pensioen. Terwijl ik dit schrijf kijk ik vanaf cafe utopia uit op de mekong river met een fruitshake pineapple in mijn hand. Gisteren (nu vier dagen geleden) de aap uitgehangen bij een van de mooiste watervallen/blue lagoons die ik ooit gezien hebt. Kan helaas in dit cafe geen foto's plaatsen, next time. als je trouwens toe bent aan een stevige top massage, ga dan naar luangprabang, de naam is lotus du massage, en het neemt je mee naar nirvana. neem een massage tot een uurtje of 22:30, roep daarna naar een tuk tuk en laat je, als de stad gaat slapen, brengen naar midnight bowling net buiten de stad (11PM tot 4 AM), wat begint met een rustig potje bowlen eindigd gegarandeerd in een totale chaos van honderden mensen, verzekerd van een topavond.

Alles hierboven is al eerder geschreven. Gisteren ben ik de grens over gegaan, richting noord thailand, sinds gisteren zit ik in Chiang Mai waar ik vandaag in de natuur ben wezen trekken, 2 uur op het hoofd van een olifant heb gezeten en een slang van drie meter lang en 25 cm doorsnee om mijn nek heb gehad. Een hele leuke gids, die ons een aantal tribe villages heeft laten zien. Grappige vent, wel iets te fanatiek gebruikmaker van nummer 1 transport product van noord thailand.

Morgen vertrek ik richting Pai, Pai schijnt een beetje te zijn blijven hangen in de jaren 60/70 en schijnt morgen een reggae festival te hebben, op naar Pai!!

Binnen kort meer foto's!!

P.S. hoe is het daar in Rotterdam?

Tabee,

Peter