Hola!
We zijn nu in Peru na 2 weken Panama. Mensen vroegen weleens aan mij ¨waarom Panama?¨en toen zei ik ¨waarom niet?¨En als je naar de foto´s kijkt, kun je zien dat het geen slechte keus was. Ons ticket LA-Peru had namelijk een stopover in Panama en toen hebben we besloten om daar 2 weken te verblijven. Dan kom je dus allerlei reizigers tegen die van Mexico naar Zuid-Amerika reizen, of andersom.
Panama city was wel echt een overgang vanuit de luxe in Noord Amerika. En mn Spaans werd ook meteen op de proef gesteld. Dat ging toen niet echt lekker trouwens, ik ben er nu al wat beter in. Ook zeiden ze in het hostel dat we absoluut niet in gedeeltes van de stad mochten komen en ook dat we erg moesten opletten ´s avonds. Op elke hoek van de straat stond er in ons gedeelte een agent (met een geweer). Dus dat was even wennen.
In ons hostel ontmoette we een stel, de Australier Richie en zn Zweedse vriendin Sanna. Ook een vrolijke Nederlandse Tom vergezelde ons. Het stel besloot naar San Blas te gaan, een eilanden groep boven Panama City, best wel grappig, Panama ligt horizontaal. De oom van Sanna had 2 jaar rondgereisd met een zeilboot en hij zei dat hij de San Blas eilanden 1 van de mooiste plaatsen van de wereld vond. Dat haalde ons over om ook mee te gaan. We vertrokken om 5 uur in de ochtend (!). En kwamen die namiddag aan op 1 van de mooiste, afgelegen, paradijslijke eilanden die ik ooit gezien heb. Het mooie was ook dat er niet zoveel mensen waren dus je had het idee dat het eiland een beetje van jezelf was. En was ook zo´n schattig klein eiland! Echt geweldig. Van de accomodatie hoefde je alleen niets te verwachten, GEEN douche, geen deuren gewoon 1 hutje met een plank en een matras erin. Maar eigenlijk was dat ook wel prima voor 3 dagen, zo voelde je je echt op een eiland leven.
Na die eilanden zijn we nog naar een resort gegaan ergens midden in Panama. Een hangmat was daar goedkoper dan een bed, dus daar hebben we toen 3 nachten in geslapen.
En daarna zijn we naar Bocas del Toro gegaan. Ik was hier in 2005 ook al geweest omdat het bij de grens van Costa Rica ligt, en daar ben ik toen een weekend heen geweest. Dus ik wist al dat het een heel relax, leuk surfstadje was. We zijn hier met een groepje mensen 1 week gebleven in Agua Lounge, alleen met een bootje te bereiken, waar het leek alsof je thuis was...Ik werd ´s ochtends wakker en kon op mn blote voeten van het gratis ontbijtje genieten en internetten/film kijken wanneer ik maar wilde. Verder was er een soort ¨zwembad¨ gemaakt (dit was gewoon de zee) in het midden van het hostel. Je sliep ook echt op het water omdat het hostel op een soort palen in het water stond. Elke woensdag en zaterdag werd het hostel opgetoverd in een club en stond het helemaal vol met mensen die van het vaste land kwamen. Al met al geweldig. En ik mis het nog steeds.

Na 2 weken vlogen we dus naar Lima en daar hebben we een avondtour met zo´n rode dubbeldekker bus gedaan. De stad heeft echt ontzettend mooie gebouwen, helemaal verlicht ook in de avond. Ik stond er echt perplex van. We zaten aan de andere kant van de stad, het nieuwere gedeelte.
Na Lima reisde we naar Huacachina, een oase midden in de woestijn. Echt heel apart om dat te zien. We liepen de duinen op (= ver, lang en vermoeiend) om de zonsondergang te zien. Ik ben helemaal verliefd op de foto waar we met zn 2tjes op een berg zitten met een ster boven ons hoofd.
Nu zijn we in Nasca, echt geen leuke stadje vind ik. Deze plaats is beroemd om de nascalijnen, figuren in de grond die je alleen vanaf boven kunt zien. Het mooie van dit stadje vind ik dan weer wel dat ik echt het gevoel heb dat ik aan het reizen ben. Weinig toeristen en je moet meer moeite doen om te regelen wat je wilt. Maar dan geeft het ook weer een heel fijn gevoel als je het voor elkaar gekregen hebt.
Gisteren nog wel iets leuks meegemaakt, we gingen op zoek naar de plaats waar er een lezing werd gegeven over de nascalijnen. En we kwamen bij een vrouwtje terecht, Victoria genaamd, en zij is nogal apart maar erg interessant. We zaten opeens in haar huis/rieten hutje waar ze ons van alles vertelde. En toen ik vroeg waar ze vandaan kwam zei ze ¨cosmo¨en toen ik vroeg hoe lang ze hier al woonde zei ze ¨3000 jaar¨ en zonder te lachen he! Haar katten zijn haar beste vrienden en haar beste vriendin was Maria Reiche, zij is de vrouw die de nascalijnen ontdekt heeft en ervoor gezorgd heeft dat Nasca kan profiteren van toerisme. Heel apart allemaal en ik ben zo blij dat ik weer zoiets heb meegemaakt. We gaan vanavond terug naar haar want we dachten dat we de lezing gehad hadden na 2 uur praten maar toen zei ze ¨we´re just talking now, come back tommorow¨. We gaan zo dus maar weer naar Victoria, ben benieuwd wat ze nu weer te vertellen heeft.