Hoi hoi,

Ongelooflijk hoeveel ik weer heb meegemaakt! Na het uitrusten in Arequipa zijn we richting Bolivia vertrokken en in de bus ontmoette we twee zusjes uit Sydney waar we vervolgens een week mee gereisd hebben. La Paz (hoofdstad Bolivia) vond ik persoonlijk echt een superstad. Maar dit komt ook omdat we in een hostel zaten waar er sinds tijden een heerlijke douche was en de bedden waren ongelooflijk. Namelijk met dekbedden in plaats van 3 verschillende lagen dekens. Misschien klinkt dit heel oninteressant enzo maar voor mij maakte dat veel verschil haha. Verder was er ook een gezellige bar en de overnachtingen waren goedkoop, waar je automatisch vrolijk door wordt als je aan het eind de rekening moet betalen. Verder had La Paz leuke marktjes en restaurantjes, zelfs Thais en Marrokaans eten.

We besloten toen een tour te boeken met de zusjes naar de jungle (warm weer jeej!) en dit was 1 groot succes, de foto´s staan er al een tijdje op. Het was heel vreemd want in Peru had ik een dip, ik wilde naar huis enzo, gewoon door het weer en 8 maanden van huis is wel echt lang, twee dagen later zit ik in de jungle met apen op mn hoofd. En toen besefte ik weer; dit kan alleen met reizen. Elke plaats is weer zo anders!

In La Paz hebben we ook een gevangenis bezocht. Dit vind ik echt 1 van de meest bizarre tours die je kan besluiten te doen. Het komt erop neer dat je de gevangenen en de bewakers aan geld helpt. En in ruil daarvoor kun je in het Engels met de gevangen praten. Zij hebben dan verhalen over drugs, hoe ze opgepakt zijn en hoelang ze nog moeten zitten. Toen ik vroeg wie de gevaarlijkste man van de gevangenis was, wezen ze naar een jonge jongen die waarschijnlijk 6 mensen heeft vermoord. Die zei 10 minuten daarvoor nog ¨hi ¨ tegen mij!!! Verder zat er nog een Zuid Amerikaanse man vast voor drugssmokkel maar zijn proces was geheel in het Spaans en hij kon geen letter spaans. Dus hij heeft 8 jaar cel gekregen zonder dat hij wist wat er gezegd werd...De gevangenis was echt een hele boeiende plaats waar veel aan de hand is, er is zelfs een lab waar cocaine gemaakt wordt! Dit kon je uiteraard ook kopen en was goedkoper dan een biertje.

Na La Paz zijn we richting de zoutvlaktes gegaan. We besloten een dagtour te doen in plaats van de 4-daagse tour. We hadden van mensen gehoord dat het soms zo koud was dat je het niet leuk meer vindt.(het werd ´s nachts min 15) En ik kan niet tegen kou. Ik verander dan gewoon in een trut die nergens anders meer aan kan denken dan een kop thee. Aangezien dat dan onmogelijk te krijgen is besloten we er maar 1 dag te blijven om vervolgens de bus naar Potosi te nemen, de hoogste stad van de wereld! Dat was te merken zeg, buiten adem na 5 minuten lopen en Davy werd ´s nachts wakker, snakkend naar adem.

In Potosi zijn de beroemde zilvermijnen. Nu had ik al gehoord dat je daar in kon gaan, maar dat interesseerde me niet zo. Maar we werden overgehaald door een Engelsman en zijn toen toch gegaan. Sjonge wat een ervaring. Het is moeilijk uit te leggen hoe het voelt om een donker gat in te lopen waar de gangen steeds nauwer worden. Maar als je dan nog bedenkt dat je alleen maar stof inademt en je voelt de zuurstof minder worden en het wordt ook nog eens heet en benauwd terwijl je op een gegeven moment echt door stof aan het kruipen bent, misschien dat je je dan iets voor kan stellen hoe erg het was. En dat keer 3. De gids vertelde ons dat we 4 ¨levels¨ gingen bezoeken, volgens mij zaten die levels ook echt boven elkaar onder de grond. Dus die 4e was niet relax. Ik concentreerde me steeds op mijn ademhaling maar ik raakte 1 keer in paniek. Volgens mij werkt dat psycologisch en ik kon het eind van de tunnels niet zien en haalde mn rug open aan een stuk steen waardoor ik schrok. Nou, daar zit je dan ver onder de grond, net door een aantal tunnels gekropen waar je echt niet even door terug kunt rennen naar buiten. Dus ik moest mezelf weer volledig concentreren op mn ademhaling. En dan zie je die mijnwerkers gewoon voorbij komen met een volgeladen karretje! Ongelooflijk dat dit werk bestaat, echt waar.

We hebben ´s avonds weer een bus genomen (3 uur voor 1 Euro 80) dit keer naar Sucre waar we nu nog het stof uit onze longen proberen te krijgen. Even uitrusten maar weer....