Zoals sommigen van jullie al weten doen we weinig de laatste tijd en ik vind het heerlijk!
We zijn nog nooit zo lang op 1 plaats gebleven als hier, in Arequipa, nu al 2 weken. Wat voor Margot (mijn schoonzus) Cusco was, is voor ons Arequipa. Ik voel me hier thuis en het is fijn dat je een stad een keer echt leert kennen. Dus we weten heel wat eettentjes en hebben hele leuke pleintjes en parken gevonden. Dit ontdek je niet als je ergens 3 dagen bent en je doet alleen de highlights van een stad, dus het is fijn om het ook een keer op deze manier te ervaren. Niet onbelangrijk is dat het hier zonnig is en dat Bolivia en Argentinie minder zonnig zullen zijn.
We hebben hier een heel oud klooster bezocht, waar nu nog 40 nonnen wonen. Het was zo ontzettend groot! Gewoon een heel dorp tussen muren. Om het wat spannender te maken besloten we om het ´s avonds te bezoeken in het donker. Dit was echt een succes en het gaf een hele spirituele sfeer. We hebben ons best gedaan om het op camera te krijgen maar toch is dat gevoel niet vast te leggen. Ook in het donker fotograferen trekt onze camera niet echt...
Verder besloten we ongeveer 4 dagen geleden Arequipa te verlaten om naar een kustplaats te gaan. Heerlijk aan het strand dachten we. We kwamen aan met de bus en het was 1 klein, saai, grijs, dorpje met donkere wolken. Echt geen zon te bekennen, dus we hebben na 1 overnachting de bus weer terug genomen naar onze fijne stad Arequipa.
Ik zat op een ochtend in het zonnetje op een stoep en toen kwam er een oud vrouwtje aan me vragen waar ik vandaan kwam en of ik lekker van de zon aan het genieten was. Dit kon ik allemaal net verstaan in het Spaans maar toen ze haar levensverhaal ging vertellen viel mn mond echt open van verbazing....¨wat zegt ze nu allemaal¨? Echt waar, als iemand begint te ratelen in het Spaans dan is het ontzettend moeilijk. Ik snapte alleen de woorden; zoon, wereld, huis, Holland, goed, zon, en hoe oud mn moeder is? In ieder geval, het was een schattig vrouwtje van 71 jaar en ze vond het goed dat ik aan het reizen was en ze wenste me nog een prettige dag en ze gaf me een kus op mijn voorhoofd. Wauw, zulke dingen vergeet ik nooit meer.
Morgen vertrekken we richting Bolivia en dan begint er weer een nieuw avontuur met nieuwe gewoontes & gebruiken/ ander geld/ andere mensen/ andere hoogte/ andere cultuur & geschiedenis. Misschien wordt het nu wel een beetje veel allemaal...maar ja, we hebben goed uit kunnen rusten en als je lang op 1 plaats blijft zonder baan of school, dan gaat de tijd niet zo snel. Bolivia zal wel voorbij vliegen aangezien we weer veel willen zien in 1 maand. En voor ik het weet, zijn we weer in Nederland.