Profile
Blog
Photos
Videos
Na de smog en de drukte in Santiago trek ik terug naar de kust, naar Vina del Mar en Valparaiso. 2 Stadjes met een beetje charme, het een al wat meer dan het andere. Ze liggen ongeveer een 10 km van elkaar en zijn verbonden via een metrolijn. Ik besluit om te overnachten in Vina del Mar. Slechte keuze zo blijkt: veel te toeristisch, niks te zien en veel te duur. Wel ok om op 't strand te liggen en het vrouwvolk te checken, maar omdat ik geen van die 2 laatste doe, reis ik een paar keer over en weer naar Valparaiso en maak ik een fietstocht.
De fietsverhuurder is een olijke Chileen, die met veel plezier een paar tips geeft voor routes in de buurt. Het wordt een tochtje langs de kust richting Concon en dan verder naar Quintero, goed voor een 70 km heen en terug. Hij verzekert me dat de tocht plano, plano is, Westvlaams plat dus. Rond een uur of 11 's morgens vertrek ik. Het weer is prachtig, volop zon en een klein zeebriesje in de rug. De weg is in goede staat en hoewel er geen of nauwelijks fietspaden zijn, zijn de autobestuurders voorzichtig en maken ze heel galant ruimte voor de fietsers. Het gaat lichtjes op en neer (maar dat valt mee) en de weg slingert tussen rotspartijen en de zee, die nooit veel verder is dan 100 meter.
Rond een uur of één kom ik aan in het surfersparadijs, Concón. Tijd voor lunch: een gegrilde Reinata (vis) met een karafka witte wijn. Heerlijk, maar ik geraak bijna niet meer weg en de zadelpijn is niet te harden. Ik denk dat ik een breed vrouwenzadel meegekregen heb, want (en nu even technisch) de pijn situeert zich niet aan de zitbotjes, maar aan de binnenkant van mijn dijen. Zoals reeds eerder vermeld, zijn we scoeten en we geven niet af. Ondertussen zit ik op een kilometer of 10 van Quitero. De baan loopt een heel eind weg van de zee en het verkeer is niet zo galant meer want ik zit ondertussen op de F30, een halve autostrade. Als het licht zeebriesje dan ook nog eens aanwakkert tot een stevige rugwind, besluit ik toch om te plooien en rechtsomkeer te maken. Een goede beslissing, want het is bijna donker als ik compleet groggy van m'n fiets val voor de deur van de verhuurder.
's Anderendaags staat Valparaiso op het programma. Een leuk stadje dat helemaal omringd is door heuvels (Cerro's), en aan de kant van de zee zijn er een paar stranden en vooral de haven. Centraal voor de stad een vissershaven annex plezierbootjes, verder naar het zuiden de militaire haven. Blijkbaar heeft Chili wel een redelijk uitgebouwde marine want er liggen zeker een tiental volledig uitgeruste slagschepen, verboden te fotograferen trouwens... De heuvels zijn zodanig steil dat er overal in de stad tussen de huizen trappen gebouwd zijn. Ideaal om af te dalen maar naar boven neem je beter de funicular, een soort lift die zo goed als verticaal naar boven glijdt. Boven zijn de uitzichten natuurlijk prachtig, maar ook de kleurrijke huizen en hotels zien er allemaal goed onderhouden uit. Hier had ik eigenlijk iets moeten zoeken om te overnachten.
Veel meer is er hier eigenlijk niet te zien. Woensdag 14 maart vertrek ik 's ochtends vroeg met de bus terug richting Santiago, waar ik het vliegtuig neem naar Puerto Montt.
- comments
John the Barbarian Ik las in een Duitse krant dat er enkele dagen een aardbeving plaats gevonden had in Chili en dat de kustbevolking voorzichtshalve voor een mogelijke tsunamie gewaarschuwd werd. Goed om te lezen dat het dan toch niet zo erg was..... buiten de zadelpijn natuurlijk ;-)
Makki Ik wacht nog steeds op een verfrissend bericht dat Nenzisch met zijn rockgitaar Buurman Boeman songs verkondigt aan de lokale bevolking. Als Belgen een stempel willen drukken in het buitenland, dan is deze vorm van muziek een garantieformule...
Steven Nenzisch, deze aardbeving was te wijten aan een poging om gitaar te spelen...