Profile
Blog
Photos
Videos
Patagonië ligt nog eens 2500 km zuidelijker van Santiago en Valparaiso. Oorspronkelijk had ik de bedoeling om helemaal tot daar te gaan, maar verschillende mensen vertelden mij dat het er enorm duur is om op hotel te overnachten en dat je de trip best al kamperend maakt. Gaandeweg ben ik dus tot het besluit gekomen om niet helemaal tot in Vuurland te trekken, maar om vanuit Puerto Montt door te steken naar Argentinië.
Op 14 maart neem ik het vliegtuig naar Puerto Montt en van daaruit gaat het richting Puerto Varas, een stadje aan het Llanquihue-meer. De omgeving is er prachtig. Achter het meer bevindt zich de vulkaan Osorno, een eenzame, besneeuwde top die majestueus de omgeving domineert. Ik blijf er echter maar één nacht en ik boek van hieruit (voor volgende week) de tocht per boot en bus door de Andes naar San Carlos de Bariloche in Argentinië.
's Anderendaags vertrek ik nog iets meer naar het zuiden, naar Isla de Chiloë. Een eiland van ongeveer 180 op 30 km voor de kust van Chili, het begin van het merengebied. De hoofdstad Castro ligt op ongeveer 200 km van Puerto Varas en ik maak de tocht met de bus, inclusief een prachtige overzet. Castro is een klein stadje dat nog redelijk ongerept gebleven is, maar overal worden volop hotelcomplexen gebouwd. Allen daarheen dus, voor het te laat is! Ik slaap er in een paalwoning die typisch is voor het eiland. 's Nachts is het alsof ik op een boot slaap. De wind zorgt er namelijk voor dat de paalwoning heen en weer deint, een bizar effect... En, mijn kamer geeft uit op het water, maar omdat het uitzicht volledig omgeven is door bergen en land had ik eerst niet echt door dat het om een stuk zee ging. Groot was dan ook mijn verbazing als ik 's ochtends de gordijnen open trek en ik een strand ontwaar dat zich van aan de paalwoning kilometers ver uitstrekt.
Isla de Chiloë staat bekend om zijn prachtig natuurpark. Dit park ligt aan de westkust van het eiland, aan de Stille Oceaan dus, maar een groot deel van de wandelroutes bevindt zich weg van de kust, meer in het binnenland. Ik maak er een tocht te voet door een soort jungle-achtige bush. Hier een daar staan zelfs tweetalige bordjes bij de exotische planten, maar het interesseert mij niet zoveel. Uiteindelijk leidt het pad door een soort duinengebied naar de kust. Hier geen Noordzeegolfjes, maar gigantische baren die met een oorverdovend geweld omslaan, de oceaan op z'n best. Het zandstrand strekt zich noord en zuid eindeloos uit. Verbazend dat er hier koeien en paarden (wilde?) staan te grazen in de vlakte tussen de duinen en de kust.
's Avonds trek ik terug richting Castro om iets te eten in de chopperia op de markt. Een chopperia is een soort café met een ruim assortiment van bieren (un chopp) en waar je ook iets kan eten. Ik ga voor een 'completo', een soort hotdog die meestal royaal voorzien is van ketchup en mayonaise. Dan slaat de vermoeidheid genadeloos toe en laat mijn Spaans het afweten. De ober vraagt namelijk: 'Ketchop?', waarop ik antwoord : 'no, solo mayonaisa por favor', en de ober in een onbedaarlijke lachbui schiet. Ik kijk hem een beetje beduusd aan, en hij herhaalt, trager: 'Que chopp?', welk bier? Tijd om te gaan pitten, me dunkt...
- comments