Profile
Blog
Photos
Videos
menm2azie voor ChancEd km stand = 11.809 km
Nagarkot hiking - 29 oktober 2008
Als je lekker de tijd hebt om te reizen, kun je overal op je gemak een aantal dagen blijven. Bhaktapur en de Kathmanduvallei bevallen ons zeer goed, dus vandaag weer eens een tochtje in de omgeving, op naar Nagarkot. Deze plaats ligt zo'n 20 km van Bhaktapur verder het gebergte in, dus dat wordt een leuke trip met veel vergezichten. Na ons ontbijtje op naar het busstation, terwijl in het dorp weer vele voorbereidingen worden getroffen voor een nieuwe dag Tihar. Ze feesten er wat op los hier, inclusief vuurwerk en het weggeven van een auto ( maar niet heus). Maar de mooie KIA die hier parmantig stond te pronken gisteravond vonden wij wel passen als prijs voor de plaatselijke loterij. Waarschijnlijk heeft hier nog niemand ooit een auto gewonnen maar wij hebben wel schik erom gehad. Het busstation in het vizier en de bus naar Nagarkot opgezocht, gewoonn de naam van de plaats roepen en iemand wijst naar de juiste bus. "Inside or rooftop?" vraagt de gast van de bus, dat wordt dus lekker bovenop zitten en genieten van het uitzicht. Onderweg komen we er al gauw achter dat we moeten opletten wat er allemaal boven de weg hangt, we omzeielen ternauwernood de draden van de plaatselijke essentboys, en verschillende bomen. Maar dat dit de beste plek is om mee te reizen met deze bus wordt snel duidelijk, een belevenis. De mannen bovenop moeten wel lachen om die twee maffe witte grote mensen, maar wij ook om hen, de spreken geen woord met elkaar en als we het liedje "daar boven op die berg, daar woont een chinees" inzetten, denken ze volgens mij dat we wel gek moeten zijn. Een smalle asfaltweg die helemaal naar boven klimt wordt vakkundig door de bus afgelegd, bij iedere bocht toeteren in verband met tegenliggers en sommige durfals halen de bus zelfs in. Het zitten is verre van comfortabel, want met alleen maar dunne ijzeren stangen beginnen we de kont snel te voelen. Overal wordt gestopt om mensen uit te laten stappen en mee te laten reizen. Geen bba of veolia bordjes, gewoon je hand opsteken of op het dak van de bus slaan als je eraf wilt.Na een dik uur komen we aan in Nagarkot en het was toch wel handig geweest als we wat dikkere kleding hadden meegenomen, allebei een shirtje met korte mouwen is hier op grotere hoogte nou niet echt aangenaam. Nagarkot is een dorp van drie keer niks maar de bergsfeer die ze uitademt is heerlijk. We zoeken eerst maar eens even een tentje om wat te drinken en eten, want we verwachten dat op onze wandeltocht naar beneden niet echt tegen te komen. Goeie zet van ons. Chowmein met kip, een noodlegerecht , pittig van smaak met diverse groenten en natuurlijk …….de kip. Eén gerecht is genoeg voor ons twee en daar kunnen we de rest van de dag wel weer mee doorkomen. Op pad dus, op zoek naar het zandpad dat door de vallei schijnt te lopen en vanaf Nagarkot duidelijk zichtbaar zou moeten zijn volgens de Lonely Planet. Wij vinden het niet, en gewoon de weg vragen werkt hier veel beter dan zo'n boek. Al snel zitten we op het goede spoor maar niet al te lang daarna raken we dat spoor ook hartstikke bijster. Dan maar een stukje over de verharde weg in plaats van door de vallei. We zouden moeten uitkomen bij Tharkot, maar dat bestaat hier in Nepal niet, wel het gelijkklinkende Thelkot, en zo schrijven ze het dus ook, en vanuit daar pakken we de beschrijving uit de Lonely Planet weer op. Wederom niet snel daarna raken we het spoor weer bijster en als we alweer zo'n drie kwartier verder zijn, terwijl we maar 20 minuten zouden hebben moeten lopen tot een volgens herkenningspunt, komen we dan eindelijk ook weer iemand tegen. Onze Hollandse mond doet goede zaken, de weg die we aan het volgen zijn is niet die naar Bhaktapur, maar naar Changu Narayan, laten we dat nou toch net twee dagen geleden al gezien hebben. Sundar, de Nepalees die we tegenkomen, vraagt ons of hij ons mag helpen en dat aanbod grijpen we met beide handen aan. Hij woont in de vallei en neemt ons mee door het berggebied, kriskras over allerlei paadjes die ons terug de vallei in brengen. In de verte zien we de weg naar Bhaktapur, maar voordat we daar zijn wijst hij aan waar hij zelf woont, de hele familie is buiten op het land, en als ze ons aan zien komen lopen, rennen de kleintjes ons al tegemoet. What's your name, where are you from etc etc. Sundar, militair bij het Nepalese leger , is thuis om met zijn familie Tihar te vieren. Het is dat het al wat donker en koud begint te worden maar anders hadden we wat langer bij hem en zijn familie gebleven. Weer een bijzondere ontmoeting dus met een vriendelijke behulpzame jongen. We laten Sundar achter bij zijn familie, het zandpad naar de verharde weg is duidelijk zichtbaar en lopen we met zijn tweetjes verder. Boven aangekomen, wacht ons meteen een nieuwe ontmoeting, 5 kleine jochies die ook met de bus naar Bhaktapur gaan. Later in de bus blijken ze niet genoeg geld bij zich te hebben en worden ze vroegtijdig uit de bus gezet. Wij zijn blij dat we niet meer hoeven te lopen, want al dat klimmen en dalen gaat aardig in de benen zitten. Weer terug in Bhaktapur is het straatleven in volle gang, en worden we uitgenodigd op de koffie bij een docent engelse poetry (literatuur) van de middelbare school. We kletsen wat, hij weet veel te vertellen over zijn vak en jawel weer een bijzondere ontmoeting. Het houdt niet op hier, en we genieten er allebei enorm van om hier in Nepal te zijn. Bhaktapur en haar omgeving was super en we gaan terug naar Kathmandu om daar een nachtje te blijven en dan door te reizen naar Phokara. Of een echte trekking ervan zal komen zullen we nog eens bezien, want deze twee wandeldagen waren al aardig pittig voor ons. We leven onze droom, en doen waar we zin in hebben, oftewel ENJOY !!!
- comments