Profile
Blog
Photos
Videos
menm2azie voor chanced: km stand 31.137 + 300 = 31.437 km
De Chinese muur
Ons heerlijke backpackershostel in Beijing heeft slechts één nadeeltje. Recht onder het raam waar we slapen, ligt een boel bouwpuin en de Chinezen hebben er geen moeite mee om dit op te ruimen. Helaas beginnen ze daar zo rond twaalf uur 's-avonds mee. Het bezorgt ons een mindere nachtrust maar met oordopjes in wordt de herrie toch flink gedempt. De wekker vanochtend was dus erg vroeg voor ons, kwart voor zeven maar op tijd opstaan was echt een must omdat we vandaag de muur gaan bezoeken. Een paar dagen geleden hebben we hier Eva leren kennen, een Nederlandse studente die in Hong Kong woont en een bezoek aan Beijing brengt net als wij. Haar plan is hetzelfde als dat van ons, met de metro naar het busstation, vandaar de bus naar Mìyún, daar overstappen op de taxi om uiteindelijk naar Jīnshānlĭng te komen. Eva heeft nog wat bevriende studenten die ook mee gaan en zo komen we tot een aantal van negen mensen. Mooi om de taxi's te delen en een gezellige groep jongelui, allemaal twintigers en wij voelen ons er weer even echt jong bij. Deze mensen zitten in een andere fase van het leven en dat is weer leuk om te zien en brengt herinneren bij ons boven. Wij zijn zelf zeker nog jong maar geen twintig meer.
De bus is snel gevonden want de Lonely Planet heeft ons dit keer prima geholpen met het nummer en de vertrekplaats van de bus. Als we Beijing uitrijden wordt ons duidelijk dat er in deze stad nog volop gebouwd wordt. Weliswaar niet zo veel in het centrum maar net erbuiten verrijzen torenhoge kantoren en flatgebouwen en het gebied rondom het busstation is in volle aanbouw. Het doet denken aan de bouwput in Amsterdam voor de nieuwe metrolijn, maar gelukkig zijn hier de metrolijnen volop aanwezig en al in gebruik. Eénmaal buiten de stad trekt ineens een zeer herkenbaar landschap aan ons voorbij, groene grasvelden, bomen in bloei, keurig nette snelwegen, hier en daar een huis en wat vee in de wei. Jawel je herkent het vast wel, Nederland. Een vreemd gevoel eigenlijk, en als zowat iedereen in de bus ligt te slapen, kijk ik mijn ogen weer uit. Er verschijnen allerlei grappige verkeersborden die de voertuigbestuurders waarschuwen om niet onverantwoord te rijden. De leukste waar ik om moet lachen is de waarschuwing voor de hoogte van het voertuig. Een knalblauw autootje waar een kleurige giraf in zit met een veel te lange nek, en waaronder staat geschreven in het Engels dat je rekening moet houden met de hoogte. Hopelijk snappen de Chinezen de plaatjes wel want Engels spreken en lezen is niet aan ze besteed. Er volgen nog een paar funny bordjes en het landschap trekt aan me voorbij. Na een dik uur rijden arriveren we bij Mìyún, waar de bus stopt en een taxichauffeur ons uit de bus komt halen. Slimme zet van deze vent want zo heeft hij zijn ritjes al geregeld voordat de toeristen ook maar op zoek kunnen naar een eventuele minibus. Wij hadden al vernomen dat dit de werkwijze is, dus stappen we uit de bus. Met een groep van negen mensen en drie taxichauffeurs wordt het ineens wel wat lastiger om goed te onderhandelen. Als Eva en ik met de taxichauffeur overleggen die het woord voert gaat één van de anderen ineens met een andere chauffeur aan de praat, niet echt handig maar swa. Na een hoop gesoebat hakken Eva en ik de knoop maar eens door en spreken een prijs p.p. af voor het vervoer heen en terug. De andere jongen is ineens met een paar nieuwkomers verdwenen en wij kijken elkaar een beetje verbaasd aan. Tijd om nu toch eens op te stappen en als iedereen zijn plek in de taxi heeft ingenomen gaan we op pad. De omgeving is mooi, vooral de witte bloesem aan de bomen is een geweldig gezicht en geeft ons een heus voorjaarsgevoel. Met de aangename temperaturen hier in Beijing, tussen de 20 en 24 graden, pikken we toch nog iets mee van het paasfeest, weliswaar zonder eieren. Hoe dichter we bij Jīnshānlĭng komen hoe bergachtiger het gebied wordt en soms zien we al kleine stukjes van de Chinese muur.
Aangekomen bij de entreepoort van Jīnshānlĭng begint het natuurlijk met de tickets waar de Chinezen erg goed in zijn. Als er ergens iets te zien valt willen ze geld vangen. Nou is dat absoluut de moeite waard, maar soms gaat het echt te ver, voor een bezoekje aan een mooi park is zelfs een ticket al noodzakelijk. Iedereen een ticket op zak en dus op naar het beginpunt van onze trip. We gaan lopen, althans dat was het plan, van Jīnshānlĭng naar Sīmătái, een fikse wandeltocht van zo'n tien kilometer. De chauffeur van de taxi zal aan het eindpunt van onze wandeltocht op ons wachten en ons terugbrengen naar het punt waar we de bus naar Beijing weer kunnen nemen. Om er zeker van te zijn dat de taxi's ook daadwerkelijk komen, spreken we af dat hij zijn geld krijgt als we teruggaan en dat is voor hem geen enkel probleem.
We komen erachter dat deze jonge twintigers toch echt ook wel lui zijn want als we naar het beginpunt van de wandeltocht gaan, moeten we eerst eigenlijk een flink stuk gaan stijgen om bovenop de muur te komen. Deze trip kun je echter ook afleggen met een kabelbaantje en als één van hen daar de voorkeur aangeeft, volgt al snel de hele meute. Wij willen eigenlijk wel naar boven gaan wandelen, maar gezien het delen van de taxi's is het misschien verstandiger om niet te starten met een uur tijdverschil……….dus, ook wij gaan met de kabelbaan, waar we later erg blij om zijn. Niet alleen omdat het een geweldige manier is om de Chinese muur, hier "the Great Wall" genaamd, in beeld te krijgen, maar ook omdat er nog veel voetstappen zullen volgen op de muur zelf. Met een supertrage snelheid kruipt het baantje omhoog en de laatste van de vier regels die op een bord bij de start van het baantje staat is niet erg bemoedigend. Als kabelbaan stopt of de kabel breekt, niet in paniek raken maar wachten op instructies van het personeel van de baan. Ja,ja en daar hang je dan tig meter boven de grond zonder enig communicatiemiddel en moet je de instructies volgen. We lachen erom en laten de regel voor wat hij is, en genieten van het prachtige uitzicht. Heel langzaam komt de muur in beeld en éénmaal boven is het magnifiek. Welk ander woord kan ik hier gebruiken, een hemels gevoel misschien, het is niet te beschrijven hoe prachtig die lange muur slingert in het landschap en daar staan we dan. Vaak zagen we de muur op tv in documentaires of bij andere informatieve programma's en nu. . . . . . . staan we hier zelf, een machtig mooi gevoel !! Eerst maar eens even stilstaan en de omgeving in ons opnemen, we kijken elkaar aan en zijn intens gelukkig. De jongelui gaan meteen aan het lopen, maar wij nemen eerst even de tijd om te kijken en daarna de camera er eens bij te pakken. Er komen nog genoeg momenten om plaatjes te schieten, maar wat is dít mooi. Het weer is ons vandaag goed gezind, want na een heftige partij regen vannacht is de lucht helemaal opengetrokken en schijnt heerlijk de zon. De stralen kleuren de witte bloesems nog helderder van kleur en de wachttorens en de muur zien er bijna goudkleurig uit. De afstand die we gaan wandelen is een stuk van zo'n 24 wachttorens met flinke stijle klimmen en steile afdalingen en onze bergschoenen komen goed van pas nu. Het stuk van de muur wat wij lopen is op een aantal plekken opgeknapt, maar op andere plekken is er ook veel verval. Sommige wachttorens zijn zover heen dat we op dat punt van de muur af moeten om onder langs te lopen. Tussen de wachttorens zit dan steeds een flink stuk muur waar we overheen lopen en het uitzicht blijft telkens weer verrassend. We lopen lekker met zijn tweetjes ons eigen tempo en ergens aan het einde komen we de rest van de groep wel weer ergens tegen. Regelmatig stoppen we om te genieten van het uitzicht en de grote wachttorens worden in de verte hele kleine puntjes. Een gigantisch werk moet dit geweest zijn om het ooit te bouwen om de Chinezen te beschermen tegen de Mongolen. Nou de Chinezen waren zeker geen mongolen want de muur is een prachtig kunststuk. Overal waar je kijkt zie je wel weer een stuk muur met torens en we hebben geen enkel idee waar het eindpunt van onze tocht ergens is. Achterop het ticket staat wel een soort van kaartje maar daar kunnen we niet veel wijs uit. De stevige trip is heerlijk, het is bijna muisstil op dit gedeelte van de muur, af en toe een toerist, en het is heerlijk om weer buiten te zijn. Even weg uit de grote stad en terug naar de natuur, dat is iets waar wij samen enorm van genieten en wat we nog wel vaker zullen gaan doen hier in China. Wat opvalt is dat de hordes Chinese toeristen die we in de stad zelf overal tegenkomen, hier niet aanwezig zijn, en we verdenken ze ervan dat ze de toeristische spot van de muur opzoeken om even snel de muur te zien, wat foto's te maken en dan weer naar de volgende attractie. Mooi voor ons want zo hebben wij alle kans om in alle rust te genieten van deze plek zonder onder de voet gelopen te worden door mister guide met de vlag voorop en zijn volgelingen. Natuurlijk zijn wij toeristen niet alleen op deze muur, want ook op de muur valt van alles te verkopen, en zo is bij bijna iedere wachttoren minstens 1 verkoper aanwezig die ijswater en andere drankjes aanbiedt en soms ook verkopers met boekjes van de muur vol foto's. Die maken we nu zelf dus meestal bedanken we met "xìe xìe" of gebaren we dat we al water hebben. De mensen zijn en blijven vriendelijk en soms valt er met handen en voeten ook nog een gesprekje te voeren. Behulpzaam zijn ze in ieder geval en wij voelen ons helemaal thuis in dit prachtige land. Onze wandeltocht duurt zo'n vier en half uur en dat is een mooie tijd. Het dalen en klimmen was best pittig, maar telkens maakte het uitzicht onze inspanning het weer absoluut waard en het voelt vreemd om uiteindelijk bij ons eindpunt de muur te gaan verlaten. De jongelui zijn het wandelen wel beu en nemen een tokkelbaantje naar beneden, maar wij hebben de smaak te pakken en lopen over een netjes aangelegde asfaltweg, naar beneden. Langzaam verdwijnt de muur uit ons beeld en eenmaal beneden zien we de wachttorens en stukken muur als kleine blokjes en randjes bovenop de bergkam. Het pad naar beneden is erg grappig, de Chinezen hebben volgens ons weer eens iets gejat. In de berm van het pad staan overal nepstenen waar een geluidsbox inzit. Wij kunnen natuurlijk niet verstaan wat er gezegd wordt maar het klinkt als een sprookje in de Efteling en de stenen zijn nog net geen paddestoelen maar anders………
Onze wandeltrip naar beneden is net zo snel als de tokkeltrip van de jongelui en daar gaan we tesamen weer op weg naar de parkeerplaats. Onze chauffeur staat met zijn twee hulpjes met drie taxi's klaar om ons terug te brengen. Rond half zeven arriveren we na de taxi en busrit weer terug in de wereldstad Beijing en het is net alsof we hier al jaren rondlopen zo vertrouwd voelt het. Deze week hebben we al een paar keer gezegd dat een jaartje werken in Beijing geen straf zou zijn………maar ach, werk, wat is dat ook alweer ???? Vanavond hebben we bij een eettentje op straat lekkere barbequestokjes gegeten, niet de stokjes maar wel het vlees, en tussen al die Chinezen is dat een gezellige boel.
Net nog even met ons petekind Florus gebeld want hij wordt vrijdag 7 jaar en vierde vandaag op tweede paasdag het feest voor de familie, en daar horen wij uiteraard ook bij. Een gezellige boel op de achtergrond en hij begon met veel energie te vertellen dat hij erg verwend is met allerlei mooie kadootjes. "Dat was het wel" zei hij nadat hij de meeste dingen wel had genoemd. O ja en hij had ook nog zeven kaarsjes uitgeblazen. Maar er was één prangende vraag van ons blonde neefje "hebben jullie het kadootje opgestuurd?". Heerlijk om na een dag met al dat natuurschoon even terug te keren naar het familieschoon en een kinderstemmetje te horen vragen naar zijn verjaardagskado. Deze dag was weer een hele bijzondere, op naar de volgende.
- comments