Ik geloof het haast zelf niet, maar officieel ben ik al klaar met mijn stage periode van 30 (!?) weken. Ik heb alleen gezegd dat ik wel een weekje langer door wil werken, dus dat is wat ik aankomende week ga doen..

Het gaat hier eigenlijk allemaal zo z'n gangetje en ik heb het nog steeds onwijs naar mijn zin. Merk wel dat ik er iets vaker even "uit" moet gaan. Vandaar dat we 3 weken geleden met Merel, Thijs, Gijs en Steven naar Katonga zijn gereden. Katonga is een klein onbekend Wilde Life Reserve ongeveer 4 uur rijden van Kampala. Met z'n 5-en en een tv (vraag Steven maar voor de details) in een Rav -4, lees: blokje op wielen, zijn we gezellig op pad gegaan voor een weekend. Kamperen in de bush bush in Uganda is toch wel andere koek dan in Italie - Nijlpaard geluiden op de achtergrond dragen wel bij aan de Afrika-Experience. Of ik nou heel erg op mijn gemak daar sliep en rondliep..

Einde van de middag in een kleine dorpje een warm biertje gedronken. Normaal gesproken wordt er aan je gevraagd bij een bestelling of je het drankje warm of koud wilt - maar geloof me, hier hadden we weinig keus. Dus lekker lauw bier naar binnen gegoten, maargoed dat ben ik ondertussen wel gewend gelukkig.

Goed, na de (niet al te lange) nachtrust, zijn we om 7 uur begonnen aan een bush walk, waarbij je simpelweg door het park LOOPT. Hadden wij eens geluk dat dit park geen buffels, leeuwen, luipaarden heeft. Zonder enige stress huppelde we door het park samen met onze gids opzoek naar het gevaar dat we de vorige nacht hadden gehoord: de Nijlpaard. Gevaarlijk, ja. Maar toch is het ook een beetje een zielig dier: enorme sachttanden à eet gras
Leeft in het water à totaal geen Pieter van de Hoogeband. Wél kunnen ze 's nacht 10 km lopen om ergens te gaan grazen..ja wederom gras.

Maargoed, we hebben ze gevonden - en hoe! Ik denk dat ze zo'n 100 meter verderop lagen te badderen (modderen). En het feit dat wij naar ze stonden te koekeloeren is ze zeker niet ontgaan - ik heb een Nijlpaard nog nooit zo vaak z'n bek zien open doen! Maar snel verder gegaan dus.

Na de lunch doorgereden naar Fort Portal, een van mijn favoriete plekjes in Uganda. De volgende ochtend een swamp walk gedaan en toen weer terug gereden naar Kampala. Het weekend daarna ben ik weer terug gegaan naar Fort Portal (dit is waar Steven werkt) en samen razend fanatiek de eerste wedstrijd Nederland-Spanje gekeken: gekkewerk!!

Dan, de wereldkampioenschappen dus. Ik zit dan wel in het verre Afrika, maar de wereldcup ontgaat ons zeker niet. Is ook niet zo moeilijk als je samen met Steven bent. Oke wij hebben geen Oranje straten en krijgen ook geen wuppies in de supermarkt, maar uitzenden doen ze zeker! In elk barretje zijn de wedstrijden te volgen en iedereen is razend enthousiast. Ook is er een Nederlandse bar waar op groot scherm en met frikadellen de Nederlandse wedstrijden worden uitgezonden. Deze bar bezoek ik echter niet. Misschien dat jullie het nog niet vergeten zijn, maar 4 jaar geleden zijn er 2 aanslagen geweest in Uganda tijdens de finale. En op dit moment is er wederom (al sinds ik hier ben hoor) een terreur dreiging van Al Shabaab..of er iets gaat gebeuren of niet, ik wil het niet riskeren. Daarom kijk ik in wat kleinere barretjes, wat net zo gezellig is! Vanavond zit ik dan ook weer, met mijn (door Marjan Schaap gegeven) Hup Holland sjaal, onze kanjers aan te moedigen!

En dan..nog precies een week en familie Weierink en Schaap komen aan in Uganda. Heb onwijs veel zin om iedereen weer te zien en vooral ook om iedereen te laten zien waar ik nou al die maanden geleefd heb. We gaan bijna 3 weken het hele land door en bezoeken de mooiste plekjes van de Pearl of Africa! Dat wordt genieten. Na afloop zal een een verslagje schrijven over de ervaringen van onze trip! Nu eerste nog een weekje werken.

Veel liefs voor jullie!

Meike