Papa is weer in ons kikkerlandje; de week is natuurlijk weer veels te snel voorbij gegaan! Wederom een excuus voor dit enorme epistol!

Donderdagavond ging ik samen met Betty, onze huisgek en kok, papa ophalen van Entebbe Airport. Entebbe is maar 40 km van het guesthouse, maargoed dat betekent natuurlijk niet dat je hier binnen een half uur op het vliegveld bent, al helemaal niet als de auto kapot gaat. Wat natúúrlijk mij weer overkwam. Toen de auto gemaakt was zijn we snel doorgereden naar het vliegveld waar ik 5 minuten voor aankomst al een belletje kreeg : "Meike waar ben je?" Oeepsie! Achja, Afrika zal Afrika niet zijn als we op tijd zouden komen.. Even flink geknuffeld,een rolex gegeten en snel terug naar het guesthouse gereden.

Vrijdag was dan dé dag, Kampala in met Jeroen Weierink. Hup, de boda op en gaan met die banaan. We zijn het chaotische centrum ingelopen en hebben een kijkje genomen in de Gadhaffi moskee, waar je een prachtig uitzicht hebt over de hele stad. Voor lunch heeft papa zijn eerste echt matoke ontmoeting gehad en deze was lang niet slecht! Toch pap? Na lunch doorgebodaad naar The African Institute of music waar we arme Steven hebben verrast. Om 6 uur hadden we als Nederlanders een nieuwjaarsreceptie van de Nederlandse Ambassade - lees: zoveel mogelijk eten en drinken voor niks op kosten van de ambassadeur. De wijn verdampte veels te snel, waardoor de overheerlijke hapjes noodzakelijk waren (een stragtegische plek uitzoeken was dan ook een must). Helaas was de ambassadeur karig geweest met z'n hapjes, dus moesten we nog even ergens een overheerlijk maal gaan nuttigen. Daarna met papa, paps en mams van Mark, Steve (een 64-jarige, fantastische, Brit) en de vaste kliek het nachtleven van Kampala gaan ontdekken: groot succes!

Zondag zijn we met zn tweetjes de stad weer even ingegaan, de craft market op, lekkere koffie gedronken en lokaal voedsel gegeten. 's Avonds zijn we naar de Ndere Troup gegaan, een Afrikaanse groep van 60 man die 4 uur lang voor vermaak zorgen- en dat hebben ze wederom gedaan! Natuurlijk moest papa een praatje maken met de eigenaar, want ja zelfs in Uganda kun je business doen. Ondertussen is Steven de auto gaan halen die we de volgende auto mee zouden nemen naar Fort Portal, want papa moest natuurlijk wel wat meer zien dan boda's, matatus en uitlaatgassen.

Maandag richting Fort Portal, een heerlijk rustige en SCHONE stad met een waanzinnig mooie natuur. Stephen, de fantastische Brit ging met ons mee. De reis duurt 5 uur dus hebben we alleen nog eventjes een krater meer bekeken en lekker gegegeten. Oh en ik heb na 12 weken weer auto gereden, heerlijk!! Dat is nou echt iets wat ik heel erg mis..

Dinsdag zijn we naar Kasenda gegaan, waar ik vorig jaar vrijwilligerswerk heb gedaan en Steven nu de coordinator van het project is. Genoten van de kindjes en de prachtige omgeving en vervolgens doorgereden naar Kasese. Want, vanuit daar zouden we de volgende dag naar Queen Elizabeth National Park gaan voor een safari. In Kasese kwamen we Betty tegen, een Amerikaanse vrouw van 70 die met haar 28 kilo mét het openbaar vervoer door Uganda aan het reizen was, een mevrouw waarvan je binnen 2 minuten haar hele levensverhaal kent en een mevrouw die vroeg of ze met ons mee mocht naar Queen: na een kort overleg volgde het vonnis : NEE. Gelukkig hadden we Stephen mee die dat heel helder heeft vermeldt. Haha! Betty was de grap van de week!

De volgende dag zijn we om 6 uur vertrokken richting Queen voor paps zn eerste safari: wat een terleurstelling. Naast dat we 2 uur lang vast hebben gezeten met de auto en met 20 man en totaal bemodderde lichaamsdelen uiteindelijk los zijn gekomen, hebben we echt zo goed als GEEN dieren gezien. Een paar olifantjes en reetjes- achtige. Gelukkig hebben we in de namiddag een prachtige boottocht gedaan waar we hippo´s, olifanten, krokodillen, buffels en veel meer hebben gezien. Op de terugreis naar Fort Portal hebben we nog even op de evenaar gestaan, wat papa niet kon laten natuurlijk!

Donderdag terug naar Kampala, helaas maar waar.. de auto moest wel nog even naar de garage want gelukkig was alleen de band lek, kon de achterklep niet meer open, hing een lamp eruit en was een van de gordels los gesneden om als trektouw te functioneren. Nadat de auto weer als nieuw was zijn we via een waanzinnig mooie lodge, waar je voor 500$ per nacht kun slapen, teruggereden. Echt, wat een pracht lodge! Met uitzicht op een kratermeer en de Rwenzori mountains, zo´n lodge zou ik ook wel willen, of iig een nachtje willen slapen.. achja, dromen mag altijd toch? Weer aangekomen in Kampala hebben we een heerlijk hapje gegeten bij een van mijn stamrestaurants: de Eritreer.

Vrijdag heeft Harriet van Aba Taano een heerlijke lunch voorbereid en hebben we ons laatste avondmaal genuttigd bij mijn andere stamrestaurant: wederom een succes! En om 01:30 was het dan zover, taxi reed voor en papa hebben we naar het vliegveld gebracht.. Wat een week!

Het normale leven is vandaag weer begonnen, het kan niet altijd feest zijn he!

Veel liefs voor jullie allemaal!